Για χάρη της ιστορίας

«Δυστυχώς ένας Έθνος μένει στην ιστορία, περισσότερο γιατί υπάρχουν άνθρωποι που κρυφακούνε σε καφάο του ΟΤΕ, παρά για την ποιότητα του Πολιτισμού, που προτιμάται».
Θα μου πεις, τι ασχολείσαι τώρα. Κοίτα τη ζωούλα σου. Αυτή να είναι η επίγνωση σου. Δεν μπορείς να επηρεάσεις τίποτα (ότι βλέπω το γράφω). Θα πεις και άλλα: δεν έχεις καμιά εξουσία. Ένας απλός άνθρωπος είσαι. Εξαρτάσαι από άλλους. Δεν έχεις δικά σου περιουσιακά, στοιχεία. Δεν έχεις χρήματα. Η γνώμη σου δεν ακούγεται. Τι κάθεσαι και σχολιάζεις την πραγματικότητα, αφού ούτως ή άλλως, μαγειρεύουν υπόγεια, καταστάσεις και συνθήκες. Εθνικά, πολιτιστικά κλπ.
Η δημιουργία ανθρώπου-πρόβατου, μα τούτη τη φορά, τι είναι το μαλλί που αφαιρείται, και ποιος ο κουρέας, πιστεύω: το μαλλί είναι τα ατομικά δικαιώματα, κι ο κουρέας, τα τοπικά όργανα που εξυπηρετούν τα αφεντικά τους, π.χ. η ΗΠΑ. Οι τοπικοί θεσμοθετημένοι ή μελλοντικοί άρχοντες, δεν θέλουν να τους θίγει, ο όρος, άτομο-πολίτης, με τη γνώμη του. Αφού μεταξύ τους οι βουλευτές παίζουν θέατρο, πως τσακώνονται. Και καλά, κάθε νέα Κυβέρνηση, αναγγέλλει πως θα τιμωρήσει τους ενόχους για όποια προηγούμενα σκάνδαλα, κάτι που δεν συμβαίνει ποτέ. Γενικά έχει αφεθεί και η Ελλάδα, στην θεωρία της δαιμονοποίησης, πως όλα τα κακά είναι πιθανόν να συμβούν, αφού ούτε οι εξουσιαστές δεν διαθέτουν τα μέσα, να αντιμετωπίσουν, καμία είδους, καταστροφή. Γενική, όπως ότι καίγεται η Ελλάδα, ή τοπικές ανά δήμο, όπως τα γκράφιτι, η εγκληματικότητα. Να μην αντιδρά ο χ ψ δημότης, όταν παρατηρεί να αφαιρούνται προτομές ή αγάλματα από πλατείες και πεζόδρομους. Τσουπ, ξεφυτρώνει μια νέα προτομή, σε νέο σημείο –άραγε από το ίδιο υλικό, εκείνου που αφαιρέθηκε. Ούτε καν σκαλίζουν το όνομα του προσώπου που τιμάται. Έ και; Προσπερνάς δυστυχώς, και συνεχίζεις τη ζωή σου. Ως ψηφοφόρος έχεις αποδεχτεί, πως θα εκλέγεται, είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε η Νέα Δημοκρατία. Δεν επιχειρείς καν, να μάθεις, ποια πρόσωπα, από μικρά, ανθρώπινα, κόμματα, ζητούν μια ευκαιρία, εκλογής.
Η απλότητα που συναντάται, ενόσω ο άνθρωπος αποφασίζει να μείνει καλός. Ήρεμος. Συλλογίζεσαι ίσως, πως ο δυναμισμός απαιτεί μία δόση υπερηφάνειας. Αν είναι το προφίλ των πολιτικών, που επιθυμείς να πάρουν στα χέρια τους, τη μοίρα της χώρας. Είδαμε τη περηφάνια τους: βιβλία όπου θα διδάσκεται μια κατασκευασμένη ιστορία. Πράκτορες μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα, ελεύθερα. Παρακολουθούν τους πολιτικούς μας. Κλέβουν έγγραφα από κυβερνητικά, κτίρια. Να μαθαίνουν οι σύμμαχοι… μας στο ΝΑΤΟ, οι Τούρκοι, τι μέσα έχουμε, ώστε να αμυνθούμε, όταν θα μας κηρύξουν τον πόλεμο. (να δω, εκείνη τη στιγμή, πόσοι Ελληνάρες θα την κοπανήσουν, με αεροπλάνα, αυτοκίνητα και ταχύπλοα, προς Αφρική και Ευρώπη). Εκτός κι αν μας ψεκάσουν την προηγουμένη, οι Αμερικάνοι, με εκείνο το αέριο που χρησιμοποίησαν στον πόλεμο, στο Ιράκ, μεταβάλλοντας σε αδύναμες κότες, τους στρατιώτες.
