Ανθρώπινα δικαιώματα.

Ποια ανθρώπινα δικαιώματα;

Αλλαγή ξεκινήματος: ξαφνικά η αστυνομία απέκτησε δίκαιο πρόσωπο, διώχνοντας τα ίδια τους τα ερίφια. Που είτε ξυλοκοπούν αλλοδαπούς και μη, μες τα τμήματα, είτε προκαλούν ένα καινούριο φιάσκο. Αυτοί, που ζητούνε να τους σέβονται, ενώ έχουν συγκεκριμένους μηχανισμούς, βασανισμού, ώστε οι πολίτες, να τους αντιπαθούν: αυτοί οι πολίτες, που θέλουν να λένε την άποψη τους, ελεύθερα. Πολίτες που δεν είναι δημοσιογράφοι, ή ηθοποιοί που σατιρίζουν σε εκπομπές ή επιθεωρήσεις το πολιτικό κατεστημένο. Μιλώ για το παρακράτος που ούτε οι δικοί μου γονείς, μου έμαθαν, πως υπάρχει. Που πνίγει την άποψη, εφευρίσκοντας περισσότερο στο ίντερνετ, κανόνες να περιορίζουν να έχεις μυαλό: κανόνες που είναι ιοί, και τίποτα περισσότερο. Έξω, απλά σε παρακολουθούν είτε αφαιρούν φακέλους από το γραμματοκιβώτιο. Αυτός ο ακατανόμαστος βασανιστής, που θεωρεί ενόχληση, κάτι αφύσικο, να μην αντιδρά ο βασανισμένος. Μιλώ, πέρα από το φύτευμα κοριού στο καφάο του ΟΤΕ, άλλες μεθόδους βασανισμού όπως η παρακολούθηση με πολιτικά αυτοκίνητα. Μέθοδοι που ένας δημοσιογράφος στο Blue Sky, δεν ανέφερε ποτέ, ειδικά. Μέθοδοι που νομιμοποιεί το Κράτος, με τη νέα Ευρωπαϊκή συνθήκη. Μιλώ για τα όργανα του παρακράτους. Που παρενοχλούν τους πολίτες που δεν είναι πρόβατα: ιδιαίτερα αν φιλοσοφούν. Δεν είναι φρόνιμοι πολίτες: συνήθως συγγραφείς δηλαδή, που σε κανένα βιβλίο τους, δεν κρίνουν το σύστημα και τα κακώς κείμενα του. Αν θεωρείτε, εσείς που γράφετε, νοημοσύνη, παραγωγή βιβλίων με ανάλαφρο περιεχόμενο, γιατί τούτο είναι το επάγγελμα σας.

Πριν συνεχίσω, ας αναφέρω τι συνέβη, κάνοντας copy, τη σελίδα του ημερολογίου: όπου εκδηλώθηκε η πρώτη δραστική πράξη του συστήματος εναντίον μου, στο ίδιο μου το σπίτι. Ιδιοχείρως.

22 Ιουλίου 2006 έλαβα δύο εφημερίδες από μια συγκεκριμένη, που είμαι συνδρομητής, παλαιότερα τεύχη, που δεν είχα ζητήσει. Στο αυτοκόλλητο, δεν ήταν εκτυπωμένο όπως πάντα, το όνομα μου, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, μιας και δεν είχα ζητήσει προηγούμενα τεύχη. Σε μία από αυτές τις εφημερίδες, υπήρχαν χυδαία και υβριστικά σχέδια με στυλό, όπως και στο εξώφυλλο, ένα περίεργο ΜΟΞΠ, που σημαίνει ότι κάποιος τα έκανε όλα αυτά, με το δικό του χέρι. Δεν ξέρω ποιος ή ποιοι είναι, όσο για το τηλέφωνο μου, έχει αναγνώριση κλήσεων, και θα αρχίσω να καταγράφω νούμερα και ώρα, οποιοσδήποτε και αν καλέσει στο σπίτι μου. Επίσης, αν χρειαστεί, οι εφημερίδες με τα αποτυπώματα αυτών που με απειλούν, θα κατατεθούν σε εισαγγελέα για τα περαιτέρω. Μήπως πάψουν κάποια ανθρωπάρια που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία του ιντερνετ, να ασχολούνται με άτομα που έχουν μυαλό, στο κεφάλι τους, κι όχι πίτουρα ή αυτά που συναντάμε στο αποχετευτικό σύστημα.

