ΔΡΑΣΗ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Γειά σας και καλό καλοκαίρι.

Δεν πιστεύω ότι γνωρίζετε εσείς οι δημοσιογράφοι, ότι είστε οι μόνοι ελεύθεροι άνθρωποι στην Ελλάδα. Είμαι λογοτέχνης ποιητής (χωρίς εκδότη) από το 1995, με δύο δεκάδες δικά μου βιβλία, ως παραγωγή, και μερικές εκατοντάδες άρθρα –σε ιστοσελίδα μου- τα οποία μόλις άρχισαν να τυπώνονται σε συγκεκριμένη εφημερίδα, τα όργανα του παρακράτους άρχισαν να με παρενοχλούν, όπου κι αν πηγαίνω, εδώ και τρία χρόνια. Μισώντας την τιμιότητα μου, την πίστη μου στον Θεό, γιατί λέω τα πράγματα με το όνομα τους –ειρηνικά όπως πάντα. Σήμερα 20 Ιούνη κατάφεραν το δεύτερο πλήγμα εναντίον μου, αναγκάζοντας με να σταματήσω να αναρτώ άρθρα στο ίντερνετ, αφότου φυσικά η πίεση τους, με προκάλεσε να διακόψω την συνεργασία με την τάδε εφημερίδα.

Χωρίς λόγο, μου κατέστρεψαν τη ζωή, έως του σημείου να παίρνουν απόρρητα τηλέφωνα, με σύστημα για σπάσιμο νεύρων, ιδιαίτερα καιρούς που έψαχνα εργασία. Πιστεύω ότι ξεχνάτε παρόμοιους μηχανισμούς ολοκληρωτικής εξόντωσης, πολιτών, από το Κράτος: βλέπε το άλλο παράδειγμα, ενός άλλου blogger, που γυρνούσε στα κανάλια ως θύμα της μη δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Αλήθεια γιατί απαξιώνετε να ασχοληθείτε με αυτό τον πόλεμο που έχει κηρύξει το Κράτος, εναντίον όσων έχουν ιδιαίτερη φωνή; Δηλαδή εγώ πρέπει τώρα, να πω ευχαριστώ, που δεν είμαι ελεύθερος; Κι εγώ πως πρέπει να ζήσω τώρα, χωρίς δημόσια φωνή; Γιατί απαξιώνετε να ασχοληθείτε με τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών, γιατί δεν ασχολείστε, οι δημοσιογράφοι;

Τι πρέπει να κάνω εγώ, τώρα;

Δεν νομίζετε πως είναι ώρα να μάθουν όλοι, την ύπαρξη του τρομοκρατικού Κράτους; Γιατί δεν ξεσκεπάζετε τις μάσκες των οργάνων, φαντασιόπληκτης προληπτικής καταστολής; Γιατί απαξιώνετε τέτοια θέματα επιβίωσης, όσων γράφουμε;

Ευχαριστώ.

Γεράσιμος Μηνάς 20 Ιούνη 2008