Κοντύτερα
στο νοσταλγικό

Αν σε αγγίζει, το στοργικό αγκάλιασμα
ενός παιδιού με τη φαντασία του
τότε
Τότε, υπάρχει ελπίδα.

Υπάρχουν, ευτυχώς, άνθρωποι
που πλουτίζουν την φαντασία μου
με το έργο της δικής τους προσπάθειας.
Επιδιώκοντας να δείξουν, πως κάτι άλλο απ’ τον πόνο, επιβιώνει.

Ένα βλέμμα, κατευθείαν πάνω στο δικό σου
Εισχωρώντας στα σύνορα, ήσυχα, ο ένας του άλλου.
Στα έξι βήματα. Καταλαβαίνω, ακούγεται σκληρό
Καλύτερα να φαντάζεσαι, παρά να γνωρίζεις.

Τα φυλάτε καλά ή θέλετε βοήθεια;
Ένα μυρμήγκι ξεμυτίζει απ’ τη σήραγγα
στ’ ανοιχτά λημέρια. Μήπ..
αποφύγει την πλαστική παντόφλα

περιμένει στο σπίτι, πλάι στην είσοδο.
Φοράς τα ρούχα, βγαίνεις, επιπλέεις
με την άκρη της αποβάθρας, φεύγεις.
Πατώντας σε στέρεο έδαφος, μα μακρινό.

Προτάσσει τα πλούσια ελέη του σώματος της
ώστε να αποσπάσει την προσοχή του
απ’ την καταγραφή του άλλου ναι
Που εξιστορεί τους παλμούς της καρδιάς του κόσμου

Να φεύγεις, συνέχεια, μακριά
Απ’ ότι σε καταβάλει.
Τους κτύπους του ρολογιού
Τα πρέπει του αύριο.

Βαστάτε καλά;!
Φυσάει και βρέχει. Ανθρώπους.
Αβοήθητοι ο καθένας στην εξορία του
Με βρεγμένα κουρασμένα πόδια, να σέρνονται.

Διαφορετικά, ισόβια
Απ’ την κατάθλιψη, στον ρόλο του για λίγο.
Κοντά, μουρμουρίζεις σφυρίζοντας.
Κάνεις πως θυμώνεις –με καρφώνει η ματιά σου.

Νύχτωσε, το φεγγάρι φωσφορίζει σα σήμα.
Είμαστε θεατές όπου μας απορροφά.
Για δες!
Ο ποιητής, ανακάλυψε ένα σύγχρονο μέσο

να μεταφερθεί ο λόγος του.
Γλυκός ο μούστος της εμπειρίας του
Γράφτηκε σε προσωπικό τέμπο
Μα ίσως, να ήσουν κι εσύ, εκεί.

Φόρτωσες τουλάχιστον;
Το γερασμένο πρόσωπο ενός παιδιού
Χαιρετά. Λιμενίζει το τώρα του.
Τι σου μένει;

Να σε περιμένει, τρέμοντας.
Το χθες.
Το ανατρίχιασμα, κοντύτερα
στο νοσταλγικό, ακόμα, όντας ήδη εδώ.

Γεράσιμος Μηνάς 2000