Η Ιστορία –αν επιβιώσουμε- θα ζητήσει κάποια στιγμή, λογαριασμό. Θα πέσουν απ’ το βωμό τους, εκείνοι οι πολιτικοί που τους συνόδευε μια σπουδαία φήμη. Οφείλουμε σ’ εκείνους που έχασαν τη ζωή τους, στους πολέμους, να αναφέρουμε τις όποιες αδικίες. Ο καθένας στη χώρα που ζει. Δεν θα ‘θελα, εντέλει, να ωραιοποιήσω την πολιτική κατάσταση, στην Κύπρο. Πόσο μένει πιστή στην ελπίδα, η Κύπρος να επιστρέψει στην πρότερη της κατάσταση, ως μία, ενωμένη, νήσος. Ελληνική. Ρεαλιστικά ίσως. Γιατί εμένα μου φαίνεται απίθανο, οι τουρκοκύπριοι να δεχτούν να φύγουν, δημιουργώντας ένα προσφυγικό κύμα, προς Τουρκία, όπως αυτοί θα το ονομάσουν. Κακώς αρπάξανε τις περιουσίες των Κυπρίων, αλλά δεν το βλέπω να φεύγουν οι τουρκοκύπριοι. Πόσο δε να παραδώσουν την εξουσία σε κυβέρνηση της Κύπρου. Ποιοι, οι Τούρκοι; Αν είναι δυνατόν. Το πιθανότερο να ξεσπάσει εμφύλιος, ειδικά αν αρχίσουν ορισμένοι Κύπριοι, να χτυπάνε τουρκοκύπριους, οι οποίοι μένουν σε σπίτι που δεν τους ανήκει. Στον καθένα θα του κακοφαινότανε.
Οι άνθρωποι ψάχνουν για στήριγμα, η ελπίδα τους είναι να αλλάξει η καρδιά των εξουσιαστών, της γης, να φέρουν το δίκαιο. Λυπάμαι αλλά αυτό δεν πρόκειται ποτέ, να συμβεί. Ας δει ο καθένας τα δικά του χάλια. Οι Έλληνες, που αφήνουν τους Τούρκους να μας κάνουνε ότι θέλουν. Να μην υπάρχει Ελληνική σημαία, μέσα στο Κοινοβούλιο μας. Η απαξίωση, τελικά, του Έλληνα, για Εθνικές επετείους, και χώρους όπου χάθηκαν ψυχές, σε πολεμικές συγκρούσεις, για να είμαστε εμείς, ελεύθεροι (με τον Big Brother, από αέρος, με θερμικές κάμερες). Το μνημείο του Αγνώστου στρατιώτη, δεν θεωρείται καν, ένας χώρος που αξίζει να φυλάσσεται. Μήπως –θα ζήσω να το δω και αυτό;- βάλουνε κάγκελα γύρω γύρω, να κόβουνε εισιτήριο; Να μην καίγονται και τα φυλάκια από τα φιλαράκια, ορισμένων ανάξιων.
Κατά τ’ άλλα, η χώρα πάει καλά. Δεν έχουμε βιομηχανίες. Δεν παράγουμε τίποτα. Πρέπει να είσαι δημοσιογράφος ή διευθυντής εφημερίδας, για να λες τη γνώμη σου. Ο κόσμος δεν έχει ιδέα, πως υπάρχουν τα ψηφιακά, τηλεοπτικά, κανάλια της ΕΡΤ. Ούτε και ενδιαφερόμαστε –για να ξέρετε, δηλαδή, να μην έχετε αυταπάτες ή φιλοδοξίες διάφορες. Η Ελλάδα της απαξίωσης, να ξεζουμίζεται ο απλός, μόνο, μισθωτός, για να πάει η οικονομία, καλά. Άλλοι έχουνε εκατομμύρια, ενόσω ηλικιωμένα άτομα, ζούνε –που λέει ο λόγος- με συντάξεις πείνας. Παρατηρούν τους αδειούχους να εγκαταλείπουν την Πρωτεύουσα, απορούν: που βρήκανε, εκείνοι, τα χρήματα, να ταξιδέψουν; Γιατί μόνο ο Χριστόδουλος έχει δικαίωμα στη ζωή, κινητοποιώντας ολόκληρη τη γη, για να του βρουν νέα ζωτικά όργανα, προς μεταμόσχευση;
Εντάξει, άνθρωπος είναι κι αυτός. Τώρα που αδυνάτισε και μιλάει πιο ανθρώπινα, με φανερή συμπόνια προς κάθε ένα. Να ‘ναι καλά. Διαθέσιμο, επίσης, όργανο προς μεταμόσχευση, για όποιους το χρειάζονται.
