ΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ

Αετός είμαι
Ανοίγω τα φτερά μου
Και πετώ. Απότομα.

Κυνηγός, με βλέμμα αγέρωχο,
και νύχια δυνατά
Κρατώ και φυλάσσω
όσα η φύση μου ανέθεσε να διασώσω.

Ξύπνα! πνεύμα της γης, και πλησίασε
Δείχνοντας σ’ όλο τον κόσμο, την αξία σου.
Άσε με να σηκώσω αυτό το βάρος –αντέχω.
Παιδί τ’ ουρανού είμαι,
κι αγωνίζομαι, εξίσου, να επιβιώσω.
Πονώ και καρδιοχτυπώ.

Για να ‘χεις ένα μέλλον λαμπερό, αγνό
Ήρεμο και αγαπημένο.
Πάνω απ΄ όλα, όπως παλιά,
Γνώριμο. Πραγματικά αληθινό.

Γεράσιμος Μηνάς 1995-1997