Αυτή ήταν η καταγραφή της κατ’ οίκον επίθεσης, εναντίον μου, η οποία εξακολουθεί ως βασανισμός, εδώ και χρόνια. Μόνο που δεν είμαι πρόβατο και δεν πρόκειται να το βουλώσω. Μήπως η ανώτερη Δύναμη, μου δώσει τα απαραίτητα στη ζωή. Μια σταθερή ζωή ως αποτέλεσμα δικαιοσύνης εκ των άνω, προς έναν άνθρωπο, που έγινε φρόνιμος, όπως το εννοεί φυσικά, το επίγειο σύστημα. Μόνο που εμένα το γράψιμο είναι ο μόνος λόγος που υπάρχω, και δεν μπορώ να λογοκρίνω τον εαυτό μου όταν οι άλλοι σφάζουν παγκοσμίως, ή βασανίζουν. Δεν είμαι νερόβραστος συγγραφέας. Δηλαδή να μην αναφέρω, τη σκέψη που δεν γεννιέται στα περισσότερα μυαλά, γιατί τις ειδήσεις τις βλέπουν, δεν τις ακούν: βλέπουν τον Μπους και τον νέο πρωθυπουργό της Αγγλίας, τι ωραία που συζητούν και αποδέχονται ο ένας τον άλλο, μόνο όμως ως άνθρωπο. Φυσικά, οι Αμερικανοί, έχουν ήδη προγραμματίσει, ορισμένες πυρηνικές κεφαλές, να κοιτάνε σε Αγγλικές πόλεις. Παρομοίως οι φίλοι μας! οι Γάλλοι, ήδη πύραυλοι τους, στοχεύουν Ελληνικές πόλεις. Έτσι κάνουν οι πυρηνικές δυνάμεις. Αλλά μη σκέπτεσαι πως υπάρχουν ανόητοι που διατηρούν σε αποθήκες, συσκευασμένο, μαζικής καταστροφής, θάνατο. Μη λες τέτοια πράγματα. Γίνεσαι επικίνδυνος. Πρέπει ως σύστημα να σε περιορίσουμε κατά τις φανφάρες του προηγούμενου ..στρατηγού ανέμου, περί ηθικής και πολιτικής απομόνωσης. Να δούμε πότε ο λαός, θα σας απομονώσει.

Το να λέει την άποψη του ένας λογοτέχνης, ενοχλούσε ανέκαθεν, παγκόσμια (εξού και οι δολοφονίες ποιητών, λογοτεχνώ ή οι απόπειρες δολοφονίας τους: όσοι έχουν δει τη σειρά της ΕΤ-1 με ξένους συγγραφείς, θυμάται σε ποια πρόσωπα αναφέρομαι). Μη μιλάς γι’ αυτά, μη βγάζεις τα συστήματα τους στη φόρα. Αυτοί είναι δίκαιοι. Αν είναι δυνατόν, δεύτερη τετραετία της Νέας δημοκρατίας, να μην καταλάβατε ακόμα, τι συμβαίνει. Μήπως η ακρίβεια, σας ξύπνησε; Μπα.

Εγώ δεν θα γίνω φρόνιμος όπως το εννοείτε: έτσι κι αλλιώς, αυτοί δεν πρόκειται να σταματήσουν. Οι τεμπέληδες που δικαιολογούν στο κάθισμα του οδηγού, το άθλιο μεροκάματο τους. Όχι, δεν θα γίνω φρόνιμος όπως εσείς το εννοείτε, ή όποιος άλλος…… Κι ας με παρεξηγούν γι’ αυτή μου τη στάση, αντίδραση στη δράση που βουλώνει στόματα, ορισμένοι απλοί άνθρωποι, πολίτες, χρήστες του ίντερνετ. Διαβάζοντας πιθανόν, τούτα. Πρόβατο ήμουν πριν με μάθει το ίντερνετ, με επιθέσεις hacker, και άλλες.. μεθόδους, τι είναι η αληθινή ζωή. Όπου αποδέχεσαι κάθε συσκευασμένη μέθοδο, εκφοβισμού.

Παρακάτω.

