Άστεγοι παντοίο τρόπο

Πιστεύω πως βλέπουμε, ιδιαίτερα, τους άστεγους, ως άτομα, που στο νου μας επικρατεί η άποψη, γι’ αυτούς τους ανθρώπους, πως βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση, ακόμη και πρόσφατα. Ή ακόμη, πως έχουν λίγα έστω, καθαρά εσώρουχα, για να αλλάζουν. Παραμένοντας καθαροί.
Εμείς, ούτε να διανοηθούμε να μην αλλάξουμε εσώρουχα, μετά από ελάχιστες ημέρες.
Φορές, όπως και ο ίδιος, πιθανόν να έχετε συναντήσει, με διάθεση δικής σας προσφοράς, κάποιο άστεγο άτομο, που θα αρνηθεί εκείνα έστω, τα 2, 3 ή 5 Ευρώ. Όπως μια ηλικιωμένη, που είχα συναντήσει, που εκείνη τη στιγμή που τη πλησίασα, έβραζε κάτι, σ’ ένα μπρίκι, στο πεζοδρόμιο. Ήταν επιθετική θα έλεγα, φεύγοντας ο ίδιος, με μια απορία: γιατί αρνείται αυτό που έχει ανάγκη;
Δεν είμαστε τόσο έμπειροι στη ζωή, ώστε να απαντήσουμε σωστά. Μες την γενικότερη αγριότητα των δρόμων εκεί έξω. Να σε βλέπει ο τάδε οδηγός, που πας να περάσεις απέναντι –με το φανάρι, πολύ μακριά- και αντί να κόψει ταχύτητα, βάζει τη ζωή σου σε κίνδυνο. Άντε μετά, άμα σε πατήσει, να βρεθούν μάρτυρες να σε υπερασπιστούν, αφού ο καθένας θέλει να τον αφήνουν ήσυχο. Να μην μπλέκει… με τέτοια πράγματα.
Έχω δει κι εγώ, φυσικά, τους ανθρώπους των φαναριών.
Αλήθεια, έχω αναρωτηθεί, πως αντέχουν τόση ορθοστασία;
Πως ακόμα δεν τους κατέταξε το Κράτος πρόνοιας!!! σε επαγγελματίες, να τους φορολογήσει, κιόλας!
Φορές συζητάμε με κάποιον ή παρακολουθούμε άλλον ή άλλους, που κάτι μας ξινίζει στην ομιλία ή στην γλώσσα του σώματος, κι αυτόματα λέμε μέσα μας: μα αυτός ο άνθρωπος, τι έχει πάθει; Γιατί αρνείται αυτό που έχει ανάγκη;
Θα αναφερθώ πρώτα, για τους άπορους, άρα άστεγους: Μην περιμένεις από το Κράτος, βοήθεια, άνθρωπε. Το δήλωσαν και στη Βουλή, σχετικά με τους συμβασιούχους. «Ότι φάγατε, φάγατε». Τώρα αν δεν έχετε να τα βγάλετε πέρα, συμβασιούχοι, αφού δεν πρόκειται, -ούτε και να μας πείτε, ότι θα μας ψηφίσετε- να σας κάνουμε μόνιμους. Βγάλτε τα πέρα, μόνοι σας!! Πιθανόν να σας πετάξει και στο δρόμο, ο σπιτονοικοκύρης σας. Ε και; !!
Τι είπατε; Υπάρχει και η βοήθεια της εκκλησίας;
Που είναι; Εγώ πάλι, δεν τη συνάντησα. Επειδή άστεγος μπορεί να μείνει κάποιος, μετά και από σεισμό. Μην νομίζετε λοιπόν, όλοι σας, ότι θα έχετε μια στρωμένη ζωή, επειδή εργάζεστε.
Άρα δεν χρειάζεται κανείς, ως ανεξάρτητοι, να σας πει, τι θα πράξετε στη ζωή, ή που δεν ακούτε τη γνώμη του άλλου.
Οι λεγόμενες παρωπίδες. Μετά κατεβαίνει εσωτερικά, όπου δεν διακρίνουμε, τι, συναισθηματικά, έχουμε ανάγκη.
Άρα σκεφτόμαστε, καλά είμαστε εκεί που βάλαμε, θεμέλια. Επειδή σε τούτη τη ζωή, προτιμότερο να κρατάς τον άλλο σε απόσταση. Γλιτώνεις και τα έξοδα.

Γεράσιμος Μηνάς 2006