Για PC GAMES ο λόγος
και παραλειπόμενα

Ένας όμορφος τρισδιάστατος κόσμος, που πάντοτε υπάρχει, και ποτέ δεν σου λέει όχι, όταν θες να ασχοληθείς για λίγη.. ώρα :)
Ααααα, ωραίες ώρες.
Τουλάχιστον παλαιότερα, που είχαμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, ο καθένας μας, βυθισμένοι στο αγαπημένο μας παιχνίδι. Τότε, που όλα τα παιχνίδια “έτρεχαν” σε λιτό από ικανότητες, κομπιούτερ.
Ααααα, ωραίες εποχές :)
Το πρώτο μου κομπιούτερ, το αγόρασα με τον κόπο του ιδρώτα μου, στα 17 μου, δουλεύοντας σε ένα σούπερ μάρκετ, για μερικούς μήνες.
Ένα παλιό καλό 286, στα 12Mhz νομίζω.
Βασικά δεν είχα ιδέα από κομπιούτερς, κι ούτε θυμάμαι για ποιο λόγο το αγόρασα. Πιθανόν κόλλησα, χάρη στην εντύπωση που μου προκάλεσε η Amiga 500 ενός ξαδέλφου μου. Ααααα :) Απίθανος ήχος και 256 χρώματα!
Στην αρχή είχα μια EGA οθόνη, στο Pc μου, με 16 χρώματα. Μετά από καιρό, όταν πήρα ένα 486, στα 40Mhz νομίζω –δεν είμαι σίγουρος- συνόδευε το Pc μια VGA οθόνη. Περνώντας από εκείνη την δισκέτα που λύγιζε εύκολα, την 5 και 1 τέταρτο, που χώραγε 1,2ΜΒ, στην μικρή που και σήμερα κυκλοφορεί, 3 και 1 δεύτερο, που χωράει 1.4ΜΒ. Όπου συμπιέζαμε με το Pkunzip τα αγαπημένα μας αρχεία και παιχνίδια. Σε 10, 15, 20 δισκέτες, Γρουτς γρουτς γρουτς. Γράψε σβήσε στη δισκέτα. Ωωωωω, παλιές εποχές. Πότε ήταν; 1998, 1997; Δεν θυμάμαι.
Τότε έπαιζα αμέτρητες ώρες, το Transport Tycoon, όπου προσπαθείς να ενώσεις τις πόλεις, με συγκοινωνιακά μέσα, όπως, αεροπλάνα, πλοία, τρένα και λεωφορεία. Να ρέει το χρήμα. Να φτιάχνεις νέες διόδους επικοινωνίας. Να πρέπει ν’ αντικαθιστάς τις παλιές μηχανές στα τρένα, με νεότερα μοντέλα. Όπως και κάθε άλλο συγκοινωνιακό μέσο. Όταν υπήρχε αρκετό χρήμα στην τράπεζα, έφτιαχνες υπόγεια τούνελ, να φεύγει σ’ ευθεία το συγκοινωνιακό μέσο, σε πάρα πολλά τετραγωνάκια, που κόστιζε και πολλά χρήματα να το πράξεις αυτό. Ααα! Ωραίες εποχές. Λιτά μεν γραφικά, όπως και στο The secret of Monkey Island, το πρώτο adventure νομίζω, με το οποίο είχα ασχοληθεί και πολύ το είχα διασκεδάσει. Θυμάμαι ακόμη την ατμόσφαιρα, ειδικά σ’ ένα σημείο όπου έπρεπε να νικήσεις στις άσχημες φράσεις, με κάποιους πειρατές.

Εκείνη την εποχή είχα επίσης ασχοληθεί με το Prince of Persia, που νομίζω χώραγε σε δύο μικρές δισκέτες, αλλά ήταν πολύ ωραίο και εθιστικό –με ένα Α βαθμό δυσκολίας- όπως και το DOOM, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με τα σημερινά παιχνίδια δράσης ή βίας –όπως θέλετε τα βαπτίζετε- όπου σκοτώνεις για να επιβιώσεις. Το DOOM ήταν πιο “αθώο”. Μέχρι να περάσω σε ένα AMD στα 600Mhz, με cd-rom, ήδη είχα ασχοληθεί με το πρώτο racing game, εκείνο το δισδιάστατο Test Drive. Μου άρεσε όμως. Όπως και το δισδιάστατο DUKE NUKEM, ως platform game.