Εντός ετούτων των γεωγραφικών ορίων, ανέκαθεν διοικούσαν ανθέλληνες, κόντρα στην ίδια τους τη φυλή και τη φύση του είδους του πολιτισμού: που έδωσε τα φώτα στους υπόλοιπους. Άλλο αν ετούτοι εδώ, αφήνουν να κάνουν χωματερές, αρχαιολογικούς χώρους ή καταστρέφουν τάφους αρχαίων πολεμιστών γιατί πρέπει να περάσει το μετρό. Ή πριονίζουν αρχαία για να χωρέσουν στο ακριβές μέγεθος του γαλάζιου κουτιού, για να μεταφερθούν στο νέο χαρτοκούτι, που αποκαλούν μουσείο της Ακρόπολης. Γιατί λέει, τα φθείρει το καυσαέριο.

Ένας νεότερος λογοτέχνης, που καγχάζει όλο υπερηφάνεια στον πρόλογο του βιβλίου του που βρίσκεις σε κάποιο βιβλιοπωλείο: πως στο βίο του ήρθαν όλα τακτικά, με τη σειρά τους κλπ. κυρίως η τυρόπιτα που έγραψε, για άλλη μια φορά, τι περισσότερο να πω, εγώ, περί βολέματος και ψεύτικη ιδέα ελευθερίας (εννοείται με μέσο βγήκε το ..βιβλίο). Τα λόγια είναι περιττά. Προς θεού μην αναφέρεις τέτοια πράγματα. Μη θίγεις τον εκδότη σου. Το δυστυχώς να διστάζεις να πεις την αλήθεια για τον χώρο των εκδοτών, μη σου βγάλουν κακό όνομα και δεν εκδώσεις ποτέ, ξανά, κάτι καινούριο. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτό δείχνει συμπεριφορά, προβάτου. Λυπάμαι.

Τώρα αν ένας νέος λογοτέχνης, ποιητής, που κάποια δημοσιογράφος σε ένα οικολογικό κανάλι, διάβασε τα έως τότε, συγγράμματα του, αποφασίζοντας δυό φορές, να τον φιλοξενήσει στην εκπομπή της: το έπραξε όχι γιατί τον λυπήθηκε. Εξάλλου είναι εκείνη, άτομο σοβαρό, με χρόνια πίσω της στη δημοσιογραφία, με εκπομπή στο ραδιόφωνο. Σε έβγαλε δύο φορές στον αέρα, με διαφορά ορισμένων μηνών. Ως ένα νέο άγνωστο πρόσωπο (που δεν εκδόθηκε.. ακόμα). Που κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν θα θυμάται. Όλα καλά ως εδώ για το σύστημα. Αφού ο τηλεθεατής αμέσως μετά θα επιστρέψει στα άγχη του και τις όποιες ευθύνες. Στα δικτατορικά πάγια του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ κλπ.

Ο νέος αυτός λογοτέχνης, αρχίζει να γίνεται επικίνδυνος, όταν ορισμένες του απόψεις, άρθρα, αρχίζουν, έστω και μια φορά το μήνα, να διαβάζονται από μια εφημερίδα, με 40 χιλιάδες, συνδρομητές (αυτά τα δύο τεύχη που δεν ζήτησα, και τα οποία πήραν από τα κεντρικά της εφημερίδας, κόλλησαν δικά τους αυτοκόλλητα οι παρακρατικοί, μουτζουρώνοντας σελίδες κι αφήνοντας τα στο γραμματοκιβώτιο μου). Μιλώ για την εφημερίδα: Η φωνή των ΑΜΕΑ.

Τι πράξανε λοιπόν, οι βασανιστές, τα –συμφωνώ- κινούμενα κρέατα, κατά τον Θεό: αυτή τους η κατ’ οίκον επίθεση εναντίον μου, να προκαλέσει τη διακοπή συνεργασίας μου με τη συγκεκριμένη εφημερίδα. Αυτή η επίθεση, ως πρώτο μέτρο εναντίον μου. Κατόπιν… ακολούθησαν οι παρακολουθήσεις, κατά τη συμβουλή ανόητων, προφανώς, δικών τους κρεάτων, ψυχολόγων, που ακόμη συνεχίζονται και θα συνεχίζονται, μήπως το βουλώσω –εις μάτην. Το άλλο, πρόσφατο παράδειγμα του blogger που τον βγάλανε στα κανάλια, παρακολουθώντας τον επίσης, μάταια, δεν έπεισε κανένα πρόβατο εκεί έξω, πως υπάρχει παρακράτος. Πως η δημοκρατία καταπνίγεται σε όσους η κλίση τους είναι η γραφή, η ιδιαίτερη ανάλυση των πραγμάτων. Έχετε παρεξηγήσει, τι σημαίνει φρόνιμη ζωή, ορισμένοι αναγνώστες, αναγνώστριες.

