Τα συστήματα των εταιρειών

Λοιπόν, θα τα γράψω, όπως μου ‘ρχονται.
Να πεις, σε συνέντευξη για δουλειά, ή στο τηλέφωνο, πως η τάδε άλλη εταιρεία, έχει ως σύστημα της –θα μιλήσω μόνο για σούπερ μάρκετ που γνωρίζω- οι οποίοι, σε προσλαμβάνουν ως τετράωρο, μετά σου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο, ώστε να παραιτηθείς. Ώστε να μην αναγκαστούν.. να αναβαθμίσουν το ..συμβόλαιο.. σου, σε έξι ώρες. Μετά, αν είσαι τυχερός και έχεις επιζήσει από σεξουαλική παρενόχληση, από τον ψυχολογικό πόλεμο, από την πολύ δουλειά, επειδή είναι όλο και πιο συχνό φαινόμενο, να τη βγάζει τη δουλειά, όλη, ένας, τότε, σειρά έχει: να παρακαλάς, είτε να εργάζεσαι οχτάωρο, είτε μετά από καιρό, να υπογράψεις οχτάωρη σύμβαση.
Δηλαδή!! Να έχεις έναν αξιοπρεπή μισθό. Μια αξιοπρεπή ζωή, αν όχι οικονομική επιβίωση, με τα πάντα να αυξάνουν. Δεν θέλω να φανταστώ, ποια είδη ακριβώς. Που οι περισσότεροι ανήθικοι, εκεί έξω, αγοράζουν και χρησιμοποιούν –στην καλύτερη περίπτωση.
Μην τολμήσεις, λοιπόν, και τους θίξεις, τις ανώτερες κλίμακες της εξουσίας, στις εταιρείες, και τους πεις: η τάδε επιχείρηση, έχει ως σύστημα της, ακόμη και να μην αυξάνει την σύμβαση, ενός υπαλλήλου της. Ήξερα μια κοπέλα στην προηγούμενη δουλειά μου, σε σούπερ μάρκετ, που ήταν 6 χρόνια, εξάωρη. Δεν αποκλείεται και οχτώ, αν βάλω και την παραμονή μου, στο συγκεκριμένο κατάστημα.
Σύστημα; Ποιο σύστημα; Εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα. Εμείς, απλά, σε βάζουμε να δουλεύεις δεκάωρα, όπως σε γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ, πληρώνοντας σου ελάχιστες από τις υπερωρίες. Κοινώς, σου κλέβουμε και 200 Ευρώ, έτσι για την πάρτη μας. Εμείς, απλά, δεν σου δίνουμε ρεπό. Αν δουλεύεις στην αποθήκη, έναν ωράριο για σένα, 11 πρωί με 7 απόγευμα, είναι αυτό που σου αξίζει! Σε καθημερινή βάση. Να μην μπορείς, όχι μόνο να μην βγαίνεις έξω, προς διασκέδαση, πόσο δε, να έχεις χρόνο να ψωνίζεις τα απαραίτητα για το σπίτι. Ρεπό; Τι λες τώρα. Σιγά μη σου λέμε κι ευχαριστώ, που είσαι φιλότιμος.
Σύστημα; Ποιο σύστημα;
Μπαλάκι είσαι και σε χτυπάμε από το ένα τμήμα, προς βοήθεια, προς το άλλο τμήμα, ξανά, προς βοήθεια. Παράτα τη δουλειά σου, θα την κάνεις αύριο…
Το χειρότερο είναι, να εργάζεσαι με έναν άλλο ή δύο, στο τμήμα σου, που είναι και οι δύο τεμπέληδες, λίγο πολύ. Και κανείς δεν τους κάνει παρατήρηση. Φυσικά, δεν θα είσαι εσύ, αυτός που θα τους καρφώσει.. Αν φυσικά, είσαι σοβαρός ως προσωπικότητα, κατά το γνωστό ρητό, οι καλοί καλό δεν βρίσκουν.
Γράφω τα παραπάνω, προς όποιους τύχει να τα διαβάσουν για να ξέρουν τι να περιμένουν. Εκτός αν ανήκουν σε αυτούς που πηγαίνουν στο προϊστάμενο για να καρφώσουν, τι συζητάνε ορισμένοι υπάλληλοι στο διάλειμμα τους.
Διάλειμμα; Ποιο διάλειμμα;
Εδώ είμαστε επιχείρηση. Είμαστε σούπερ μάρκετ. Εδώ βγάζουμε λεφτά.
Πως;
Αλλάζοντας τις τιμές, μία και δύο φορές, την εβδομάδα.
Βάζοντας ακόμη και κουτσό, που κοντεύει να πάρει σύνταξη, να εργάζεται εξαντλητικά ωράρια.
Τι άλλο κάνουν τα σούπερ μάρκετ; Αδικώντας φυσικά.
Να σας πω, τι διάβασα σε μια αίτηση που έκανα, για δουλειά, σε ένα σούπερ μάρκετ.
Δύο ερωτήσεις;
1 Τι κάνετε όταν σας αδικούν; Απαντήσεις τώρα, που μπορείς να δώσεις: α) σιωπάς β) αντιδράς.
Τι θέλει να πει ο …. Διευθυντής, εδώ;
Να μαντέψεις τι θέλει να σου πει: α) αν θα είσαι εντάξει με περίεργους πελάτες, σε στιγμή ανεφοδιασμού των ραφιών. Β) θα συμπεράνουμε, αν μπορούμε να σου κάνουμε ότι θέλουμε. Εννοείται, ψυχολογικό πόλεμο.
2 Συμπλήρωσε, πότε θα παντρευτείς. Ακριβή ημερομηνία κλπ.

