2000

Πόσο δυστυχισμένοι είναι οι άνθρωποι
Κλαίω, με τα δικά τους δάκρυα
που, αυτεξούσια, απόκαμα, να εκδηλώνω
Γεμίζοντας τις χούφτες μου.

Ένα πυκνό παρασυρόμενο πλήθος
Υποκρινόμενο τη θρασύτητα της εποχής του.
Μελαγχολεί η πολυκαιρισμένη θέση
Από νοσταλγία, μα κι από αντικατάσταση της.

Πόσο δυστυχής αντέχεις να είσαι;
Πλησιάζοντας με την παρουσία σου
πλάι στα πεσμένα δάκρυα
που βρώμικα παπούτσια, πατούν.

Γεράσιμος Μηνάς 2000