Μέχρι να περάσω σε ένα AMD στα 600Mhz, με cd-rom, ήδη είχα ασχοληθεί με το πρώτο racing game, εκείνο το δισδιάστατο Test Drive. Μου άρεσε όμως. Όπως και το δισδιάστατο DUKE NUKEM, ως platform game. Στο νέο μου Pc, είχα cd-rom, ξεκινώντας να ασχολούμαι με το θρυλικό Command & Conquer, το πολεμικό strategy game. Δεν έφτασα ποτέ, στο Red alert της σειράς ή στα τρισδιάστατα expansion, πιθανόν τότε, λόγω αυξημένων απαιτήσεων των νέων παιχνιδιών, σε γραφικά.
Ένα άλλο παιχνίδι που μου άρεσε πολύ, ήταν το WARCRAFT Orcs and Humans όπου ως strategy, έπρεπε εδώ, να έχεις τους εργάτες σου, να μαζεύουν πρώτη ύλη, για κτίρια και πολεμιστές. Κόβοντας δέντρα, μαζεύοντας χρυσό ή εξορύσσοντας άλλες πρώτες ύλες, σε ορυχεία. Ούτε και σ’ αυτή τη σειρά του Warcraft, πέρασα ποτέ σε τρισδιάστατο παιχνίδι, επειδή κατά τη γνώμη μου, οι παλιοί καλοί τίτλοι, χαλάνε, κατά τη γνώμη μου. Χάνουν την αύρα του πρωτότυπου παιχνιδιού. Εκείνο τον καιρό, είχα ασχοληθεί με το STARCRAFT. Επιλογή, ανάμεσα σε ανθρώπους και δύο εξωγήινες φυλές, απ’ όσο θυμάμαι. Strategy κι αυτό.
Ενασχόληση, τον καιρό που οι απαιτήσεις σε γραφικά και υπολογιστική δύναμη, δεν ήταν ανεξέλεγκτη όπως σήμερα. Όταν έβγαιναν τίτλοι με διαχρονικό χαρακτήρα, όπου θα αγόραζες ακόμη και σήμερα. Να μαθαίνουν οι νέοι, να θυμούνται οι παλαιότεροι. Όπως το διασκεδαστικό ODD WORLD : ABES ODDYSEE, με τη φοβερή φατσούλα του πρωταγωνιστή –platform. Τότε μου άρεσε επίσης το παιχνίδι HOYLE CASINO, όπου μου έμαθε να παίζω πόκερ :) Πάνε αυτά, ξεχάστηκαν. Όχι όμως η αίσθηση παλιών παιχνιδιών, όπως το PAC-MAN, το TETRIS, και ένα άλλο, που δεν θυμάμαι πως λέγεται. Και στο οποίο, είχες μια μπάρα που την κινούσες αριστερά δεξιά, σαν ρακέτα, όπου δεν έπρεπε να χάσεις την μπίλια, η οποία εξαφάνιζε τα κουτάκια στο πάνω μέρος της οθόνης, τα οποία είχαν φορές, διαφορετικές ιδιότητες. Τις οποίες έδιναν στην μπίλια, όταν επέστρεφε νομίζω, στην μπάρα που πηγαινοέφερνες, στο κάτω μέρος της οθόνης, σα ρακέτα. Για ένα φεγγάρι είχα ασχοληθεί για λίγο, με ένα KING QUEST, όπως και με ένα COLIN MCRAE RALLY –όπου τα καινούρια racing της σειράς, έχω ακούσει, μετά το 3, ότι είναι πολύ χάλια.