Τι απαντάς στο 1;
Προσωπικά, είπα: Δεν απαντώ σε προσωπικές ερωτήσεις.
Στο 2, ως άγαμος, φυσικά δεν απάντησα. Όχι φυσικά, ότι θα απαντούσα, δίνοντας τους προσωπικά μου δεδομένα.

Τι πρόκειται να συμβεί, σε περίπτωση που αλλάξει η τύχη σου, και ο …. Διευθυντής, το σκεφτεί σοβαρά, να σε προσλάβει;
Θα πάρει τηλέφωνο τον προηγούμενο σου … διευθυντή. Που ήταν όντως ….

Τι πρόκειται τώρα, να συμβεί;
1 εκείνος που οφείλει να δώσει τις απαραίτητες θετικές συστάσεις –εξάλλου, έδειξες φιλότιμο- σε προσβάλλει στον νέο σου, μελλοντικό, εργοδότη. Δίνοντας συμβουλές, ο προηγούμενος …. Διευθυντής, στον μελλοντικό, όπως φαίνεται …. Διευθυντή, να μην σε προσλάβει.
Τα έχουν κάνει, πλακάκια, ή κοινώς, κόμμα, μεταξύ τους, τα σούπερ μάρκετ, να αδικούν.
Να έχουν κοινά σημεία, στα συστήματα, αδικίας τους.

Το πιο ακατονόμαστο είναι, να προσλαμβάνεις έναν άνθρωπο, που έχει περάσει τα 24, ως τετράωρο.
Θα μου πείτε, ίσως, κάνε και δεύτερη εργασία.
Αν δεν έχεις αυτοκίνητο να μετακινείσαι, κάντην κι εσύ, αν μπορείς. Έτσι όπως έχει γίνει, να θες 3 ώρες να πας και να επιστρέψεις, από τη μια δουλειά. Και άλλες 2 ή περισσότερο για να πας στην επόμενη.
Να σου λένε κιόλας: δούλευε έξι ημέρες.

Βλέπεις, υπάρχουν και άνθρωποι, που εργάζονται ως εργάτες. Δεν είχαν όλοι, τα φόντα, ή την οικονομική δύναμη, ώστε να σπουδάσουν, με έξτρα γνώσεις, προσλαμβάνοντας καθηγητές, στο σπίτι, μετά το σχολείο. Ή πηγαίνοντας σε φροντιστήρια.

Υπάρχουν και οι κοινοί θνητοί.


Το κερασάκι στην τούρτα:: υπάρχει μια συγκεκριμένη αλυσίδα, σούπερ μάρκετ, που δεν αφήνουν, ποτέ, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, τον ίδιο διευθυντή, σε συγκεκριμένο υποκατάστημα.
Ο λόγος;
Για να μην δημιουργούνται συμπάθειες, ή καθεστώτα επηρεασμού των υπαλλήλων, προς τη διοίκηση, ως προς την αύξηση της σύμβασης εργασίας.

Γεράσιμος Μηνάς 2006