Κατά το σχέδιο

Ήταν πράκτορας σε ένα υποπαρακλάδι στη χώρα μας, της κύριας παγκόσμιας οργάνωσης, με τα τρία μυστικά αρχικά, με λατινικούς χαρακτήρες, με Αμερικανική διοίκηση.
Τον είχε συστήσει στην υπηρεσία, ο πατέρας του, που είχε πάρε δώσε, με την οργάνωση. ΟΧΙ. Δεν ανήκε ο πατέρας του, στην ΕΥΠ. Ανήκε στο παρακράτος, όντας κι εκείνος, ανθέλληνας, χάρη στο χρηματισμό και την αναγνώριση του, ως ο καλύτερος ρουφιάνος, εναντίον κάθε εκάστοτε αντιπολίτευσης. Έτσι βρήκε και τρύπωσε και ο υιός, που τον είχαν διαφθείρει τα χρήματα. Όντας προσκολλημένος στη νέα τεχνολογία, κατάφερε να χρησιμοποιήσει αυτό του το ταλέντο, στην τόνωση του κρυφού του εγωισμού. Ότι ανήκε κάπου, όπου ο λαός δεν γνώριζε, ούτε ήταν δυνατόν να γνωστοποιηθεί και ποτέ, αφού παραμόνευε μεγάλος κίνδυνος. Και πόσο του άρεσε, να κοιτά τον κόσμο, κάτω από τα μαύρα του γυαλιά, και μέσα στο κεφάλι του, να τους κοροϊδεύει.
Τον έπιανε δέος που γνώριζε όσα γνώριζε, εκεί που ανήκε, αν και παραπονιόνταν στον πατέρα του, γιατί δεν τον έβαζαν, ποτέ, σε παρακολουθήσεις πολιτών, έξω –όπως να πάει να αρπάξει τα σκουπίδια του άλλου- παρά αράχνιαζε σ’ ένα γραφείο, επεμβαίνοντας σε ιστοσελίδες, Ελλήνων χρηστών στο ίντερνετ. Σβήνοντας μηνύματα, ή επανεμφανίζοντας κάποιο, που είχε διαγράψει ένας χρήστης. Με σκοπό, επανεμφανίζοντας το μήνυμα, να προκαλέσει κάποιον, να πέσει στην παγίδα της οργάνωσης, ότι κι αν σήμαινε αυτό. Ποτέ δεν του είχαν εξηγήσει, μα τον εξίταρε.
Φορές, του φαινόταν, ότι εκμεταλλεύονταν τη μανία που είχε εκείνος για τα υπερφυσικά και τα άγνωστα μυστήρια, του σύμπαντος. Αφού παρακολουθούσε με μανία, τις εκπομπές του Λιακόπουλου. Ακούς εκεί, για υπόγειες πόλεις στον Άρη! Δεν ήταν φοβερό; και χαμογελούσε.
Ιδίως όταν θυμόταν εκείνο που είχε προκαλέσει ένας συνάδελφος του, σ’ ένα ανυποψίαστο πολίτη, που έγραφε άρθρα σε μια εφημερίδα. Θυμόταν εκείνο το ΜΟΞΠ στο εξώφυλλο, τεύχους εφημερίδας, που είχαν αφήσει ιδιοχείρως, στο γραμματοκιβώτιο του αρθρογράφου, προκειμένου να τον φοβίσουν. Ώστε να αποσύρει τα άρθρα, τα οποία ιδιαιτέρως ενοχλούσαν, τον αρχηγό του παρακράτους. Το οποίο πρόσωπο, συνεργαζόταν στενά, με τον αντίστοιχο διοικούντα της υποοργάνωσης στην χώρα ετούτη, με τα τρία μυστικά αρχικά. Με λατινικούς χαρακτήρες.