Τα νέα όμως, παιχνίδια, τότε, που με είχαν κρατήσει για καιρό, ήταν η σειρά SIMCITY, από το πιο “αρχαίο”, ως το σημερινό 4, και πιθανόν να ασχοληθώ πάλι, κάποια στιγμή, γιατί μου αρέσει η ατμόσφαιρα αυτού του παιχνιδιού. νομίζω ήταν το πρώτο SIM όπου άλλαζε η μέρα σε νύχτα και αντίστροφα. Πρέπει να το δείτε, πόσο ωραία γίνεται η αλλαγή. Περνώντας στην αξιοθαύμαστη και άκρως εθιστική σειρά :) CIVILIZATION, από το μονοδιάστατο πρώτο, της σειράς, ως το CIV3, με τα expansion του. Ώρες και ώρες παιχνιδιού, προσπαθώντας για λίγο πολύτιμο χώρο, στο χάρτη, προς δημιουργία μιας νέας πόλης. Διαλέγοντας από πολλούς πολιτισμούς. Καθένας με τη δική του τακτική, δίνοντας έμφαση, είτε επιθετικά, ως πολεμόχαροι, είτε δίνοντας έμφαση στην πνευματική καλλιέργεια κλπ.
Κάποια στιγμή αγόρασα και το CIVILIZATION 4, προβληματικό πάρα πολύ, ακόμη και με το πρώτο patch. Ο λόγος που με απογοήτεψε και το παράτησα, αφού όταν φτάσεις να ξεπεράσεις ένα αρχείο save, παραπάνω από 450ΚΒ απ’ όσο θυμάμαι, κάνοντας Load, δεν το δέχεται. Πλήρως απογοητευτικό, και δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ, δεν ξέρω ως πότε, ακόμη κι αν έχω κάνει install το τελευταίο patch. Άστο να υπάρχει.
Το παιχνίδι που δεν με απογοήτεψε, ήταν το ROLLER COASTER TYCOON 2 (το 3 είναι πολύ τρισδιάστατο για τα γούστα μου, αν και δεν συγκρίνεται μια βόλτα στην οθόνη, πάνω σ’ ένα roller coaster). Αργότερα ασχολήθηκα με το CALL OF DUTY, με το expansion του, το UNITED OFFENSIVE με την πολύ καλή ατμόσφαιρα για παιχνίδι δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Που όμως δεν συγκρίνεται με την αίσθηση που σου αφήνει το παιχνίδι MEDAL OF HONOR – PACIFIC ASSAULT, ολοκληρώνοντας το. Όπου αντιλαμβάνεσαι ρεαλιστικά, τι κακό πράγμα είναι ο πόλεμος. Σ’ αυτό το παιχνίδι υπάρχουν 4, 5 πολύ δύσκολα σημεία –αμπάρι πλοίου που καίγεται, ελεύθεροι σκοπευτές σε δέντρα, εκατοντάδες εχθρικά αεροσκάφη που πρέπει να ρίξεις μ’ ένα δυνατό πολυβόλο, ώστε να προσγειωθεί χωρίς πρόβλημα ένα φιλικό αεροπλάνο κλπ. Όπου όντως είχα κολλήσει. Τα παρατάω, είχα πει. Αλλά με πείσμα, προχώρησα. Μόνο που δεν θα ξαναέπαιζα αυτό το παιχνίδι, γι’ αυτά ακριβώς τα δύσκολα σημεία. Επίσης, επειδή είναι μονοκόμματο και δεν σου δίνει ευχέρεια κινήσεων, διαλέγοντας αποστολές.

Κάτι που δεν μπορείς να κάνεις σε παιχνίδι adventure, όπου κάθε τι, πρέπει να ακολουθεί μια σειρά. Θυμάμαι την πολύ ωραία ατμόσφαιρα του πρώτου THE LONGEST JOURNEY. Το πρώτο μου adventure, όμως, ήταν το RIVEN, σε dvd, με τα καταπληκτικά γραφικά και τον κόσμο που πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν, σε άλλα παιχνίδια. Δεν κατάφερα όμως να το ολοκληρώσω, μιας και δεν ασχολούμαι με εξωγήινους γρίφους. Το SCHIZM είχε πολύ καλές προοπτικές να το ολοκληρώσω, αλλά κόλλησα από την αρχή, στα αερόστατα που αιωρούνται ψηλά, αφού δεν κατάφερα να λύσω έναν απίθανο γρίφο, εκεί πάνω. Εξάλλου το SCHIZM είχε πάρα πολλά bugs από το install ακόμη. Κάτι που πιστεύω δεν συναντούσες στα πρώτα παιχνίδια, με τα λιτά γραφικά. Όπως ένα INTIANA JONES, με το οποίο είχα ασχοληθεί. Μεταβαίνοντας μετά από πολύ καιρό, στο BROKEN SWORD – THE SLEEPING DRAGON, με την πολύ όμορφη εισαγωγή, όπου άξιζε πραγματικά, τα λεφτά του. Όχι όμως και το επόμενο της σειράς, το 4. Με τις κακές ερμηνείες των ηθοποιών και το ρηχό περιβάλλον.

