Χρόνος

Αν είχα ότι ήθελα, θα ήμουν καλυμμένος;

Η σκόνη από εκρήξεις βομβών,

μου κρύβουν τις εκφράσεις.

Πολλές φορές, επιθύμησα,

Μονοδιάστατα καλούπια.

Έπειτα από καιρό, τα απαρνήθηκα.

Ας ήταν στιγμές ενοχών, δεκαετιών.

Προχώρησα.

Συνάντησα τη στιγμή, τη πτυχή

την καλυμμένη, τη μη γονιμοποιημένη.

Μου την έκρυβαν.

Με την παλάμη μου, κάλυψα τον ήλιο.

Φύσαγε. Αεράκι ξεγνοιασιάς.

Προνόμιο της ελευθερίας,

Μισθού πληρωμένου, ξεπλυμένου

-μακάρι να έφτανε. Μα δεν το αντιμετώπιζα.

Οι άνθρωποι χωρίζουν. Τολμούν

να προστατεύουν τον εαυτό τους.

Γύρω παντού, πτώματα φημών,

Όχι ακόμα προβλέψιμων.

Η ηρεμία βοηθά,

Όσο δεν επεμβαίνουν τρίτοι.

Τον ανδρισμό δεν τον δηλώνω

στην πράξη,

Ουδέ στο φέρσιμο.

Μα στην εσωτερική ταυτότητα.

Γεράσιμος Μηνάς 2003