Ο πράκτορας, θαυμάζοντας τον ανθέλληνα πατέρα του, του είχε μοιάσει, σε βαθμό, ιδιάζουσας περίπτωσης, εθιστικής σχιζοφρένειας. Ω, πόσο τον είχα τυφλώσει τα χρήματα. Να παρακολουθεί, να στήνει, να καταστρέφει, να οργανώνει συνωμοσίες. Να χώνεται σε ξένες υποθέσεις. Να γλεντά στα μπάρ που ξενυχτούσε, με πόρνες κάθε είδους, επί πληρωμή ή όχι. Ώ, είχε ότι ήθελε. Χωμένος σε κάτι που κανείς δεν γνώριζε και πόσο τον εξίταρε αυτό. Να βοηθά –έτσι πίστευε- εναντίον εκείνων, που ορισμένοι, είχαν βαπτίσει ως ενοχλητικούς.
Επειδή ενοχλητικός ήταν, όποιος τολμούσε να θέσει εαυτό, εκτός παγκοσμιοποίησης, όπου αφαιρούνται ιστορικά γεγονότα από βιβλία, ώστε οι γείτονες λαοί, να είναι ήρεμοι. Ώστε να μην ενοχλείται η μυστική οργάνωση, η οποία ψεκάζει πόλεις και πόλεις, μ’ εκείνες τις λευκές γραμμές στον ουρανό, που αραιώνουν, με σκοπό, όπως στο Ιράκ, να καταλαγιάζει η επιθετική συμπεριφορά. Ιδιαίτερα η αγωνιστική. Εκείνη του νου. Που βγάζει τον άνθρωπο από την ακινησία. Από το να δέχεται στωικά την κακομοιριά τη δική του ή της χώρας. Βγάζοντας τον από την αποχαύνωση και την καταναλωτική υστερία.
Ω ναι! Ο πράκτορας είχε ότι ήθελε. Στον ελεύθερο χρόνο του, έπλαθε ιστορίες, για το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος, και αν όντως τελικά, υπάρχουν κυβερνήσει, οι οποίες προκαλούν κακό, στους ίδιους τους, τους πολίτες. Εκτός Ελλάδας, εννοείται, συζητούσε γελώντας, με συναδέλφους, οι οποίοι, επίσης, είχαν τα πάντα. Και πλάτες που στήριζαν, υποκλέπτανε, κατασκόπευαν, επηρέαζαν, με ψυχολογικό πόλεμο, κάθε φωνή αντίστασης. Αφαιρώντας εν τέλει, από τον κειμενογράφο του Word, κάθε λέξη που σήμαινε: αγωνίζομαι.
Ο πράκτορας φανταζόταν με ηδονικό σθένος, τα ουρλιαχτά των επιβατών, σ’ εκείνες τις πτήσεις, ενόσω έπεφτε το εκάστοτε αεροπλάνο, στους δίδυμους πύργους.
Φανταζόταν τα ουρλιαχτά, επίσης, με ποιο τρόπο είχε οργανωθεί όλο τούτο, και του ‘ρχόταν παροξυσμός και απίστευτη πνευματική ικανοποίηση (αφού δεν αντλούσε από τον Πολιτισμό, που κι εκείνος βοηθούσε να πολεμηθεί).
Έφερνε ξανά, χρησιμοποιώντας τον νου –ως παρακλάδι ενός, όμως, αγνώμων εαυτού- όλα τα γεγονότα της 11 Σεπτέμβρη 2001. Έξι χρόνια πριν. Είχε πολύ ελεύθερο χρόνο, εμπρός στο κομπιούτερ –σε δίκτυο- για να συλλογιστεί, ότι αφορούσε τα πάθη του. Τον καιρό δε, που του είχαν πει, πως οι κεραίες των εταιρειών, κινητής τηλεφωνίας, -σε συνεργασία με το παρακράτος- χρησιμοποιούνταν από μέλη αυτών των εταιρειών, και για ίντερνετ Hacker επιθέσεις, τότε κατάλαβε σε ποιο τομέα της υποοργάνωσης, εδώ, ήθελε να ανήκει.
