Η ανθρώπινη ανοησία

Αν υπάρχει ένας άνθρωπος, που δεν συγκλονίζεται, παρακολουθώντας ντοκιμαντέρ, σχετικά με τη χρήση κάθε τύπου ατομικού όπλου, τότε θ’ αρχίσω ν’ ανησυχώ πάρα πολύ. Για ότι εκείνοι, βλέπουν: έναν τέλειο κύκλο, κατά την έκρηξη, που ολοένα μεγαλώνει την διάμετρο του. Σα να εκρήγνυται το σύμπαν ή να δημιουργείται εξαρχής, από ανόητους επιστήμονες και πολιτικούς, που ήταν ικανοί να φέρουν την ολοκληρωτική καταστροφή. Απόδειξη, ο παρά λίγο, 3ος παγκόσμιος πόλεμος, ενόσω οι Ρώσοι είχαν μεταφέρει, πυραύλους, με πυρηνικές κεφαλές, στην Κούβα.
Ανόητοι οι άνθρωποι, που μόλυναν τόσους ωκεανούς, έρημους, την ίδια την ατμόσφαιρα, με το πολύτιμο οξυγόνο, όλες οι δοκιμές που έγιναν. Όλες οι ανθρώπινες ζωές που καταστράφηκαν, ως παράπλευρο πείραμα, δίπλα σε κατοικημένες περιοχές, όπως το Λας Βέγκας, είτε επειδή κάποιοι ηλίθιοι γαλονάδες, έστειλαν μέσα στο μανιτάρι, τους στρατιώτες. Πως και καλά, θα επιζούσαν κατά τη διάρκεια της δοκιμής, ώστε στον αληθινό, πυρηνικό, πόλεμο, να είναι υγιείς, για να πολεμήσουν. Σα τα μυρμηγκάκια δηλαδή, που κάνεις, φου, κι αυτά φεύγουν, ακόμη και πετάνε, για μέτρα, μακριά. Τι εννοώ; Πως σε πυρηνικό πόλεμο, οι βόμβες αυτές, εξαερώνουν τα πάντα.
Όλη η κούρσα των εξοπλισμών, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου –έως και σήμερα θα πω, με τον τάδε, μπίπ, αμερικανό, εδώ, να λέει σε εκπροσώπους της κυβέρνησης: χαιρόμαστε που κρατάτε “άρρωστο” το κομουνιστικό κόμμα, στην Ελλάδα.
Άσχετο.
Εγώ νομίζω πως οι τρομολάγνοι Αμερικάνοι, θα έπρεπε να χαίρονταν, να υπάρχει κομουνισμός στις ΗΠΑ, αν λειτουργούσε όπως εκείνη την εποχή, όπου ο λαός δεν είχε δική του περιουσία, κλπ.
Αντ’ αυτού, αρχίσανε να δοκιμάζουν όλα αυτά τα όπλα. Χάρη στην ανθρώπινη ανοησία, χρησιμοποιώντας μια δύναμη, που ούτε οι ίδιοι που την απελευθέρωσαν, δεν είναι ικανοί να αντιληφτούν, τι έκαναν, ή εξακολουθούν, με σύστημα, να πράττουν. Σχεδιάζοντας νέα όπλα, μαζικής καταστροφής, ικανά πιθανόν, ένα από αυτά, να ισοπεδώσει μια ολόκληρη χώρα. Δεν είναι η άγνωστη η τρέλα, ορισμένων που θα συμφωνούσαν να πράξουν κάτι τέτοιο. Λόγω χρηματικών απολαβών, ή απλά για να επιβεβαιωθεί η στρεβλή τους ευφυΐα. Ή απλά για να ακολουθηθεί το σχέδιο του Θεού, στην Αποκάλυψη.
Οι πάντοτε κακοί, οι ΗΠΑ, ως φυσικό επακόλουθο, ούτε που συζητούν να ζητήσουν συγνώμη, ακόμη και τώρα, στην Ιαπωνία, για την καταστροφή της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Μα αυτή είναι η τρέλα, ορισμένων. Ως γνωστό, η τρέλα δεν εξηγείται. Χάρη στη τρέλα, έχουν αθωωθεί οι χειρότεροι εγκληματίες. Ή όχι;
Αν δικαιολογείται η τρέλα;
Μόνο οι κακοί δεν έχουν εσωτερικές άμυνες. Δρουν χωρίς σκέψη. Δεν ελέγχουν τον εαυτό τους. Απεριόριστη η αντοχή της κακίας. Της ανοησίας, ενόσω πραγματοποιούνταν δοκιμές στην ατμόσφαιρα, σε θάλασσα και ξηρά.