Δεν θα μπορούσα φυσικά να ξεχάσω την εξαιρετική ατμόσφαιρα παλαιότερων, adventure, παιχνιδιών, όπως τα: DAY OF THE TENTACLE και HEART OF CHINA. Με τον καιρό, αλλάζοντας για άλλη μια φορά, τεχνολογία, ήρθε στα χέρια μου το MYST REVELATION, σε δύο dvd, που παρόλο τα άψογα γραφικά, οι γρίφοι του, αν ήταν πραγματικότητα όλο αυτό κι εσύ βρισκόσουν εκεί, πίστεψε με, δεν πρόκειται να επιβίωνες, αφού θα παγιδευόσουν σε κάποια χρονική περίοδο και τοποθεσία. Εδώ είναι η ένσταση μου, απέναντι στους πολύ φανατικούς adventurάδες, οι οποίοι έχουν μεν δίκιο να τους αρέσουν, ως ένα σημείο όμως. Εκτός κι αν το IQ τους αγγίζει του Στήβεν Χόκινς. Αλήθεια δεν ξέρω τι σκέπτονται όλοι αυτοί οι δημιουργοί, των γρίφων. Σε ποιους απευθύνονται. Δεν ξέρω, πότε θα βγει ένα adventure, με πραγματικές εικόνες και περιβάλλον, στο οποίο θα κινείται ο χαρακτήρας.

Αυτή την ψευδαίσθηση τη συναντάς στην ρεαλιστική απεικόνιση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, στο παιχνίδι, FAR CRY, που αν και δύσκολο, αξίζει να ασχοληθεί κανείς. Αν έχεις δηλαδή υπομονή, να κατεβάσεις τα 80 τόσα ΜΒ που καταλαμβάνει το patch. Γρήγορα να κυκλοφορήσουν νέα παιχνίδια. Άραγε, οι δοκιμαστές των εταιρειών, δεν βλέπουν τα προβλήματα; Απορώ.

Πάντως υποκλίνομαι στη φαντασία ορισμένων σεναριογράφων, παιχνιδιών, κάτι που φαίνεται στο παιχνίδι DEUS EX – INVISIBLE WAR, το οποίο είναι ενδιαφέρον, μα πολύ δύσκολο για μένα. Παρομοίως η αρνητική αίσθηση που μου άφησαν κι άλλα pc games, με τα οποία ασχολήθηκα, αλλά θα αναφερθώ στα εξής: AGE OF EMPIRES και EMPIRE EARTH από demo. Αγοραστό FIFA 2006. Παιχνίδια της σειράς SIMS 1 και 2 ούτε και με demo. Έφτανε όμως να τα δεις στην εκπομπή του Channel 9, GANG –πιθανόν να έχει ξαναρχίσει να προβάλλεται στο …νέο… πρόγραμμα του σταθμού, αλλά δεν θα τους κάνω τη χάρη, να βλέπω όλη μέρα το κανάλι του τάδε.

Επόμενο παιχνίδι που δεν μου άρεσε: CEASER από demo. Το F.E.A.R. από demo, όχι γιατί σε φοβίζει στ’ αλήθεια, μα για το επίπεδο δυσκολίας, αλλά και γιατί όπως έχω διαβάσει σε review επαναλαμβάνονται τα επίπεδα. Από γραφικά πάντως, σκίζει. Φόβο μου έβγαλε το DOOM 3, όπως το είδα κι αυτό, στην εκπομπή GANG. Γενικά αποφεύγω και συζητήσεις περί του οξαποδώ θέματος, και κακώς όσοι ασχολούνται και φραστικά. Αφού δεν ξέρουν, που στέλνουν τον άλλο.
Το demo του JUST CAUSE, θλιβερό, λόγω κακού χειρισμού του χαρακτήρα. Κατά τ’ άλλα, το περιβάλλον της ζωής εκεί –φύση, πόλεις κλπ- είναι μεν, ως γραφικά, πολύ καλύτερα του WORLD RACING 2 –το οποίο, κακώς, είναι τόσο δύσκολο- το JUST CAUSE όμως, δεν πρόκειται ποτέ, να μοιάσει στο GRAND THEFT AUTO. Απλά προσπαθεί.

