Επιλογή τύπου γυναικών,
Ώστε να παραμείνουν με έναν άντρα.

Ξεκινώ με ένα πρόσφατο, καλοκαιρινό, στιγμιότυπο.
Στο φανάρι, σε λεωφόρο. Ζευγάρι σε μοτοσικλέτα. Χωρίς κράνος. Ηλικία περίπου, μεταξύ 25 και 30. Εκείνος οδηγός. Περιμένοντας το πράσινο, παρατηρώ την κίνηση της μοτοσικλέτας, ενόσω κλωτσά, λόγω στιγμιαίας γκαζιάς. Η κοπέλα, ενοχλημένη, φανερά τον μαλώνει, μιλώντας του. Αυτός χαμογελά. Δε δίνει σημασία.
Που πάτε και τους βρίσκετε, ήθελα να ‘ξερα.
Σοβαρή γυναίκα, υπεύθυνη, με ζωηρό τύπο, άντρα, που δεν λογαριάζει την ασφάλεια της συνοδού του. Μόνο να φανταστείς, μπορείς, τι άλλες “ζωντανές” ενδείξεις, παρουσιάζει ένα τέτοιο άτομο. Τι του βρήκε, απορώ. Τέλος πάντων, στο θέμα μας:

Τις προάλλες στο σούπερ μάρκετ, τελειώνοντας τα ελάχιστα ψώνια μου, με κάλεσε στο μοναδικό ταμείο, που έμπαινε πλέον, σε λειτουργία, μια χαρωπή, νέα, γυναίκα. Που όμως ο σωματότυπος της με τρόμαξε. Επίσης η ξαφνική χαρά στο πρόσωπο της. Ψηλή, στο ύψος μου. Κανονικό βάρος, έδειχνε, κι όμως η διάπλαση του σώματος της, ήταν, τεντωμένη να το πω. Σε αντίθεση με τον συνήθη γυναικείο τύπο, προς λεπτόκορμο. Έχω δει γυναίκες στο ύψος μου, κοντά στο δικό 1.80, που όμως δεν μου άρεσαν.
Μου άρεσε, μια φορά, μια θηλυκή φιγούρα, με λευκό δέρμα, γύρω στο 1.70. Δεν το ψειρίζω ιδιαίτερα. Αφήνω τη διαίσθηση μου, να δω, αν επικοινωνούμε στο ίδιο μήκος κύματος. Ας έχει ελάχιστα –περιττά- κιλά, παραπάνω. Θα το πω, δεν μου αρέσουν οι κοντές. Δεν ξέρω, σκέφτομαι πως κάτι, τους λείπει. Μου φαίνονται λίγες. Δεν ξέρω. Έτσι αισθάνομαι. Έχω αναφέρει ήδη, εκείνο το περιστατικό, με μια ψηλή γεματούλα, κοπέλα, φίλη μου, που γέλασε με μια γκριμάτσα μου, όλο απορία εγώ, για κάτι που είπε. Ήδη την εκτιμούσα.
Άλλο, αν λόγω άγνοιας μου, πως ζητάς να κάνεις μια σχέση, παρέμεινα για χρόνια, σε πλατωνικές προσεγγίσεις, που πίστεψα ότι αγάπησα ή μπορούσα, μα ξεπέρασα το φράγμα, όπου η σκέψη κινητοποιείται, αλλάζοντας σε πρακτική προσέγγιση. Ή είπα όχι, έφυγα αμέσως από μια περίπτωση, θηλυκού, συμβιβαζόμενος με την σκέψη, πως αν παραμερίσω την εξωτερική της εμφάνιση, που δεν με έλκυε, θα με κέρδιζε τελικά, η προσωπικότητα της. Άλλο αν και σε αυτό, αποδείχτηκε ύπουλη.
Τελικά όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Να συμβιβάζεσαι.
Έχεις μια ιδέα στο νου, τι θέλεις. Όλοι κάτι θέλουμε, ονειρευόμαστε. Να φέρνει χαρά στα μάτια μας, το πρόσωπο του ατόμου που βρίσκεται μαζί μας.
Οι περισσότεροι, επηρεασμένοι από τα προκλητικά πρότυπα, που διαφημίζει η τηλεόραση, επιλέγουν ως ταίρι, ένα σώμα με τέλειες αναλογίες. Κάτι για να βγαίνουν σπινθήρες. Αλήθεια πόσο ρατσιστικό ακούγεται. Μειώνοντας έναν άλλο άνθρωπο. Γενικά όλοι μας, λίγο ή πολύ, είμαστε τυφλοί –αν όχι άτολμοι. Δεν παρατηρούμε το ανθρώπινο.