Η άποψη, πως αν αγνοείς ένα γεγονός, εφόσον δεν σε βλάπτει, καλώς συμβαίνει. Πρώτα η μη ύπαρξη, Ελληνικής σημαίας, μέσα στο Κοινοβούλιο. Συνεχίζοντας παράλληλα, κατά το σχέδιο, για λόγους ..καλής.. γειτονίας, με τους Τούρκους, να ξεχάσουμε, όλους εκείνους τους Έλληνες στα Μικρασιατικά παράλια, που δεν πρόλαβαν να φύγουν, να γλιτώσουν, γιατί τους έσφαζαν, βίαζαν τις γυναίκες, κι ότι άλλο βάζει ο νους, σύμφωνα με την προϊστορία της βαρβαρότητας, των γειτόνων. Διορθώσεις στο βιβλίο της ιστορίας, που δεν πείθουν κανένα, που τουλάχιστον γνωρίζει τα βασικά. Τι συνέβη, τότε, ότι όχι μόνο δεν συνωστίζονταν στα λιμάνια, για να αποφύγουν το αιματοκύλισμα τους, ούτε ότι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη. Όλο αυτό το 1,5 εκατομμύριο Ελλήνων, που ήρθαν τελικά, εδώ, για να αντιμετωπιστούν με νέο, τούτη τη φορά, ρατσιστικό, τρόπο, από τους ντόπιους.
Χαϊδεύουν τα αυτιά των παιδιών, σε Ελλάδα και Κύπρο, πως ο Κεμάλ, δεν ήταν ένας αιμοδιψής τύραννος. Καμία αναφορά για παιδομάζωμα, κατά την Τουρκοκρατία. Για κατοχή, μεριδίου, εδάφους, της Κύπρου. Την πατάνε, τελικά, όσοι επαναπαύονται. Τον τελευταίο καιρό, τα Μ.Μ.Ε. έχουν φιμωθεί. Καμία αναφορά για τα Τουρκικά F-16 που παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας.
Ένας λαός που η Κρατική τηλεόραση, δεν του δίνει, δωρεάν, δορυφορικά, ξένα, κανάλια, καταντά ένας λαός με παρωπίδες. Λαός κοτόπουλο. Οι εγχώριοι πολιτικοί, δεν θέλουν να ανοίξει το μάτι, του Έλληνα, η ευφυΐα του. Παρατηρώντας ξένα τοπία, παραδόσεις, Πολιτιστικά δρώμενα. Μαθαίνοντας να αγαπάς τις τέχνες, να ενδιαφέρεσαι να υπάρχει ισορροπία και ομορφιά, στην πόλη.
Ο Έλληνας, όμως, πρέπει να χαζολογάει. Να είναι διαρκώς κουρασμένος, ιδίως με νυχτοπερπατήματα: δυο, τρεις, ώρες, ύπνου, κατευθείαν για δουλειά. Αναστάτωση στο σπίτι. Κανένα ενδιαφέρον για ειδήσεις. Έπειτα την πατάς όπως στην Πομπηία, που τους έθαψε η λάβα.
Οι σημερινοί εκσυγχρονιστές, ενδιαφέρονται για πλήρη ισότητα, στην παρουσία εθνοτήτων, ανά χώρα, αποφεύγοντας φυσικά, να ελέγξουν το φαινόμενο. Καλή η ισότητα, αλλά για να μην θέλουν οι Γάλλοι, τους Τούρκους, στην Ε.Ε. κάτι ξέρουν. Γι’ αυτό θα ψήφισαν τον Σαρκοζί, ξεχνώντας όλες του, τις προσβολές, απέναντι στους φτωχούς πολίτες. Βρήκαν έναν τρελό, για να τους διοικήσει.
Το τρελό είναι, πως συζητάμε ακόμη, για τοπικούς, ανά χώρα, εξουσιαστές. Σε μια Ε.Ε. όπου επιβάλλει σε χώρες, μέλη, την απόφαση, αν θα αποζημιωθούν οι πυρόπληκτοι. Εδώ δεν τιμάμε τους προγόνους μας, θα νοιαστούμε για τους τωρινούς; Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει μειωθεί τόσο πολύ, όπως φαίνεται, αφού δεν ασχολείται ο κόσμος, με διαχρονικές πεποιθήσεις. Να μένει κάτι, να λες ο άνθρωπος αξίζει, αγάπη. Αρκεί να επιδιώκεις επαφή με άλλους, όπου σταθείς, ή ως μέλος σε συλλόγους. Λαβαίνοντας μέρος σε μαθήματα ζωγραφικής ή να προσπαθήσεις, να το βάλεις πείσμα, να ψάξεις μια πιο σταθερή δουλειά. Απεριόριστες οι επιλογές, να δραστηριοποιηθείς, αν δεν σε έχει κοιμίσει, η πολιτική απάθεια, να μην λειτουργεί τίποτα.
Πολίτης είναι το σύνολο.
Το άτομο που αναγνωρίζει το δικαίωμα όλων εκείνων που προϋπήρξαν, προσπαθώντας παρομοίως, να επιβιώσουν.
Δεν τα βρήκαμε, έτοιμα.

Γεράσιμος Μηνάς 2007