Ζωή χωρίς Computer

Πρόσφατα –και με πνεύμα μελλοντικής αναβάθμισης- αγόρασα καινούριο τροφοδοτικό στο κομπιούτερ μου. Βέβαια, κύριος λόγος ήταν, η ανικανότητα του ήδη υπάρχον τροφοδοτικού, να αντέξει τις επιπλέον στροφές από μια πατέντα ανεμιστηράκι που πρόσθεσα στο κουτί του υπολογιστή, ώστε να διώχνει την θερμότητα από το εσωτερικό του. Το ανεμιστηράκι αυτό, στις υψηλές στροφές που ήταν και πιο αποδοτικό –αν και κατιτί θορυβώδες- δημιουργούσε προβλήματα, κυρίως στα windows, απενεργοποιώντας σημαντικές ασπίδες προστασίας, καθώς επίσης και το εικονίδιο του UPS.
Έχοντας μια μικρή πείρα με hardware, μιας και ότι τελευταίο είχα αγοράσει, το πρόσθεσα μόνος, με πολύ προσοχή, είπα να επιχειρήσω την αλλαγή.
Αφαίρεσα προσεκτικά τα καλώδια που έδιναν ρεύμα σε κομμάτια του pc. Ξεβίδωσα και το τροφοδοτικό και με μια μικρή δυσκολία, λόγω του εμποδίου του μεγάλου ανεμιστήρα στον επεξεργαστή, από μια άλλη δίοδο, κατάφερα να το αφαιρέσω τελείως απ’ το κουτί. Κρατώντας το στην άκρη, ώστε να ρίχνω μια ματιά πότε πότε, θυμούμενος ιδιαίτερα που κατέληγαν οι μικρές συνδέσεις που έδιναν ρεύμα, π.χ. στο μικρό drive κλπ.
Υπόψιν, παιδεύτηκα κάτι λιγότερο από 4 ώρες, για να δουλέψει τελικά, ξανά, το σύστημα. Ήρωες τελικά οι τεχνικοί στα computer shops, γι’ αυτό να δείχνετε υπομονή απέναντι τους και να μην τους εκνευρίζετε.
Πρώτο πρόβλημα, με το καινούριο τροφοδοτικό: βιδώθηκαν κανονικά οι αριστερές βίδες, όμως οι δεξιά φαινόντουσαν οι μισές, αλλά με έπιασε το κερκυραίικο πείσμα μου, και υπό γωνία έστω, βίδωσα μια τρίτη, έως εκεί που δεν πήγαινε άλλο. Προκειμένου να σταθεροποιηθεί, γερά.
Προτού φυσικά ξεκινήσω όλη τη διαδικασία, είχα αφαιρέσει το καλώδιο που έπαιρνε ρεύμα το pc από το ups, αφού ακόμη και κλειστό το ups, πιστεύω ότι κάτι περνάει.
Κατόπιν έκανα όλες τις υπόλοιπες συνδέσεις που θα έδιναν ρεύμα, σε σκληρό δίσκο, dvd-rom κλπ. Έλα μου όμως, πως όχι. Έχει γούστο λέω, να παράπεσε κανένα καλωδιάκι. Ξανά και ξανά, προσπάθειες. Τίποτα.
Τι κάνουμε τώρα; Αναρωτήθηκα.
Σκέψου, πίεσα τον εαυτό μου. Φαντάζεσαι να μείνεις χωρίς computer; Με ρώτησα.
Αν είναι δυνατόν :)
Ρίχνω μια ματιά στο μακρόστενο καλώδιο που δίνει ρεύμα στο motherboard, απευθείας από το τροφοδοτικό. Δύο ζευγάρια από οπές, ήταν κενές. Λέω: έχει γούστο να μπαίνει πιο πάνω και ν’ αφαιρέθηκα όταν αφαιρούσα το παλιό. Προσπαθώ. Δεν γίνεται. Το καλώδιο έχει περιορισμούς από μόνο του.
Εκεί λοιπόν που ψαχούλευα με τα δάχτυλα, μες σ’ ένα μικρό χάος από καλώδια στο κουτί –όπως το είχα οριζοντιώσει στο τραπέζι- παρατήρησα ξανά, ένα χαρακτηριστικό από το καινούριο αυτό καλώδιο που θα δίνει τροφοδοτεί το motherboard. Για πρώτη φορά, τούτο το μακρόστενο καλώδιο, είχε παράλληλα, ένα άλλο που κάλυπτε εκείνα τα δύο ζευγάρια οπές, πάνω στο motherboard. Πήγε να με πιάσει πανικός, μη μείνω χωρίς κομπιούτερ. Το επιχειρώ και ω του θαύματος, δούλεψε.