Πρόσφατα, στο διάβα μου, προς μια σημαντική, πρωινή, δουλειά που είχα, συνάντησα μια νέα γυναίκα, που το πρόσωπο της, μου έκανε αμέσως κλικ. Η απλότητα του προσώπου της, η μοναδικότητα του. Κάτι που σύμφωνα με τον ψυχισμό σου, λες: τούτη ξεχωρίζει. Η πορεία μου, αναγκαστικά, μας χώριζε. Υπολειπόμουν ως προς την εργασία. Άλλοι δεν δίνουν σημασία –άλλο ένα χαρακτηριστικό του στρεβλού θάρρους.
Η ανθρώπινη, αγνή, προσέγγιση, δεν λέω, εκτιμάται. Άλλο αν εμείς οι άντρες, περιμένουμε πια, να πάρει πρωτοβουλία η γυναίκα. Μας καλομάθανε τα αντεστραμμένα πρότυπα. Εκεί είναι που μπλέκονται τα πράγματα, στο τι θεωρείται παρενόχληση. Βάλαμε στην άκρη, την άποψη, πρακτικά, πως η Κοινωνία έχει, και, ευγενικά μέλη.
Ναι, έχω κι ο ίδιος, παρεξηγήσει, προσεγγίσεις, έστω και φιλικές, από γυναίκες (Ερασμία). Επηρεάζει η φάση που βρισκόμασταν ή οι προσωπικοί μας δισταγμοί, ως προς κάτι που μειονεκτούμε. Παρόλο που ξέρουμε πως έχουμε αγάπη να προσφέρουμε. Κείνο το είδος τρυφερότητας, να λες, βρέθηκε το άλλο μου μισό, που το ‘σερναν οι άνεμοι (οι στιγμές που πληγωνόμαστε). Το άτομο-ταίρι, που πάει κόντρα στην γενική ελευθεριότητα, όπου προκειμένου να μην μισείς… τον εαυτό σου, ανέχεσαι ως θαρραλέος…, απιστία, ξύλο, αγένεια, αδιαφορία. Τα “βρίσκουν” όμως, στο κρεβάτι.
Υπάρχουν τύποι και τύποι, αντρικών προσωπικοτήτων. Δε θα το συζητήσουμε τώρα.
Πως τη θέλει, κάποιος, τη γυναίκα:
Π.χ. να μη μιλά πολύ, να συμφωνεί σχεδόν πάντα. Να μην έχει πολλά πάρε δώσε με φίλες της. Ή με γονείς. Να μην είναι γκρινιάρα ή ο κύκλος της περιόδου της, να μην δημιουργεί προβλήματα, στη σεξουαλική σχέση, στο ζευγάρι. Τα πιο τυπικά, δηλαδή.
Άλλοι τη θέλουν νοικοκυρά ή λίγο έως πολύ ξεδιάντροπη, ώστε να βλέπουν οι άλλοι, τι χαίρεται ο ίδιος. Ή απλά για να τονώνουν την έπαρση της θηλυκότητας της, μη τους γκρινιάξει: δεν αισθάνομαι ελεύθερη. Ανεξάρτητη. (Υπάρχουν πολλά κορόιδα εκεί έξω, για να γαντζωθούν πάνω τους, στο πορτοφόλι, δηλαδή).
Άλλοι αποφεύγουν τις γυναίκες που είναι προσκολλημένες με την μάνα τους (τη μάνα σου παντρεύτηκες;) ή έτσι λένε, αυτές, ώστε να απιστούν ελεύθερα: πάω στη μάνα μου τώρα, δεν είναι καλά.
