Ζωή σαν πυροτέχνημα

Θα μιλήσω ειλικρινά, όπως πάντα. Αφού ότι συναντάς στο ίντερνετ, αντικατοπτρίζει πολύ γλαφυρά, όλες τις πλευρές της Κοινωνίας.
Μόνο που στην Κοινωνία, έξω από συνδέσεις και καλώδια, οι άνθρωποι, εκεί, είναι ανίκανοι να συζητήσουν, αφού στηρίζονται μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, και στο να σαχλαμαρίζουν. Γι’ αυτό και βαριούνται να σεβαστούν τον συνάνθρωπο τους, ακόμη κι αν είναι συγγενικό πρόσωπο.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή η απάθεια ξεγυμνώνεται στο ίντερνετ, συνεχίζοντας οι περισσότεροι –άντρες και γυναίκες- να προτιμούν να διασκεδάζουν, αφήνοντας το πυροτέχνημα τους. Παρά να ζεστάνουν λίγο το νου. Να προσεγγίσουν μια άποψη. Κάνοντας διάλογο.
Όχι. Δεν μπαίνουν στον κόπο να δουν την πραγματικότητα γύρω τους, αφού ούτως ή άλλως, τους ενοχλεί η αλήθεια, η ίδια η λογική της έννοιας, συζήτηση.
Να εξακολουθεί να μεγαλώνει ο κύκλος της “ξενοφοβίας”, όπου οι περισσότεροι, προτιμούν την ανωνυμία τους, λειτουργώντας οι “γνώμες” τους, ως πυροτέχνημα. Συνεχίζοντας να μην είναι αληθινοί. Ακόμη και στο ίντερνετ, που δεν τους βλέπει κανένας, πως είναι!
Οποία τραγική κατάληξη, ιδίως των νέων ανθρώπων, μεταξύ 20 και 40 ετών, με τον εγκέφαλο τους να συρρικνώνεται, αφού δεν σκέπτονται. Θεωρώντας πανεύκολο να σου αφήσουν μήνυμα, κοροϊδεύοντας την αφοσίωση σου σ’ ένα τομέα της ζωής.
Προσωπικά λυπάμαι αυτούς που δεν ανοίγονται και δεν μιλούν. Αλλά αυτοί συνήθισαν να θεωρούν τα πάντα που κάνουν, σωστά. Ολοένα, τους χαϊδεύουν τα αυτιά, οι άλλοι. Ολοένα ψάχνουν την καλοπέραση, φορώντας νοητικές παρωπίδες. Μη απασχολώντας το μυαλό τους με τα προβλήματα της Κοινωνίας. Εν τέλει, γιατί να ζητάς τη γνώμη, απολίτιστων και νοητικά απαίδευτων, οι οποίοι –άντρες και γυναίκες- είναι οι ίδιοι που θα πάνε ξανά, να ψηφίσουν, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Αυτοί οι απαίδευτοι που δεν διακρίνουν τι σημαίνει ποιότητα ζωής. Τι σημαίνει σεβασμός. Όπου θεωρούν μικροπρέπεια την πραγματική αλήθεια, ιδίως όταν πάει κόντρα στα οικονομικά τους συμφέροντα (βλέπε εκδότες που έχουν και άποψη στο ίντερνετ). Ήμαρτον, δηλαδή.
Πιθανόν το πιο τραγικό στο ίντερνετ, είναι: οι τάδε συγγραφείς, να χρησιμοποιούν τα πυροτεχνήματα των άλλων, ως άμεση λύση για να συνεχίσουν να γράφουν. Όπως πράττουν και οι διαφημιστικές εταιρείες, που δημιουργούν διαγωνισμούς, του στυλ: φτιάξτε μια χάρτινη συσκευασία για γάλα. Με δικά σας σχέδια κλπ. Και μη μου πείτε ότι ψάχνουν για τυχόν ταλέντα που θα προσλάβουν αργότερα. Απλά είναι τεμπέληδες που ψάχνουν την έτοιμη λύση.
Κανείς φυσικά δεν μπορεί να πιέσει τον άλλο, να συζητήσει. Επειδή, …άπαξ… και πεις μια κουβέντα σε άλλον, ο άλλος, λες και περιμένει, να γίνεις φαν του τάδε site. Οποία παράνοια δηλαδή.
Φαίνεται ότι προτιμάται η ανώνυμη κυκλοφορία, σε μια Κοινωνία στο ίντερνετ, όπου οι περισσότεροι γνωρίζονται από τα ψευδώνυμα τους –αν είναι αληθινά. Τελικά όμως, ακόμη και οι ποιοτικές προσωπικότητες, είναι ανίκανοι να σεβαστούν, αν όχι τον κόπο του άλλου, τουλάχιστον να δημιουργήσουν ένα πρόγραμμα επικοινωνίας, όπου θα διατηρεί σε σωστό επίπεδο, όποιες γνωριμίες. Μιλώντας εννοείται. Όχι σε σέβομαι, αλλά δεν έχω γνώμη.

Όλοι οι άνθρωποι, πιστεύω, ότι δεν είμαστε σταθεροί ούτε στο τι νοιώθουμε, ούτε σε στάσεις ζωής. Αφού θα προτιμήσουμε μια άμεση διαφυγή, ακόμη και από τα ίδια μας τα πιστεύω, όταν οι γύρω μας, μας απορρίπτουν.
Όντως τραγικό, αν το συλλογιστεί κανείς, σοβαρά. Βρίσκοντας χρόνο να σκεφτεί ο ίδιος, πως λειτουργεί. Πως αμφιταλαντεύεται, μη μένοντας σταθεροί οι άνθρωποι σε αυτά που έχουν. Ευχαριστημένοι με όσα έχουν. Υλικά και πνευματικά. Ώστε να μη φθάνουν ορισμένοι, στο σημείο, να απιστούν εις βάρος του δεσμού τους, με άτομα από το ίντερνετ, με χ ψ τρόπους. Μέσω e-mail, σε private chat rooms. Υπονοούμενα σε φράσεις.
Πυροτεχνήματα “συζητήσεις” που δεν λύνουν τελικά, τίποτα. Ούτε αν αξίζει, κανείς –ούτε η μοναξιά εξυγιαίνεται. Το μυαλό ατροφεί. Ο πολιτισμός περιθωριοποιείται. Η ανάγκη να συμμετέχεις στα κοινά, έστω και με μια άποψη. Που αποτελεί δικαίωμα, και σημαία ενότητας, κατά της παγκοσμιοποίησης, σε σκέψεις και πράξεις.
Εν τέλει, συζητά εκείνος, που διακρίνει τα νοήματα, ανάμεσα στις φράσεις. Αποδεικνύοντας πως είναι κοινωνικό ον. Έξυπνο ον.
Γιατί κρίμα είναι να αγνοείς τις δικές σου νοητικές ικανότητες, μένοντας όπως φαίνεται, στην εξωτερική εμφάνιση. Η ζωή όμως φέρνει τα πάνω κάτω, ακόμη και στο βίο του πιο περήφανου ανθρώπου. Κάτι από εκείνο το σύγχρονο λαϊκό ρητό: όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει.
Όπως θα σκεφτόταν κάποιος: άνθρωπος χωρίς ευπρέπεια, ανίκανο ον για συζήτηση.

Γεράσιμος Μηνάς 2007