Το GRAND THEFT AUTO – SAN ANDEAS, για μένα, είναι ο μοναδικός βασιλιάς στα pc games, την τωρινή στιγμή, αδιαμφισβήτητα. Πιθανόν να το “απειλεί” το SCARFACE, απ’ ότι είδα λίγο, σε κάποιο ίντερνετ café.
Μικρά tip για το GTA SAN ANDREAS: Καμιά χιλιάρα χειροβομβίδες, και, για εχθρούς και ξεκαθάρισμα συμμοριών. Όταν ακούτε το συναγερμό, ότι κάποια άλλη συμμορία προσπαθεί να σας πάρει μια γειτονιά, πηγαίνετε αμέσως και σώζετε σε ένα σπίτι σας, στην πόλη. Και καλή τύχη με την τελευταία αποστολή.
Ελπίζω το GTA 4, που απ’ ότι φαίνεται, δυστυχώς, θα κυκλοφορήσει μετά από την κονσόλα playstation 3, μέσα στον Αύγουστο, φέτος, ελπίζω να το δούμε και για pc, μέχρι το τέλος του χρόνου. Ελπίζω επίσης, να έχουν προστεθεί περιοχές, με νέους χάρτες, γύρω από το περιβάλλον γης, του GTA SAN ANDREAS. Και όχι να είναι ένα καινούριο παιχνίδι, με νέα φάτσα, στον πρωταγωνιστή. Πιστεύω ότι το GTA SAN ANDREAS, αν και κορυφαίο, άξιζε περισσότερες αποστολές. Πιθανόν, αν το παιχνίδι ερχόταν με δεύτερο dvd, να είχαμε αυτή την ευχαρίστηση. Το παιχνίδι θα παραμείνει στην συλλογή και στον σκληρό δίσκο, για πάρα πολλά χρόνια. Πρέπει να δείτε τα γραφικά, και τις εναλλαγές μεταξύ μέρας και νύχτας.
Απορώ δε, πως δεν τους έχει κόψει, των εταιρειών που δημιουργούν adventure pc games, να χτίσουν ένα κόσμο όπου θα κινείται η υπόθεση, κάτι περίπου όπως στο GTA, όπου δεν χρειάζεται και να αλλάξεις οθόνες.
Θυμάμαι ένα διάστημα όπου είχα πάρα πολλές ιδέες, για αγαπημένα μου παιχνίδια, πάνω στις οποίες θα στηρίζονταν πιθανά expansion, αλλά οι επιχειρήσεις που λειτουργούν ως αντιπροσωπείες εδώ, στη χώρα μας, είναι: είτε πολύ περήφανοι για να ξεκουνηθούν και να βοηθήσουν, ή γενικά αδιάφοροι. Τέλος πάντων. Παρομοίως τα εγχώρια κανάλια, που δεν αγαπάνε, όχι μόνο την τεχνολογία, πόσο δε να ασχοληθούν, εκπομπές, με pc games. Η εκπομπή GANG δεν έφερε την άνοιξη. Παρατηρώ όμως μια απαξίωση από τα ιδιωτικά κανάλια, πες, που θα μπορούσαν να αντλήσουν και χρήματα από τη διαφήμιση, ορισμένων pc games. Αλλά τι ζητάω κι εγώ από την ψωροκώσταινα.

Λίγα λόγια τώρα, για ορισμένα άλλα pc games, που δεν θα ‘θελα να αδικήσω, μη αναφέροντας τα.
Οι παλαιότεροι που έχετε ασχοληθεί και με κονσόλες, θα θυμάστε το DOUBLE DRAGON, επίσης και τα LEMMINGS, που σε 3D, ως διαφορά, μου φάνηκε συμπαθητικό, μα δε με ενθουσίασε. Έχουμε καταντήσει πια –γιατί κατάντια είναι- ακόμη και τα demo, να έχουν υψηλές απαιτήσεις σε υπολογιστική δύναμη, μνήμη, και γραφικά. Λες και με νοιάζει εμένα, όπως και πολλούς άλλους, τα shader model, τα vertex και άλλοι όροι των καρτών γραφικών, που εν τέλει μπουκώνουν τον επεξεργαστή. Έως του σημείου ίσως, και να καεί. Γι’ αυτό δίνω μια μικρή συμβουλή: μην κάνετε overclocking και μην τρέχετε benchmark για την κάρτα γραφικών, παρά πάνω από δύο, έστω, φορές, το χρόνο. Μην την πατήσετε όπως εγώ :)