Το πρόσφατο κρούσμα του δυναμώματος, ενός συγκεκριμένου σφυρίγματος που εξωτερικεύει το ακουστικό του τηλεφώνου, απλά σηκώνοντας το, σπίτι μου, εφαρμόστηκε ως μέθοδος εκφοβισμού. Όμως όπως είπα, ο αγώνας συνεχίζεται. Εξάλλου, στόχος μου δεν είναι να γίνω διάσημος συγγραφέας, γιατί πιθανόν η χρόνια μέθοδος, πολιτικής και ηθικής απομόνωσης μου, με οδηγήσει στα κανάλια ή στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο. Όχι, δεν έχω φιλοδοξίες, συγγραφικές. Αυτά είναι για τους συγγραφείς που στηρίζουν το είδος γραφής τους, σε σαρκικές εμπειρίες, ως τη μόνη πηγή του όρου, πραγματικότητα. Το θέμα είναι, πως τώρα έχουν μπει, δυστυχώς στην μέθοδο κάμερας.. που με ακολουθεί ακόμη και στη λαϊκή που πάω να ψωνίσω με τον πατέρα μου, παρακρατικά θηλυκά –ως άθλια δείγματα του φύλου τους. Όμως δεν πρόκειται να το βουλώσω. Εις μάτην.

Εν τω μεταξύ, λάβαινε η οικία μου, κλίσεις από απόρρητα νούμερα, κάθε μία ώρα, ορισμένες φορές. Από κινητά, πλάκες. Όλα αυτά για να αποσυνδέσω το τηλέφωνο ώστε να μην βρω ποτέ, δουλειά, γιατί που θα με βρει ο τάδε εργοδότης, να με ενημερώσει πως θα προσλάβει.

Αν θα έπρεπε να σώσω τη ψυχή μου, όπως εννοεί ο Θεός, μια φρόνιμη στάση, απέναντι στο σύστημα που μου κατέστρεψε τόσα χρόνια τη ζωή μου, εννοείται παύοντας να γράφω, και της άλλης επιλογής: να συνεχίσω να λέω τα πράγματα με το όνομα τους, γιατί αρκετά ανέχτηκαν οι πολίτες που δεν έχουν βήμα να μιλήσουν, τα σκάνδαλα, τις μίζες, τις προδοσίες, θα προτιμούσα τον μόνο λόγο ύπαρξης μου στη ζωή: δηλαδή το δεύτερο. Γιατί αρνούμαι να σταματήσω το μόνο πράγμα που έχω στη ζωή, τη γραφή, αφού δεν έχω ζήσει τίποτα στη ζωή μου: και ως αποτέλεσμα οικογενειακής καταπίεσης, χτίζοντας ένα πρόβατο: που η ..δεύτερη εξουσία, μετά του Κράτους, είναι ο πατέρας. Αυτός ο συγκεκριμένος πατέρας, που μου έδωσε συμβουλή, -αφότου του ανέφερα, πως επειδή γράφω στο ίντερνετ, γι’ αυτό και η τηλεφωνική παρενόχληση- να σταματήσω, μου είπε, να προστατεύσω τον εαυτό μου. …Γιατί όποιος αγαπά την Ελλάδα –θα πω εγώ- είτε τον βασανίζουν, είτε του καίνε το βιβλιοπωλείο: το πρόσφατο παράδειγμα, ο στρατός των 50, που κάψανε για άλλη μια φορά, το βιβλιοπωλείο του βουλευτή του ΛΑΟΣ.

Όχι, δε θα το βουλώσω. Όπως έχω αναφέρει, θα λέω ΟΛΗ την αλήθεια, και θα βγάζω στη φόρα, τέτοιου περιεχομένου, άρθρα, γιατί ο βασανιστής είναι τόσο τούβλο και άψυχος, για να σταματήσει.

Ευτυχώς δεν έκανα το λάθος να πέσω στα σκατά, παραδειγμάτων, νόμιμης ή καθημερινής πορνείας, που τόσες γυναίκες πουλάνε εκεί έξω.