Είπαμε, η ελευθεριότητα έχει μπερδέψει την ισότητα των δύο φύλων, πότε θεωρείσαι ανεξάρτητο ον. Αν ξεπερνάς το οικογενειακό σου περιβάλλον. Αν παντρεύεσαι και το σόι. Ποιος πληρώνει τα έξοδα στο σπίτι. Ποιος ασχολείται με τα παιδιά. Τι θέματα επιλέγονται προς συζήτηση, σπίτι, σε εξόδους ή επισκέψεις. Αν κουράζεσαι εύκολα στην έγγαμη ζωή. Αν ξεγράφεις τα παλιά, προχωρώντας εμπρός ή αναπολείς όσες εφήμερες σχέσεις, σε εξίταραν –η περίφημη περιπέτεια. Αν κυνηγάς την καριέρα και όχι την εσωτερική σου ηρεμία. Αν πιπιλάς: είμαι ισορροπημένο άτομο. Ή όπως ορισμένες σαραντάρες –και βάλε- σκέφτονται: εγώ είμαι καλός άνθρωπος (άλλο βέβαια αν όλη τους η ζωή ήταν κραιπάλη, κοροϊδία των πονεμένων, συνάμα μια γενικότερη απάθεια, ως προς το ρόλο τους, ως θηλυκό, να παράγεις ζωή. Ο λεγόμενος θυμός για το προσωπικό τους, μόνο, δίκαιο, το αδιευκρίνιστο τελικά, μιας και στη ζωή τους, τα βρήκαν όλα εύκολα, στο χέρι! Όσοι τις απέρριψαν ακόμη και ως φίλες –thank… God, μου έτυχαν διάφορα τέτοια παλαβά- απέκτησαν έναν ορκισμένο εχθρό, γυναικείο κέρβερο. Η ψύχωση των περισσότερων, άνω των σαράντα, εκπροσώπων του γυναικείου φύλου, που πανικοβάλλονται που πέρασαν τα σαράντα. Κάπως έτσι βγάζει άσχημο όνομα, το φύλο τους).

Όποια απορεί τι τύπο γυναίκας, προτιμώ, είτε διάβασε βιβλίο μου, πεζό ή συλλογή με ποιήματα, και ακόμη, δυστυχώς, δεν κατάλαβε, θα βοηθήσω λίγο. Όχι βέβαια πως έχει σημασία. Έτσι για να λέμε.
Τρυφερή αρκετά (ποτέ δεν είναι αρκετό). Γύρω στο 1.70 (να μη βάζουμε και όρους). Έξυπνη, με πνεύμα πρωτοβουλίας –εκεί που μειονεκτώ ο ίδιος, ασώψεται το μπερδεμένο, τι θεωρείται παρενόχληση, που αναφέρθηκα. Φιλότεχνη γενικώς. Κοντά στα 25 έως το 31, το πολύ 33. ευαίσθητη –ένα πλάσμα που δεν ντρέπεται να δείξει, αγάπη (ανθρωπιά). Εργατική στα όρια του ωραρίου. Να καταλαβαίνει. Υπομονετική. Τύπος προσώπου που κάνει κλικ. Αν γυμνάζεται, θεμιτό –δεν μπορώ πια, να διαπραγματευτώ για εμένα τον ίδιο, πως δεν θα είμαι σε φόρμα, όσο αφορά την ενασχόληση μου με την ποδηλασία.
Να αγαπά τους δικούς της, όχι όμως προσκολλημένη. Καθώς αναφέρει ο παπάς, την ώρα του γαμήλιου μυστηρίου: γιατί δεν είναι καλό, να είναι ο άνθρωπος, μόνος του, και πλέον δημιουργείται μια νέα οικογένεια. Νέο. Νέο. Το εμπεδώσατε; :)
Φυσικά να είναι σεμνή. Να μην καπνίζει, ούτε να πίνει. Να αγαπά τα ποιοτικά θεάματα και ακούσματα. Να έχει δικά της ενδιαφέροντα, καλό θα ήταν.
Εδώ είναι που τίθεται το θέμα, να είσαι πλάι σε ένα πρόσωπο, που θαυμάζεις. Χαίρεσαι με το θετικό χαρακτήρα που εκπέμπει. Η όποια επιμονή ως προς τα ενδιαφέροντα. Αν όντως επιθυμούμε να θαυμάζουμε το ταίρι μας ή να το αντιμετωπίσουμε ανθρώπινα. Θέλει συζήτηση τούτη η παράγραφος.
Είπαμε. Η επιλογή, όσο κι αν δεν το ελέγχουμε, τόσο, τι θα μας τύχει, ως ταίρι ή εμείς θα έχουμε την ικανότητα να παρατηρήσουμε τον άνθρωπο, κι όχι το καθρέφτισμα των όποιων φαντασιώσεων μας.
Καθένας ψάχνει το ιδανικό, αν και θα έπρεπε πρώτα, να ξεσκαρτάρουμε τα προσωπικά μας, κατά.
Πάντοτε όμως θα παραμένει εκείνη η σκιά: πως θα βρεις το κουμπί του άλλου προσώπου, ώστε να το συγκινήσεις. Μου φαίνεται πως μας μπλέξανε οι όροι. Δεν αφηνόμαστε.

Γεράσιμος Μηνάς 2007