Ανάμεσα

Γιατί “ξαφνικά”

Κανείς δεν μιλά, πια,

για παραβιάσεις του Εναέριου μας χώρου

από Τουρκικά αεροσκάφη;

Γιατί δεν είδα στενοχωρημένους

τους βουλευτές, της παρούσης αντιπολίτευσης;

Μήπως η Θράκη είναι Τουρκική;

Στις παρελάσεις, δεν έβλεπα τον ανώτατο Άρχοντα.

Στα σχολεία, ποιος μίλησε για ενότητα.

Θα ‘πρεπε η Ελλάδα, να ‘χει φιλότιμο,

-όσο κι αν το εκμεταλλεύονται, οικονομικοί κολοσσοί.

Είναι ένα σπίτι ήρεμο,

Όταν τα κειμήλια του, κρυφά, χάνονται ανεπανόρθωτα;

Προτιμότερο θα ήταν, να επενδύαμε,

παρά να κλέβουμε στο χρηματιστήριο.

Επιθυμητά τα Ευρωπαϊκά κονδύλια,

Όταν απορροφούνται σαν σφουγγάρια, μουσκεμένα σε ξύδι.

Μήπως τα παιδιά, μεγαλώνουν σε ξένα χέρια

Ηλεκτρικών οδών, δίχως Εθνική ταυτότητα.

Δίχως πάρκα με πράσινο.

Καιρό και χρόνο για όσα δεν βλέπονται. Παρά βιώνονται.

Φορές, λογοκρίνω τα γραπτά μου.

Σα πάθος

Που ζητά ικανοποίηση.

Σα κάτι φυσιολογικό, μη αναστρέψιμο.

Γεράσιμος Μηνάς 2004