Θα έχω αυτό που εγώ θεωρώ ποίηση ή λογοτεχνία. Κόντρα στους ελεγχόμενους εκδότες ή σε όσους θεωρούν αθώους, μόνο όσους παράγουν τυρόπιτες. Δεν γράφουν για τη νέα ανοησία του φόρου που ζητά το κτηματολόγιο: θα πληρώσουν μετά την καταγραφή στη φορολογική δήλωση, δεύτερη φορά, ότι έχει ο καθένας. Έτσι, για να στερέψουν όποιες ισχνές, τελευταίες αντιδράσεις: να γίνουν αληθινά πρόβατα (δεν έχω τίποτα με τα άσπρα πρόβατα, χαμογελώ), οι πολίτες: να στρίβουν ας πούμε το κεφάλι, όταν κάποιος, σάββατο πρωί, κρυφακούει φανερά, σε κάποιο καφάο.

Κοιμήσου πρόβατο. Κοιμήσου. Άλλοι νοιάζονται για σένα. Ας ψηφίζονται νόμοι, μεσάνυχτα. Ας παίζονται ντοκιμαντέρ που ξυπνάνε τον πολίτη, μετά τα μεσάνυχτα, την ώρα που κοιμάται ο εργαζόμενος, οι συγκεκριμένοι που έχουν μυαλό, γνωρίζουν πως ο οργανισμός έχει ανάγκη από πολύωρο ύπνο για να αποδώσει την επόμενη μέρα. Σε στραγγαλίζω, λοιπόν, λέει νόμιμα πλέον, η νέα Ευρωπαϊκή συνθήκη, που καταψήφισε η Ιρλανδία. Μα μη γράφεις τέτοια πράγματα.

Ευτυχώς υπάρχει ένας κύριος Ζερβός στο Blue Sky, που αρχές Ιούνη, μίλησε σχετικά με βασανιστήρια, προς όποιους λένε τη γνώμη τους. Έτσι, θα πω εγώ, για κάτι λογοτεχνικά παιδαρέλια, που βγάζουν βιβλία, βρίζοντας τη νοημοσύνη όσων δεν είναι πρόβατα. Αλήθεια σε τι πραγματικότητα ζουν αυτοί. Δουλεύει καλά το εργαλείο στο παντελόνι.

Δεν έχω να αποδείξω σε κανέναν, τίποτα. Εδώ θα είμαι και θα μιλώ για την αδικία και την κοροϊδία του Κράτους, βλέπε στους μετά πυρόπληκτους, σεισμοπαθείς, στη Πελοπόννησο. Φαίνεται δεν ψήφισαν Νέα δημοκρατία. Ένα κράτος βασανιστών τεμπέληδων, κινούμενων κρεάτων, άψυχων ήδη, με αυτοκόλητο υποδερμικά στο μέτωπο που γράφει: προορισμός, κόλαση.

Πρώτος νόμος του Ελληνικού Κράτους: κράτα το λαό φοβισμένο, με πρώτο ενδεχόμενο επίθεσης από τα γύρω σύνορα. Λαός φοβισμένος, ποτέ ενωμένος. Όργανα της επιβολής: αυτοί που θεωρούν ότι ούτε ο Θεός δεν τους αγγίζει.

Εκεί λοιπόν που τα προσωπικά δεδομένα, …προστατεύουν τους πολίτες, έρχεται ο βασανιστής, ο τιμημένος οικογενειάρχης, να συνεχίσει το έργο του στρατηγού ανέμου. Κι ας ανοίγουν κεφάλια ή μύτες, των πολιτών σε ειρηνικές διαδηλώσεις. Να χαίρεστε την Ευρωπαϊκή Ένωση σας. Απλά ένα νέο, μεγάλο μαντρί.

Όχι δεν θα ξεχαστούν τα όσα αναφέρθηκαν. Εδώ θα παραμείνουν ή στο προσωπικό μου αρχείο. Μάτια έχω και βλέπω, λειτουργεί η διαίσθηση μου, ο λόγος μου δυναμώνει περισσότερο με τις μεθόδους της διεφθαρμένης νομιμότητας (θυμάσαι, κοριορουφιάνε;). (κοκκινοπή πορδή).

Γεράσιμος Μηνάς 2008