Ακόμα επιμένω
200 άρθρα

200 άρθρα, ιστοριούλες, προσωπικές διευθετήσεις, καταθέσεις ψυχής. Ως μικρά ημερολόγια. Αντίστασης φορές, στους χαφιέδες της Κυβέρνησης, και τους ΜΟΞΙΠΙΔΕΣ, που κάνουν αγγαρεία. Εναντίον όλων εκείνων που προσλάβανε ψυχολόγους, ώστε μελετώντας τα κείμενα μου στο ίντερνετ, να εφευρίσκουν τρόπους, για να με λυγίσουν. Μα του κάκου. Εναντίον εκείνων που στήνονται έξω από εκδοτικούς οίκους, που δίνω βιβλία μου προς έγκριση, και καλά για να φοβηθώ –γελάω μαζί σας, παρακρατικοί μηχανισμοί.
Γραφή εναντίον όλων των κοινωνικά ανήθικων, των αχάριστων πλούσιων, των προδοτών πολιτικών. Των ανάξιων που καβάλησαν το καλάμι, επειδή έχουν τα μέσα να εκδίδουν τα βιβλία τους. Να ταξιδεύουν. Να μη μένουν ποτέ, άνεργοι. Ποτέ χωρίς αγάπη….ποτέ χωρίς έρωτα. Όλα στο πιάτο. Καμιά στενοχώρια.
Ζώντας σε μια ακόμη πόλη, όπου ψεκάζεται από τα αεροπλάνα των Αμερικανών, κι ο Θεός δεν κάνει τίποτα, για να τους σταματήσει –αλλά είπαμε, υπάρχει Αποκάλυψη από πίσω, και επτά φιάλες με την οργή του Θεού, μιας και ποτέ δε μας Θέλησε. Δε μας φτάνανε όλα τα άλλα, έχουμε και τη φάτσα του πρεσβευτή των ΗΠΑ, να μολύνει καθετί, Ελληνικό, όπου πατά. Σ’ ότι τοπικό, αναφέρεται. Τα πιόνια της παρούσας αποικίας, που πιστεύουν πως έχουν δικαίωμα να παρενοχλούν πολίτες, και μέσω ίντερνετ, επειδή απλά μιλάνε οι απλοί άνθρωποι. Εκφράζονται.
Όπως σ’ εμένα, που από τη στιγμή που είδαν, οι παρακρατικοί, να τυπώνονται άρθρα μου, σε εφημερίδα των ΑΜΕΑ, πήγανε και πήρανε δύο από τα κεντρικά των ΑΜΕΑ, ρίχνοντας τις, μουτζουρωμένες, στο ταχυδρομικό κουτί, του σπιτιού μου. Ως απειλή: σταμάτα.
Για του λόγου του αληθές, αυτούσια η αναφορά, τη μέρα που έλαβα εκείνες τις δύο εφημερίδες, χωρίς καν να τις έχω παραγγείλει.
«22 Ιουλίου 2006 έλαβα δύο εφημερίδες από μια συγκεκριμένη, που είμαι συνδρομητής, παλαιότερα τεύχη, που δεν είχα ζητήσει. Στο αυτοκόλλητο, δεν ήταν εκτυπωμένο όπως πάντα, το όνομα μου, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, μιας και δεν είχα ζητήσει προηγούμενα τεύχη. Σε μία από αυτές τις εφημερίδες, υπήρχαν χυδαία και υβριστικά σχέδια με στυλό, όπως και στο εξώφυλλο, ένα περίεργο ΜΟΞΠ, που σημαίνει ότι κάποιος τα έκανε όλα αυτά, με το δικό του χέρι. Δεν ξέρω ποιος ή ποιοι είναι, όσο για το τηλέφωνο μου, έχει αναγνώριση κλήσεων, και θα αρχίσω να καταγράφω νούμερα και ώρα, οποιοσδήποτε και αν καλέσει στο σπίτι μου. Επίσης, αν χρειαστεί, οι εφημερίδες με τα αποτυπώματα αυτών που με απειλούν, θα κατατεθούν σε εισαγγελέα για τα περαιτέρω. Μήπως πάψουν κάποια ανθρωπάρια που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία του ιντερνετ, να ασχολούνται με άτομα που έχουν μυαλό, στο κεφάλι τους, κι όχι πίτουρα ή αυτά που συναντάμε στο αποχετευτικό σύστημα».
Τώρα πάνε να κλείσουν τα μικρά κανάλια, για να μην ακούγεται καθόλου η φωνή των απλών ανθρώπων.