Θα ήθελα λοιπόν να ασχοληθώ με τη σειρά TOM CLANCY’S SPLINTER CELL, που ένα demo, παλιά, δεν μου ήταν τελικά αρκετό, μα και ούτε είχα χρήματα, μπορεί και διάθεση να αγοράσω ένα παιχνίδι. Αφού ακόμη και τότε, σε δραχμούλες, ήταν πολύ ακριβά τα pc games. Οπότε αγόραζα, αν και σπάνια, μόνο ότι ήξερα και αγαπούσα. Περισσότερο SIM τίτλους.
Πιθανόν να ασχοληθώ κάποια στιγμή, ίσως λέμε, με: METAL GEAR SOLID, NEED FOR SPEED, PAINKILLER, κι ένα καινούριο σχεδόν shoot em up, πρώτου προσώπου που δεν θυμάμαι πως λέγεται, όπου μπορείς και σταματάς το χρόνο, για να κινείσαι και να ανοίγεις πόρτες, μα και να ξεφεύγεις από εχθρούς. Το demo μου άρεσε πολύ, πάντως, και κατάφερα να το ολοκληρώσω. Demo 700 και 800ΜΒ. Που ακούστηκε.
Ασχολήθηκα αυτές τις ημέρες, λίγο, με μερικά από τα πρώτα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια, που άλλα γκαζώνουν υπερβολικά. Άρα, πώς να ασχοληθείς πια. Άλλα είναι πολύ αργά. Κάποια δεν έχουν ήχο στα windows. Έχω ξεχάσει και πως ξεκινάς το Pc σε DOS. Αλλά σκέφτομαι να μη μπλέξω και κάνω καμιά ζημιά και άντε και πάλι από την αρχή, με fdisk και install τα Windows. Τόσες φορές τα έχω εγκαταστήσει, που έχω γίνει εξπέρ :)
Είχα δει το βίντεο που συνόδευε ένα dvd σε περιοδικό, από ολόκληρο το παιχνίδι HALF LIFE 2, και μου φάνηκε δύσκολο.
Ακατόρθωτα και εκνευριστικά θεωρώ, τα: QUAKE και UNREAL TOURNAMENT. Το πρώτο HITMAN, σου άφηνε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη αίσθηση, φοβίας. Το μοναδικό RPG που ασχολήθηκα, ήταν το BALDUR’S GATE μ’ ένα expansion του, μαζί, που ήθελα μεν, να το ολοκληρώσω, αλλά το σταμάτησα. Προφανώς θα είχα κάτι άλλο, εκείνο τον καιρό, κατά νου. Δεν ξεχνώ, φυσικά, την σημερινή έκδοση, του πρώτου TRANSPORT TYCOON, το LOCOMOTION, που θα περίμενες φυσικά, να είχες μεγαλύτερους χάρτες και πιο έντονο zoom στο χάρτη. Κανένα βίντεο δε θα με χάλαγε, αλλά τι ζητάω ο άνθρωπος.

Παλιότερα, ήξεραν να φτιάχνουν εθιστικά παιχνίδια, όπως τη σειρά COSSACKS, όσο με είχε τραβήξει, βέβαια.
Τώρα έχουν μάθει στην on line δυνατότητα, που όμως πρέπει να έχεις πολύ γρήγορη σύνδεση, για να συλλογίζεσαι κάτι αξιοπρεπές. Δεν πέρασα και ποτέ, έστω, σε isdn σύνδεση. Έχω κολλήσει σε pstn σύνδεση. Γλιτώνεις όμως, αν δεν παίζεις on line και τους ..ιούς.. Πιθανόν να ασχοληθώ κάποια στιγμή, με το ACTION OF WAR, σε δύο dvd, μόνο και μόνο για τα βίντεο του παιχνιδιού που θυμίζουν εκείνα του παλιού καλού, COMMAND & CONQUER. Αααααα, ωραίες εποχές.

Ποιος το περίμενε ότι θα φθάναμε να μιλάμε για 4 και 8 GB –7 και κάτι ζητά το TOCA 3- σε αποθηκευτικό χώρο στο σκληρό δίσκο. Με το μονοπώλιο της Microsoft στο λειτουργικό σύστημα, αν και δεν γνωρίζω την εξέλιξη του LINUX. Κατά πόσο θα κατακτήσει, όντως, μερίδια, από τα Windows. Εδώ έχουν αρχίσει να βγαίνουν pc games αποκλειστικά για τα VISTA.
Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ, με άλλες κονσόλες, όπως playstation και xbox 360 –εκτός από εκείνη τη πολύ παλιά Amiga 500, ενός ξαδέλφου μου. Δεν μου αρέσουν έτσι κι αλλιώς, ούτε τα playstation, ούτε τα χειριστήρια. Είμαι οπαδός του πληκτρολογίου.
Κρίμα όμως να κυκλοφορούν τα καινούρια παιχνίδια, πρώτα σε κονσόλες, αφήνοντας τα καημένα :( τα Pc, να περιμένουν.. σε ποια νέα κάρτα γραφικών, θα θελήσουν να σπρώξουν τους gamerάδες, οι εταιρείες παραγωγών pc games. Μήπως είναι συνωμοσία; Λες και το κάνουν για το καλό, αλήθεια, ποιων;
Εκείνων που έχουν να πληρώσουν τα 500 και 600 Ευρώ, για μια νέα κάρτα γραφικών; Λες και τους νοιάζουν, τους περισσότερους από εμάς, κάτι όροι όπως το directx 10 και παρόμοια. Εμείς να ονειρευτούμε θέλουμε. Όχι να γίνουμε τεχνικοί. Εκτός κι αν τα 4, 6 ή 8 GB που ζητά στον σκληρό δίσκο, το τάδε παιχνίδι, είναι εξαιτίας των γραφικών. Λες και “όλα τα λεφτά” είναι τα γραφικά, και όχι το βάθος στο σενάριο, η πλοκή και η ενασχόληση με έναν τίτλο, για ημέρες και όχι για ώρες. Όπως το DREAMFALL THE LONGEST JOURNEY ή το CALL OF DUTY 2, που έχω ακούσει πως κρατάνε πολύ λίγο. Φαντάζομαι και το COD 3, τα ίδια χάλια θα είναι.
Εδώ τίθεται ένα θέμα: Να περιμένουμε ένα με δύο χρόνια, προτού αγοράσουμε ένα pc game, που θα πέσουν και οι τιμές, ή όταν θα το ψάχνουμε, δεν θα υπάρχει στα ράφια, και του πιο ψαγμένου stock μαγαζιού; Αλλά σιγά, μην αγόραζα ποτέ, ούτε και το τελευταίο, FLIGHT SIMULATOR της MICROSOFT, που διάβασα κάπου, πως ζητά 15GB στον σκληρό δίσκο. Αν είναι δυνατόν! Τσάμπα χώρος θα πω εγώ, που φαντάζομαι όλους αυτούς τους χάρτες, ως ένα παγκόσμιο χώρο για ένα ατελείωτο GRAND THEFT AUTO. Ώ, δεν θα ήταν υπέροχο :)) Χαμός!!