Επιτέλους θα χειριζόταν έναν ισχυρότερο υπολογιστή. Θα έκανε ατελείωτα Download. Θα χρησιμοποιούσε τη γνώση του στη γλώσσα html, εναντίον ανυποψίαστων χρηστών, ίντερνετ, οι οποίοι, για φαντάσου, είχαν και άποψη! Αντί να κάτσουν στ’ αυγά τους. Ακούς εκεί, άποψη. Μα που ζούσαν; Και γελούσε πιο δυνατά.
Ώστε λοιπόν, -πάλευε να το δει- τα γεγονότα της 11 Σεπτέμβρη, έμαθε, οργανώθηκαν από την ίδια την Αμερικάνικη Κυβέρνηση, η οποία έμενε πίσω, στο σχέδιο παγκόσμιας κυριαρχίας. Παγκόσμιας δηλαδή, διαχείρισης, από έναν, των πρώτων υλών, στον πλανήτη.
Ο πράκτορας, είχε σχεδιάσει σ’ ένα χαρτί, μισή σελίδα εννοείται, ένα πρόχειρο σχεδιάγραμμα, τι και ποιος, πότε και πως, περί 11 Σεπτέμβρη 2001. Τόπος, Νέα Υόρκη.
Πως θα τα οργάνωνε στο εθισμένο για δύναμη, μυαλό του, όλα ετούτα. Δύναμη. Ναι. Αυτό τραβούσε τις γυναίκες. Τις εύκολες δηλαδή που ήταν και το καλύτερο του. Αφού οι έξυπνες προτιμούν, έξυπνους, και άντε τώρα να έβρισκε, χρόνο, αυτός, για κάτι τέτοιο, και γελούσε. Ξανά. Καπνίζοντας τελευταία, και πούρα (τρομάρα του). Δώρο του μπαμπά, που είχε πάρε δώσε απ’ ότι φαίνεται με διαφόρους κλάδους, υπονομεύσεων, καταστάσεων, παρέα με το παρακράτος. Που ο υιός, έστυβε το νου του, να εννοήσει, τι και πως, περί τούτου. Και γελούσε. ΞΑΝΑ. Μ’ ένα χαιρέκακο ύφος. Που επιτέλους κατάφερε να επιβληθεί σε κάποιους, έστω και άγνωστους, χρήστες, στο ίντερνετ. Ζηλεύοντας τους εκάστοτε δυνατούς, που δεν χαρίζονταν σε κανένα και τίποτα. αφού έχουν χρήματα. Διευθύνοντας μεγάλες εταιρείες. Όπως τηλεοπτικά κανάλια. Εφημερίδες. Κατασκευαστικές εταιρείες, δημόσιων έργων στην Ελλάδα. Μεγαλο μεγάλοι, που μοσχοβολάνε… πατσουλί (και είναι αδελφάρες του κερατά. Ή σεξομανείς Αμερικανοί πρόεδροι. Άλλοι πρόεδροι με ηλίθιες φάτσες, και χαζούς συμβούλους, που προσβάλλουν το χρώμα και τη φυλή τους, για την οποία οι προγενέστεροι, έχυσαν αίμα, για σημαντικά, ατομικά δικαιώματα). Εκείνα που γκρέμισε παγκοσμίως, η επίθεση στους δίδυμους πύργους, που ο πράκτορας σκέφτηκε το πιθανότερο σενάριο: πως άφησαν να συμβεί, ή πως κατευθύνθηκαν τα αεροπλάνα, με μέσα ηλεκτρονικού πολέμου, πάνω στους δίδυμους πύργους και το Αμερικανικό Πεντάγωνο.
Του φαινόταν πιο πειστική εκδοχή, από το να πληρωθούν μουσουλμάνοι από Αμερικανούς, στο να αυτοκτονήσουν!! Κι αν όντως έπεσαν, με μέσα ηλεκτρονικού πολέμου (όπως τα Ελληνικά μας αεροσκάφη, 3 Μιράζ, σε δύο χρόνια π.χ.), η τελική πτώση των δίδυμων πύργων, μήπως υποβοηθήθηκε με εκρήξεις, εκρηκτικών υλών, σε κάθε υπόγειο; Επειδή κάτι τέτοιο αναφέρθηκε σε μια βραδινή εκπομπή.
