Προσευχή
διαλογισμός

Προσευχή, η στιγμή που πλημμυρίζεις από εσωτερική γαλήνη, εσωτερική στιγμή αγάπης, που συγκινεί γιατί αισθάνεσαι ενωμένος με τον Πατέρα. Ενόσω Τον ακούς να σε λέει, παιδί Του, ανοίγεις λοιπόν και εσύ, την νοερή αγκαλιά, σχηματίζοντας τούτη την εικόνα, με το νου. Με κλειστά μάτια. Γρήγορα Έρχεται να περιποιηθεί την καρδιά σου, σαν παιδί εσύ, ανακαλύπτοντας την πατρική στοργή την Ουράνια. Που διώχνει όλη τη σκόνη που ρίχνουν άλλοι –ενόσω σ’ εχθρεύονται- πάνω σου.
Τι χάνουν οι άνθρωποι, σκέπτεσαι.
Μετανιώνεις για φορές που μίλησες άσχημα.
Γιατί δεν αγαπούμε συχνότερα, τη γαλήνη.
Η ώρα που αλλάζει ο άνθρωπος, αποφασίζοντας να χτίσει στο βράχο της παρουσίας Του, αφήνοντας τα είδη δασών στον κόσμο, ήσυχα πια, αφού εύκολη είναι η μίμηση στο σχήμα συμπεριφορών, που καταστρέφουν τις ανθρώπινες σχέσεις.
Η βασιλεία του Θεού, είναι όντως μέσα μας, παραδέχεσαι αμέσως. Γιατί να μη τραγουδήσεις το αλληλούια, για τον Πατέρα σου, μέσα σου. Όπως ο φυσικός πατέρας που στέκεται με προσοχή, ακούγοντας το παιδί που εκφράζεται, τραγουδά ή χειρίζεται ένα μουσικό όργανο.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι γύρω μας, τα πρόσωπα. Κυκλοφορούμε ανάμεσα τους.
Είμαστε όλοι, αδέλφια εμπρός στον ένα, Πατέρα. Συνάνθρωποι, όπως κήρυξε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ο Λίνκολν, όσοι είχαν εκλάμψεις σοφίας. Η εσωτερική ομορφιά που ομοιάζει στην ομορφιά της φύσης, της πλάσης της ίδιας, παρά ενός χρυσού αγάλματος του Βούδα. Ξένο πράγμα. Επίπεδο. Κρύο.
Μες τον κυκεώνα ενός βίου. Η χαρά να βλέπεις νέους ανθρώπους να εργάζονται. Να βρίσκουν ειρήνη με τη ζωή. τα λόγια φορές, αποδεικνύονται φτωχά, ενόσω επιθυμείς να μιλάς για αρμονία. Δεν σε θαμπώνουν πια, τα στολίδια, οι τίτλοι, η ανικανότητα να μοιραστείς το εσωτερικό είναι.
Ζωή δεν είναι μόνο τα όμορφα τοπία, τα ιδανικά κλικ των φωτογραφικών μηχανών. Μια τακτοποιημένη διαβίωση, στεγνή από το χέρι του Μεγαλοδύναμου, για ασφάλεια, βοήθεια και αιώνια σωτηρία. Μες τον κυκεώνα του μίσους εκείνων που ‘χουν στα χέρια τους, δύναμη και εξουσία. Ο άνθρωπος μακριά από τον Θεό, προσπαθεί να κοροϊδέψει τον εαυτό του, πως ελέγχει τα νεύρα και το άγχος για το αβέβαιο μέλλον, με τεχνικές διαλογισμού. Έως του σημείου να δίνουν χρήματα σε “δάσκαλους” του είδους, ώστε να έχουν το δικαίωμα να ανήκουν στην αυλή, εκείνου που βρίσκεται ..παραπάνω.. σκαλοπάτια, στη γνώση περί πάντων. Των ανθρώπινων, πάντα. Βαθιά μεσάνυχτα από Θεό. Προσαρμοσμένα όλα στη σύγχρονη άκαρδη, πραγματικότητα. Στο βάθρο ορισμένων, προσκολλημένοι, οι οπαδοί των …φωτισμένων…
Ο σωτήρας άνθρωπος, που απέχει μακράν, από ταπεινότητα και αυτοκάθαρση.
Μην κρίνετε ώστε να μην κριθείτε. Το καταλαβαίνεις αργά. Όπως οι φορές που ανοήτως μαλώνουμε με τα παιδιά μας; καλά να πάθεις. Ποιος μπορεί να είναι τόσο σκληρός με ένα αγνό πλάσμα, που κοιτά τους γονείς, σαν θεούς, μ’ ευγνωμοσύνη.
Έτσι είναι όλοι οι ευαίσθητοι και άκακοι, από τη φύση τους, άνθρωποι.

Γεράσιμος Μηνάς 2007