Ιδιωτικά

Κελάρια

Μπορεί ένα όμορφο πρόσωπο,

Μια γλυκιά –πλην ανέξοδη- φωνή,

να συγκριθεί με την όμορφη θύμηση;

(Στ’ ασφαλή, δροσερά, ιδιωτικά κελάρια,

Να διατηρείται –να βελτιώνεται εξάλλου- η γλύκα της).

Ήταν δίχτυα εκείνα –αν όχι σεντόνια.

Τουλάχιστον, πρόσφεραν για τον λίγο, εκείνο, καιρό,

Αγόγγυστα, την φιλόξενη ανθρωπιά της φιλίας τους.

(Πως με λατρεύει το υποκατάστατο: η μουσική

ανώνυμα, ο ένας αντίκρυ στον άλλο).

Ένα όμορφο πρόσωπο, δωρίζει

την αινιγματικότητα του βλέμματος του,

στον πρώτο τυχόντα.

Αντίθετα, η γλυκιά θύμηση της

Ροδομυρίζει, προστατευμένη στην αιωνιότητα.

Γεράσιμος Μηνάς 2000