Όλο αυτός ο χαμός, για να προστατευτεί τελικά, η Αμερική, από τους μετανάστες. Μη χάσει το χρώμα η Άρια φυλή των ΗΠΑ. Με τη κλεμμένη τεχνολογία, ψιονικών όπλων, από τους Ρώσους. Και τα μυστικά τους UFO. Ο πράκτορας θυμόταν ακόμη, εκείνο το σποτ, όπου ένα τηλεοπτικό συνεργείο, σε ελικόπτερο, κινηματογραφούσε τους δίδυμους πύργους, ως τη στιγμή που η δημοσιογράφος αντιλαμβάνεται ένα UFO, να παίζει κρυφτούλι, πίσω από τον ένα ουρανοξύστη, και ξαφνικά, μ’ ένα υπόκωφο, δυνατό θόρυβο, και αφήνοντας λευκό καπνό, το UFO... την κοπάνησε, προς άγνωστη κατεύθυνση.
Την έβρισκε ο πράκτορας με κάτι τέτοια. Μετά το κυρίως χόμπυ: σβήσε, πρόσθεσε, παρενόχλησε, ρίξε σε ανούσιες παγίδες, ανυποψίαστους χρήστες στο ίντερνετ. Κυρίως μη τους αφήνεις να επηρεάζουν άλλους ανθρώπους, ήταν η κύρια οδηγία, που του είχε δοθεί, όπως και σε συναδέλφους του, τεμπέληδες. Μάθαινε τα password που χρησιμοποιούν οι ενοχλητικοί, ώστε να κάνουν login, για να εισέλθουν στη διαχείριση της σελίδας τους (Αν και δεν σε σώζει αυτό. Άλλοι το έχουν ανάγει σε επάγγελμα. Κάπου εκεί κοντά, είναι ένας σημαντικός τόπος. Γι’ αυτό και έχουν τις εγκαταστάσεις τους, σε απομονωμένο από εκείνη την πόλη, μέρος. Τα προσωπικά στοιχεία, τα δίνουν μόνοι τους, οι δημιουργοί των ιστοσελίδων, στο παρακράτος, για να μην έχουν προβλήματα…), ιδίως ορισμένοι που
- Τι σκέπτεσαι; τον διέκοψε, ένας συνάδελφος ρουφιάνος.
- Τίποτα, τίποτα.
- Σήκω. Μας περιμένουν στη αίθουσα συσκέψεων.
Ο πράκτορας κούνησε καταφατικά το κεφάλι, και βγαίνοντας στο διάδρομο, γέμισε ξανά, δέος, σ’ εκείνο το εύρημα της αστυνομίας, μετά την επίθεση στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, να προβάλλεται στην τηλεόραση μια συγκεκριμένη ιστοσελίδα, με οδηγίες χρήσης των ρουκετών. Ω, έτριβε τα χέρια του: καλή παγίδα για όποιον θα επισκεπτόταν από περιέργεια ή όχι, εκείνη την ιστοσελίδα, αφού σίγουρα, τα τζιμάνια της ΓΑΔΑ, την είχαν παγιδεύσει, ώστε να ανακάλυπταν, τρομοκράτες, πάσης φύσεως. Γραφιάδες μ’ ένα μισθάκο, τρεις κι εξήντα.
Στην αίθουσα, ήταν όλα τα κεφάλια. Μικρά και μεγάλα.
- Έχουμε τίποτα καινούριο; Ρώτησε ένας κουστουμάτος κοιλαράς.
- Τα συνηθισμένα, απάντησε κάποιος, που έδειχνε σαφώς, πως επηρέαζε κι εκείνος, άμεσα, καταστάσεις.
- Τι θα γίνει με τον …. (μας έκοψε το όνομα, η εταιρεία …προστασίας, προσωπικών δεδομένων).
- Κατά το πρωτόκολλο, απάντησε στον κοιλαρά, κάποιος άλλος.
