Ερωτική συμφωνία

Πως είναι, να χάνει κανείς, το στήριγμα του;
Τι απέραντος πόνος και θλίψη.
Να υπάρχεις

Δίχως τα δικά της μάτια
Τη γλυκιά σύμπνοια τους.
Όπως η ψιθυριστή προσέγγιση¢

Εξαρτιόμαστε απ’ την Επιβίωση
Κι όχι, των συναισθημάτων.
Όχι, εκείνου που μπορούμε

Λες και φορτώνεις για άλλους.
Τους ξένους. Που ρουφούν τον έτοιμο κόπο
των ευκόλως εννοουμένων –τον δυστυχή

Που η μοναξιά του καλλιτέχνη
Απλά, παίρνει, λίγη απ’ την αντανάκλαση
της λαμπρότητας, αντικών, γύρω του.

Μόνο εσένα αγαπώ.
Το στήριγμα του κόσμου.
Του δικού μου. Του δικού μας αν θες.

Όλο, γύρω απ’ την καρδιά σου, βρίσκομαι
Απ’ το καλοδέχεσαι.
Κι είχε πόνο αυτό –αν όχι, παράπονο.

Σε διαβάζω.
Λένε, η αγάπη αποστομώνει¢
Μόνο σαν πέφτει η νύχτα,

σε δέχομαι. Όταν όλα καταλαγιάζουν
Ή αργοπορούν οι ρυθμοί –της πυκνότητας
της δύσπνοιας αμφιβολιών.

Τα χρόνια περνούν σα δάκρυα
Κατηφορικά.
Όλο, γύρω απ’ τα μάτια σου, βρίσκομαι.
Κι ο πόνος, πίστεψε το, είναι αφόρητος.

Εμένα, ποιος θα με λυπηθεί;
Εσαεί, τον πόνο των άλλων, βοηθώ.
Εμένα, ποιος;

Γεράσιμος Μηνάς 2000