Μνημόσυνο

Απόψε, έσυρα τα κουρασμένα μου μέλη
σ’ ένα αυτόβουλο μνημόσυνο
Όχι απαραίτητα, σ’ ένα σημείο γης
Να συναντιούνται οι θύμισες των φίλων
που ανήκουν στο παρελθόν.
Ίσως ζουν ακόμα, κάπου, κάπως,
με μία Α ψυχοσύνθεση.

Ξεχνώντας το ατύχημα που πλησιάζει
-αν είναι η ώρα σωστή, και το μέρος γόνιμο,
να δροσιστεί απ’ το αίμα του βαριόμοιρου.
Προτού φουσκώσει τον μονοπωλιακό οργανισμό
που περίμενε, όλο αφέλεια,
να αγκαλιάσει τα υγρά του συνδέσμου του..

Τον τελευταίο καιρό, η ηλιοφάνεια
Σκεπάζει απ’ άκρη σ’ άκρη, τούτον τον τόπο.
Τον κουράζει η απροκάλυπτη καλοκαιρία
Μη αφήνοντας μια αποκλεισμένη ψυχή, να ησυχάσει.
Κρύβω τον ήλιο με τη σκιά μου,
να ‘ναι το μνημόσυνο μου, ήρεμο
και ηθελημένα ξεγνοιασμένο…

Γεράσιμος Μηνάς 2000