Εκείνη η ανησυχία, περισσότερο, μη χάσω το βήμα μου στο ίντερνετ –και λιγότερο μην έχω μέσο να καθαρογράφω τα κείμενα μου- επιτέλους, καταλάγιαζε.
Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να γράφω, χρησιμοποιώντας αρχικά, στυλό. Γιατί μετά μπορείς να διορθώνεις και να εκφράζεσαι αμεσότερα.
Ευτυχώς η ολιγόωρη ταλαιπωρία μου, είχε λήξει. Πιθανόν κάποια στιγμή, να αλλάξω και την κάρτα γραφικών που έχει αρχίσει να μου δημιουργεί προβλήματα. Είδωμεν.
Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει, π.χ. να μετακομίζετε ή να έχετε πάει το PC για σέρβις, μένοντας “μπουκάλα”, για λίγες ημέρες. Μετά, δε σας πιάνει ένα είδος, στερητικό σύνδρομο;
Όσοι ασχολούμαστε, άλλος αρκετά χρόνια ή πολύ, με αυτό το μέσο, άλλοι λιγότερο, το κομπιούτερ το έχουμε για ψυχαγωγία και παρέα. Ας μη κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλο μας. Άλλοι παίζουν video games. Άλλοι γράφουν. Άλλοι περιηγούνται στο ίντερνετ. Οι ίδιοι ή τα παιδιά σας. Το PC είναι όντως ένα φτηνό μέσο για να ξεχαστείς για λίγο από τη καθημερινότητα και τις όποιες υποχρεώσεις.
Αναρωτιέμαι τι θα κάνατε εσείς, αν μένατε χωρίς PC.
Είτε χάνοντας τα δεδομένα, π.χ. σπάζοντας τις ακίδες που μπαίνει το καλώδιο τροφοδοσίας στον σκληρό δίσκο, αν βάζατε τον παλιό σας σε κατάσταση RAID. Όπου τότε θα έπρεπε με κάποιο τρόπο, να λύσει το πρόβλημα ένας τεχνικός σε κάποιο κατάστημα, και ποιος έχει χρόνο να τρέχει για κάτι τέτοιο. Πιθανόν επίσης, να μένατε χωρίς PC, καίγοντας τον επεξεργαστή, σε μια προσπάθεια υπερχρονισμού του, κοινώς overclocking. Ή να χάνατε σημαντικά δεδομένα, με τον σκληρό δίσκο κατεστραμμένο εν μέρει, λόγω ότι κακοπάθησε το κουτί, λόγω μετακόμισης. Γι’ αυτό να του φέρεστε σα να μεταφέρετε μωρό. Το χειρότερο που μπορεί να σας συμβεί, είναι να καταστρέψετε οι ίδιοι το PC σας, επειδή παραστήσατε τον τεχνικό, καλή ώρα :)
Εγώ σίγουρα θα πάθαινε έντονο στερητικό σύνδρομο. Θα έχανα κάτι από την προσωπικότητα μου. Αφού προσπάθησα πολλά χρόνια, να μάθω ότι με ενδιέφερε, σχετικό, μόνος μου. Όπως προείπα, θα λυπόμουν που θα έχανα τη φωνή μου στο ίντερνετ, άσε που δε μου περισσεύουν για internet café, έτσι όπως έχουν ακριβύνει πλέον, τραγικά, όλα. Χωρίς PC, θα έχανα ένα στοιχείο του βίου μου, χτίζοντας, και, με αυτό, τον χαρακτήρα μου. Εκτός κι αν η έλλειψη του υπολογιστή, με απελευθέρωνε από διάφορες προσκολλήσεις. Αλλά τότε θα έπρεπε να πάω σε μοναστήρι και να πάψω να σκέφτομαι και να ψάχνω την διαφάνεια στην αλήθεια.
Ζωή χωρίς PC; Είναι δυνατόν;
Είναι κι αυτό, όντως, μια εξάρτηση. Ευτυχώς δεν πίνω, ούτε καπνίζω. Πόσο δε, να πω ότι χρειαζόμουν χρόνο, αν ήμουν υπέρ των ξενυχτιών. Ήμαρτον. Μακριά από μένα, και από τέτοιου είδους κόσμο – λιγούρηδες.
Προς το παρόν, μου μένει ένα PC, κι ένα ποδήλατο, που θέλει επισκευή. Είδωμεν.

Γεράσιμος Μηνάς 2007