Παιχνίδια έχουν πήξει.. τα καταστήματα. Λείπουν όμως οι Ελληνικές παραγωγές, στο επίπεδο εννοείται, ξενόφερτων. Όχι αυτές του σκίτσου, των δικών μας, που δημιουργούνται μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Λες και λείπει η φαντασία από τους Έλληνες, ή ότι δεν γίνεται να βρεθούν πόροι και σπόνσορες. Εδώ κάθε λίγο και λιγάκι, βγαίνει ένα καινούριο περιοδικό. Δεν μπορούνε να δώσουν τα χρήματα να φτιάξουμε κι εμείς, μια SIERRA. Τι σας θύμισα τώρα, ε;
Εμείς παλιότερα, είχαμε παιχνίδια που χωράγανε σε δύο δισκέτες και ήταν ολόκληρος κόσμος. Μετά περάσαμε στα cd-rom και σε νέους κόσμους όπως τα δύο SYBERIA, που τέλειωσα με τη λύση (sorry). Παλιότερα όμως, ήταν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, τι άξιζε και τι όχι.
Όχι όπως τα τελευταία χρόνια –θα πω εγώ- που δεν διαβάζω αντικειμενικά άρθρα, για pc games. Όλο: εκεί κι εκεί, δεν είναι καλό, το τάδε game, αλλά το δείνα καλό στοιχείο, υπερτερεί των μειονεκτημάτων! Σα να σου λέει: προσπέρασε τα αρνητικά, επειδή το περιτύλιγμα αξίζει περισσότερο προφανώς από τα 50 Ευρώ που θα καταβάλεις. Κάτι σαν το περιεχόμενο του τηλεοπτικού μουσικού σταθμού, MAD, όπου είναι το μαγαζί των δισκογραφικών εταιρειών. Ένα περίεργο πράγμα: ότι ώρα και να κάνω ζάπιγκ, θα πέσω σε 4, 5 συγκεκριμένα ξένα βίντεο. Ένα περίεργο πράγμα. Όπως η απαίτηση του τάδε εκδότη, να δώσω 6,5 ή και 10 Ευρώ! Δηλαδή, 2000 έως 3000 δραχμές, για ένα περιοδικό, αποκλειστικά για pc games ή γενικής ύλης, και για υπολογιστές, το οποίο να είναι έως 190 σελίδες. Οι περισσότερες, δε, διαφημίσεις. Και κάτι τεράστιες φωτογραφίες, να τρώνε σελίδες και σελίδες. Δεν ξέρω αλήθεια, από τι κόσμο πιστεύουν ότι αγοράζονται τα περιοδικά τους.