Όσοι το συλλογίζονται σήμερα, ακριβώς μόνο εκείνη τη στιγμή του σκεπτικού, αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της κακίας και της τρέλας. Όλοι εκείνοι που είναι έτοιμοι να πατήσουν, πλέον, το κουμπί, για καταστροφή. Σκεφτόμαστε όλοι εμείς οι αδαείς, τόσα χρήματα, παγκοσμίως, που πάνε χαμένα, όχι μόνο σε όπλα, ικανά να χτίσουν δυστυχώς, τελικά, παγκοσμίως, κάθε άνθρωπο, ως μέλος του λεγόμενου δυτικού πολιτισμού. Υποτίθεται αγαπάμε την ειρήνη. Υποτίθεται πως σε ειρηνικές εποχές, οργανώνεις τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα, του Κρατικού ισολογισμού, ώστε ο καθένας να αισθάνεται αξιοπρεπής. Έστω.
Ο κόσμος όμως, έχει γίνει φέτες, χώρες λειτουργούν ως αποικίες των ΗΠΑ. Μ’ εκείνο το σύστημα, να πετάνε τα επικίνδυνα απόβλητα τους, εταιρείες, κάπου όπου μπορείς να μολύνεις! το περιβάλλον, μιας και κανείς δεν αντιδρά.
Οι άλλοτε χίπις, πιστεύω, πως είναι οι σημερινοί, που αντιδρούν, γράφοντας στο ίντερνετ. Προβάλλοντας τα συναισθήματα που έχουν εκλείψει. Παρουσιάζοντας ως αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση, τα γενικότερα σχέδια, που έχουν ως σκοπό, να μειώσουν την αντίληψη των ανθρώπων, να επηρεάζονται από τα κοινά. Όπου νοιάζεσαι για το καλό της πόλης, με άρτιες, όλες τις υποδομές της.
Σκέφτεσαι: μια έκρηξη, αφήνει πίσω της, διαλυμένο, όλο τον κόπο, ανθρώπινων χεριών. Συμπέρασμα, κοινού νου.
Ποιος σκέφτεται σήμερα, τι θα συνέβαινε, που θα μας έβρισκε, όχι ο Γ’ παγκόσμιος πόλεμος, ..απλά.. μια έκρηξη, σε κάποια πόλη, ανά τη γη, ξαφνικά. Κανείς δεν θέλει να το συλλογίζεται. Δεν θα τύχει σ’ εμάς! Εμείς δεν συμμετείχαμε σε διάφορους πολέμους, των ΗΠΑ. Ξαφνικά, μπουμ. Την ώρα που πλένεις τα δόντια. Εργάζεσαι. Βλέπεις τηλεόραση. Βγάζεις το σκύλο σου, βόλτα. Κάνεις το μπάνιο σου στη θάλασσα. Συζητάς. Ποτίζεις τα φυτά.
Θα με ρωτήσεις, ίσως, τώρα: τότε, γιατί να μην φτιάχνονται όπλα, που έστω να λειτουργούν αμυντικά; Λες και ο τάδε τρομοκράτης, δεν θα βρει τρόπο, να περάσει από τα σύνορα. Και τσουπ, να τοποθετήσει σε κάποια ταράτσα μια τέτοια ισχύ. Άραγε, πως θα εντοπίσετε μια τέτοια συσκευή, με τόση ακτινοβολία στην πόλη. Από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τα ραντάρ, κλπ. Λες και οι ΗΠΑ, θα κάτσουν να χαλάσουν χρήματα, για να σκανάρουν ολόκληρη την επικράτεια, άλλων χωρών. Προτιμούν να ψεκάζουν τις πόλεις, για να ελέγχουν –νομίζουν- την ανθρώπινη σκέψη.
Βλέπεις, εύκολα ως πολίτης, προσπερνάς ειδήσεις, του τύπου: οι ΗΠΑ θα βομβάρδιζαν το ΙΡΑΝ, με ατομικά όπλα, σε πιθανό πόλεμο. Κατά τ’ άλλα, το Γκουαντάναμο, με κρατούμενους, που είτε είναι αληθινοί τρομοκράτες, ή άλλοι, κρατούνε προληπτικά, δοκιμάζοντας πάνω τους, φάρμακα και άλλα, εξακολουθεί ως εγκατάσταση, να υπάρχει. Είπαμε, η ανθρώπινη τρέλα, δεν μπορεί να μετρηθεί. Η ποσότητα της κακίας. Τι φταίει; Παιδικά τραύματα, το πιθανότερο.
Ύστερα μιλάμε για την αντιπυραυλική ασπίδα, των ΗΠΑ, σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Σε βάζει σε σκέψεις, πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες σήμερα. Ειδικά αν μιλάς γι’ αυτά τα πράγματα. Το παλιό με το νέο, ίσα. Δεν ξεχνιούνται αυτά.

Γεράσιμος Μηνάς 2007