Συνομιλία

Κι αν σε πονάει τούτο το σκήνωμα,
θυμήσου, εγώ σ’ αγάπησα όπως είσαι.
Σε καθάρισα.
Σου έτεινα την παλάμη μου, πάνω απ’ τον γκρεμό
Κείνον που ορισμένοι απέφευγαν, σωτήρια να επενδύσουν.

Αν σεβόμουν την θυσία Σου στο Σταυρό,
θα επέστρεφα τα δεσμά, πίσω στο δήμιο,
κι ελεύθερος θ’ ανταποκρινόμουν στο κάλεσμα Σου.
Με κούρασε ο κόσμος. Τα θέλω του.
Η δουλειά που αδίκως, υποφέρω.
Τα άψυχο πλέον ταίρι
που φυσάει αντί να εισπνέει, αέρα ελέους. Επαφής.

Οι ώρες προσπερνούν. Τα σαββατοκύριακα ξεχνιούνται.
Περπατώντας, σταμάτησα κάπου να ξαποστάσω.
Κοίταξα με αγάπη κάθε τι, ολόγυρα μου.
Το δέχτηκα όπως είναι, αν και το πότισα με πίστη
στα όνειρα του.

Γεράσιμος Μηνάς 2003