Όπως ένα άλλο περιοδικό για ενισχυτές, βίντεο και σχετικά, που έχουν άρθρα, μέσα, με τέτοια είδη, από εκατομμύριο δραχμές, και πάνω. Μερικοί, όντως, έχουν καβαλήσει το καλάμι. Οι καημένοι οι εκδότες. Μπου χου.
Κατ’ εμέ, οι περισσότεροι συντάκτες σε περιοδικά για pc games, είναι κατευθυνόμενοι από τις αντιπροσωπείες που διαθέτουν στη χώρα μας, συγκεκριμένους τίτλους. Το περιοδικό κάνει διαφήμιση, και όχι ενημέρωση. Αν είναι δυνατόν, αν το σκεφτείς δηλαδή, καλά: περιοδικό που δουλεύει ο υπάλληλος, να τον πληρώνει για να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια! Χαζό ακούγεται.
Ποτέ, κανείς, από αυτούς τους ειδήμονες adventurάδες ή άλλους συντάκτες, δεν έχουν ξεκινήσει μια συζήτηση, για την ποιότητα των cd-rom ή dvd-rom, μες τις συσκευασίες, στα οποία γράφονται οι τίτλοι από pc games. Τέλη, πέρυσι, που πήγα να εγκαταστήσω πάλι, το SIMCITY 4, έτσι για ποικιλία, έκανε πάρα πολύ ώρα, για να κάνει install. Και πες πως έφταιγε το ρημάδι το dvd disk, που είναι plextor. Τι το ήθελα ο χριστιανός να μην κάνω εγκατάσταση από το nec dvd recorder; Το οποίο σας προτείνω για εγγραφές, κατά προτίμηση, verbatim ή tdk από κενά δισκάκια. Το nec εκτός που γράφει γρήγορα, διαβάζει αμέσως, ότι δισκάκι κι αν τοποθετήσετε. Κοίτα να δεις που τους κάνω και διαφήμιση :)
Πολλά λοιπόν τα video games, στην αγορά.
Προσωπικά σας συμβουλεύω να ασχοληθείτε με κάποιο, καταφεύγοντας πρώτα σε ίντερνετ café, και μετά το αγοράζετε, για να έχετε και καλό ήχο, στο σπίτι.
Τώρα αν θέλετε να κάνετε download, όγκους δεδομένων, προτείνω να διαλέξετε ένα ίντερνετ café, με δορυφορική σύνδεση. Μια φορά, κατέβαζα, με 300ΚΒ ανά δευτερόλεπτο. Καμία σχέση με adsl, που προσωπικά περιμένω να πέσουν πάρα πολύ οι τιμές στις συνδέσεις, όπως και να μην υπάρχουν πάγια. Αν και θα προτιμούσα μόνο δορυφορική σύνδεση. Ναι, αν κερδίσω στο ΛΟΤΤΟ. Χαιρετίσματα. Τέλος πάντων.
Θα μπορούσα να πω λίγα λόγια για τις συζητήσεις που γίνονται, κατά πόσο επηρεάζει ένα βίαιο video game, ενήλικες και ανήλικους, αλλά βαριέμαι να ασχοληθώ. Ίσως κάποια άλλη στιγμή, αργότερα.
Εγώ ξέρω, πως ο καθένας έχει το χόμπυ του. Άλλοι αθλούνται, άλλοι δημιουργούν. Άλλοι αναζητούν την αλήθεια. Άλλοι παίζουν video games. Αρκεί φυσικά να μην σε απορροφούν τόσο, ώστε να θέτουν σε κίνδυνο, το γάμο σου. Επειδή έχω δει από πρώτο χέρι, να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το παν είναι να ασχολούμαστε ευκαιριακά με video games –μιλώντας γενικά, όχι μόνο για pc games- δίνοντας έμφαση στη διαδραστικότητα ανάμεσα σε ανθρώπους. Αγαπώντας τη ζωή, και τη φύση, μιας και δεν μας δόθηκαν πολλά έτη για να βιώσει ο καθένας ότι προλάβει. Μήπως και βρούμε τι θέλουμε πραγματικά από τον ίδιο μας τον εαυτό, σταθερά όμως και με αξιοπρέπεια.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο που γράφτηκε όσο αυθόρμητα μπορούσα, ψάχνοντας στο ίντερνετ για photo από games, θέλω να πω, περαστικά στην Κρατική κοινωνία της Δημοκρατίας της άποψης, και στο πόσο!! ..βοηθά.., τους χρήστες του ίντερνετ, να μείνουν σε αυτή την απέραντη βιβλιοθήκη, όπου με τις κατάλληλες λέξεις – κλειδιά, βρίσκεις ότι θες, τη στιγμή που το θες. Ένα αξιοθαύμαστο μέσο, αρκεί να μην είχαμε τα μονοπώλια, να στέλνουν πληροφορίες, τι πληροφορία ψάχνουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι. Να ευχηθώ καλό gaming. Περιμένω τις δικές σας εντυπώσεις από παιχνίδια που σας άρεσαν ή που θα προτείνατε.

Ένας είναι ο βασιλιάς

αυτή τη στιγμή