Στο ίντερνετ, με τα κατάλληλα firewalls, μπορείς να δεις από πού προέρχονται οι επιθέσεις των παγκοσμιοποιητών: Ισραήλ, Σουηδία, Μόσχα, Κίνα, Αγγλία, πίσω από εταιρείες επικοινωνιών, ή τρένων. Όλοι οι άχρηστοι, διαβρωμένοι, χάκερς-πράκτορες, που σκέφτεσαι φορές, ποιος θα τους τιμωρήσει, και πότε.
Γραφή πείσμα. Αντίδραση στα δικά μου προβλήματα. Σκέψεις που δείχνουν με νέο τρόπο, πτυχές στην επικαιρότητα, παρατηρώντας τι συμβαίνει. Όπως π.χ. ότι η εκδήλωση στην Βουλή, για την 25 Μαρτίου, προβλήθηκε μόνο από την τηλεόραση της Βουλής, που εκπέμπει μόνο, στην Αττική. Τα κρατικά κανάλια, απλά ακολούθησαν την κομματική γραμμή, να κρατάνε τους επαρχιώτες, μακριά από πατριωτικές ιδέες, που γεννούν απαιτήσεις.
200 άρθρα, και έπονται κι άλλα –όσο η θέληση μου και μόνο, κρατήσει- παρουσιάζοντας τελικά, τα αγνά συναισθήματα σεβασμού, απέναντι στο ανθρώπινο ον, που οφείλει να ψάχνει και να κρατά, την αγνότητα. Τα περίφημα μαθήματα ανθρωπιάς, που δέχομαι τελευταία, ως αίσθηση μέσα μου. Να βλέπεις πρώτα τη ψυχή ενός ανθρώπου, παρά το καλούπι του. Ανάγκη για πίστη. Παρατηρώντας όμως παράλληλα, τη σαπίλα, τα κακά πρότυπα. Όλα εκείνα που δε θα ‘πρεπε να συμβαίνουν.
Περιμένοντας το χαρτί, τις νέες εμπειρίες να καταγράψει.
Το πρώτο παιδί. Τι έφερε. Το κλάμα του ή το γέλιο. Η αρχική, ανήσυχη για κείνο, στιγμή. Το πρώτο του εμβόλιο. Η βοήθεια στα μαθήματα. Να πηγαίνεις κόντρα στη μιμητική διάθεση, να στέλνεις το τέκνο στα φροντιστήρια. Έστω κι αν σου λείπουν, χρήματα. Μην αισθανθεί το παιδί, μειονεκτικά. Αυτό το παιδί που μεγαλώνει να βλέπει πρώτα τη γύμνια των ανθρώπων, παρά να του γεννάται η ανάγκη, να γίνεται καλύτερος άνθρωπος. Αναφορά στη προσπάθεια του γονιού να γίνει φίλος, με το παιδί. Πρακτικά, με αγάπη. Παράγοντας αυτοπεποίθηση σ’ εκείνο, παρά φόβο. Να είναι ο γονιός πρότυπο στρωτής συμπεριφοράς, ώστε το παιδί να γίνει χρήσιμος άνθρωπος.
Εγώ θα συνεχίσω να αντιστέκομαι στην παγκοσμιοποίηση, διασκεδάζοντας με τις ανοησίες των παρακρατικών. Λέω: άρρωστοι είναι. Ούτε παράγουν τίποτα, ούτε καν, είναι ικανοί, για βαθύτερες σκέψεις. Κόντρα θα συνεχίσω να πηγαίνω, στους βολεμένους, που μόνο αυτοί, πιστεύουν, είναι οι λογικοί και οι ώριμοι. Κατά φαντασίαν, εννοείται.
Με στιγμές ηρεμίας, στο διάβα μου. Στιγμές στενοχώριας, πόθου. Εξάλλου έτσι φτιάχτηκε ο άνθρωπος. Λίγο πιο λογικός από ζώο. Να γελάς. Να γαληνεύεις. Να χαίρεσαι με τη τιμωρία κείνων που παρενοχλούν χωρίς λόγο. Να ευχαριστείς για τον ήλιο, μια βόλτα, το ταίρι που υπάρχει εκεί έξω, για κάθε φυσιολογικό φύλο. Να αγαπάς την απλότητα και τα μικρά, αγνά, αισθήματα και πράγματα.

- Για να έχετε γνώση, ποιοι δημιουργούν προβλήματα στην Δημοκρατία, δηλαδή τα πιόνια της χούντας-Κράτους, σήμερα. Ποιοι δημιουργούν προβλήματα στους πολίτες. Εγώ αντέχω. Έχουν αλλάξει πολλά, από το 2003, που ξεκίνησα να γράφω στο ίντερνετ. Όσες πόρτες κι αν μου κλείσετε, πάντα θα υπάρχει τούτος ο λόγος αντίστασης. Το γράψιμο είναι το δικό μου πρότυπο. -

Γεράσιμος Μηνάς 2007