- Για θύμισε μας, πράκτορα, του απηύθυνε το λόγο.
- Τα γνωστά, κύριε: όταν καταλαβαίνουμε, πως κάποιος από τους ενοχλητικούς, είναι on line, επεμβαίνουμε και καταστρέφουμε το λεξικό στο word, που χρησιμοποιεί, ώστε να μη μπορεί να γράψει σωστά. Μια δυο, τρεις φορές. Αν δεν πιάσει αυτό, σβήνουμε μηνύματα. Προκαλούμε ψυχολογικό πόλεμο, μπλοκάροντας σε ανθρώπους, που θέλουν να του αφήσουν μήνυμα, την πρόσβαση. Του δίνουμε εμμέσως, δηλαδή, να καταλάβει, πως το σχέδιο συνεχίζεται, και πως ο ….. δεν μπορεί να κάνει τίποτα. δημιουργώντας κλίμα απομόνωσης σ’ εκείνον, ώστε να απογοητευτεί. Και είτε να παρατήσει, φράσεις, υπέρ Ελλάδας και ατομικών ελευθεριών, είτε να φύγει εντελώς, που είναι και το προτιμότερο, έχοντας φυσικά εγκαταστήσει, το λεγόμενο σύστημα: ένας άνθρωπος που δεν επηρεάζει άλλους ανθρώπους, με τις ιδέες του. Ένας απομονωμένος άνθρωπος. Δίχως φίλους κλπ. Σαφώς ανίκανος να βλέπει, οτιδήποτε δεν πρέπει να δει.
- Πολύ σοφά όλα αυτά, μίλησε οι κοιλαράς, αλλά μήπως θα έπρεπε να τον βγάλουμε από την μέση; Μιας και ο άλλος, ο ….., όσες φορές και να του κάψουμε το βιβλιοπωλείο, δεν σταματά να λέει τα δικά του.
- Όπως βγάλαμε από την μέση, την ….., που ……; Ρώτησε εκείνος ο άντρας, χαμογελώντας, που έδειχνε σαφώς, ότι επηρέαζε καταστάσεις.
- Ναι. Και κανείς δεν κατάφερε να εξηγήσει, πως. Τους ήρθε ξαφνικό, γέλασε ο κοιλαράς. Τα στόματα πρέπει να κλείνουν σιγά σιγά, κύριοι, -κι όλοι μαζί, κούνησαν καταφατικά, το κεφάλι.
-Συνεχίστε την καλή δουλειά, πρόσταξε στη συνέχεια, ο κοιλαράς.
Α, να έβρισκε με κάποιο τρόπο, στοιχεία, για την επίθεση στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, κι εκείνες τις περίεργες κατασκευές στην ταράτσα, που ίσως έκρυβαν αντιαεροπορικά όπλα, ή περίεργα ραντάρ κλπ. Συλλογίστηκε, γουρλώνοντας τα μάτια με απίστευτη εσωτερική ικανοποίηση, ο πράκτορας, επιστρέφοντας στη νευρωτική του μανία, που δημιουργούσε παγίδες, καταστρέφοντας όωπς και όπου, ήταν δυνατόν.
- Γαμώτο για νόμους, μιλούσε τώρα, μόνος του, ξανά, εμπρός στον υπολογιστή του, σε δίκτυο. Έπρεπε να είχατε εμένα, να ‘βλεπες –και το μάτι του άστραψε.
Φορές σκεφτόταν να πει σε συγγενείς, για το που …εργαζόταν… Έτσι, να ‘χει να αποδείξει κάτι.
Τον περίμενε μια δύσκολη βάρδια, αύριο.
Έπρεπε να εισβάλλει σε διάφορες ιστοσελίδες, προκαλώντας προβλήματα. Μόνο που τώρα, έπρεπε να φοβίσει, κιόλας.
Ω, θα ήταν περήφανος ο πατέρας του.
Όσο για τη μάνα του, αναρωτιόταν φορές, ο πράκτορας, μήπως τον είχε κάνει με κανένα φίδι.

Γεράσιμος Μηνάς 2007