Χτύπος
Δωρεάν εφημερίδα.
17 Μαρτίου 2007

Σελίδα 15: Προδοσία για το πετρέλαιο, τα χρήματα
και τα όπλα.

Ποια είναι τα συναισθήματα ενός πρώην Αμερικανού πεζοναύτη, που γύρισε στην πατρίδα μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, ειδικά όταν η επιστροφή αυτή έγινε κατ’ επιλογή του; Πόσο κακό μπορεί να κάνει στην ψυχή ενός νέου ανθρώπου η βαρβαρότητα ενός πολέμου συμφερόντων, όπου τα θύματα είναι οι απλοί πολίτες της χώρας που δέχεται την επίθεση, αλλά και αυτής που επιτίθεται;

Στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων της για το κλείσιμο τεσσάρων ετών από την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, η αντιπολεμική οργάνωση “Συμμαχία Σταματήστε τον πόλεμο” φιλοξένησε την πέμπτη 8 Μαρτίου, στο παλιό Δημαρχείο της ……., συζήτηση με τον Jimmy Massey, βετεράνο πεζοναύτη του πολέμου στο Ιράκ και συνιδρυτή της οργάνωσης των ΗΠΑ “Βετεράνοι του Ιράκ Ενάντια στον πόλεμο”, ο οποίος, μέσα από μια κατάθεση ψυχής, ανέλυε τις αιτίες της εισβολής στο Ιράκ, τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και τα ψεύδη της κυβέρνησης Bush, αλλά και τις πληγές που άφησε χαραγμένες στην ψυχή του η θητεία του στην εμπόλεμη περιοχή.
Ο Jimmy υπήρξε από τους χιλιάδες ανθρώπους που πίστεψαν τις διακηρύξεις του προέδρου Bush, κατά την έναρξη του πολέμου. Το πραγματικό, όμως, πρόσωπο της επίθεσης αποκαλύφτηκε αρκετό καιρό αργότερα, όταν τα στρατεύματα ήταν ήδη στο Ιράκ. Εγκαταλειμμένα πυρομαχικά και αμερικανικά tanks, καθώς και νάρκες διασκορπισμένες σε διάφορα σημεία της περιοχής, αποτελούσαν έναν σκληρό τρόπο συνεχούς εκφοβισμού όχι μόνο για τους πολίτες του Ιράκ αλλά και για τους ίδιους τους αμερικανούς στρατιώτες. Κάθε βήμα τους, ίσως ήταν το τελευταίο. Απεμπλουτισμένο ουράνιο –το agent orange του πολέμου στο Βιετνάμ-, δολοφονίες αμάχων, εγκατάλειψη μικρών παιδιών στις φρικαλεότητες του πολέμου και η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής από τον ίδιο τον Bush και τους υποστηρικτές του, ήταν διαπιστώσεις που οδήγησαν τον Jimmy στα άκρα.
(Γεράσιμος: εκείνες οι βόμβες διασποράς, που κάνει μπάμ, και χωρίζεται η μπόμπα, σε μικρότερα σφαιρίδια που εκρύγνηται σε Α αριθμό εκταρίων, ταυτόχρονα).
Η απογοήτευση, οι τύψεις και οι εφιάλτες, εξαιτίας της βαρβαρότητας της πολεμικής μηχανής, ήταν ικανά να αμφισβητήσουν την ίδια του την ανθρωπιά, τη συνείδηση του και το ρόλο του σε όλη αυτή την ιστορία. “Πρώτα πυροβολούσαμε και μετά κάναμε τις απαραίτητες ερωτήσεις!” ομολόγησε.
(Γεράσιμος: Όπως οι τάξεις από τα παιδαρέλια στα ΜΑΤ, που δεν έχουν κάνει ακόμη, σέξ, και βγάζουν τα νεύρα τους, χτυπώντας, διαδηλωτές).
“Ο πρόεδρος Βush διακήρυττε τον σεβασμό και την διατήρηση της Συνθήκης της Γενεύης και των διεθνών νόμων”. Τίποτα δεν τον εμπόδισε όμως, την… κατάλληλη στιγμή, να παραβιάσει κάθε γραπτό ή ηθικό νόμο και να χρησιμοποιήσει όπλα μαζικής καταστροφής κατά των άοπλων θυμάτων του.
“Προδόθηκα”, δήλωσε ο Jimmy
(Γεράσιμος: Όπως και οι ίδιοι τους οι στρατιώτες που στέλνανε οι βαθμοφόροι, στα πεδία δοκιμών ατομικών βομβών. Κατευθείαν, μες το ραδιενεργό θάνατο).
Και πρόσθεσε ότι η βασική αποστολή των αμερικανικών στρατευμάτων δεν ήταν η προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας, ούτε η παροχή ιατρικής περίθαλψης στους πληγωμένους πολίτες του Ιράκ. Η προστασία των πετρελαιοπηγών και η προάσπιση των αμερικανικών οικονομικών συμφερόντων
(Γεράσιμος: Κάτι παρόμοιο με τα μεταλλαγμένα που καλλιεργούσανε στην Θράκη –σπόροι εξ Αμερικής- όπως και στην Ινδία, που οδηγήσανε αγρότες στην αυτοκτονία, γιατί δεν κάρπισε τίποτα, τελικά).
Και των πολυεθνικών εταιρειών πετρελαίου, με τις ευλογίες της κυβέρνησης Bush και των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών (μαύρα Cherokee με δύο τσιράκια), μετέτρεψαν το στρατιωτικό σώμα σε μια υπηρεσία “περιβαλλοντικής προστασίας” και εξοικονόμησης εκατομμυρίων δολαρίων.

“ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ”
Ο Jimmy Massey έφυγε από τον αμερικανικό στρατό και μάλιστα με τιμητική απόλυση. “Ο αμερικανικός στρατός πληρώνει τα δίδακτρα για τις σπουδές κάθε παιδιού που επιλέγει να καταταγεί, καθώς και το χρέος του προς το Πανεπιστήμιο. Ο μέσος αμερικανός απόφοιτος φεύγει από τη Σχολή του με χρέος που ανέρχεται σε 40000 δολάρια περίπου, δηλαδή περίπου 50000 – 51000 ευρώ”. Δήλωσε στον Χ-ΤΥΠΟ, δίνοντας μια σαφή εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεται η πλειοψηφία των νέων στις ΗΠΑ. “Έκανα μια συνειδητή επιλογή να γίνω επαγγελματίας στρατιώτης και έπρεπε να υπακούσω σε συγκεκριμένους κανόνες, όπως η Συνθήκη της Γενεύης και τους διεθνείς νόμους”, μας είπε. Όταν ανέφερα τις αντιρρήσεις μου στον ανώτερο μου αξιωματικό, για τις δολοφονίες αμάχων, η απάντηση του ήταν “και τι έγινε;” (Θα έπαιζε πίσω στις ΗΠΑ, πολλά βιντεοπαιχνίδια). Εκείνη τη στιγμή ως επαγγελματίας στρατιώτης, έπρεπε να κάνω μια συνειδητή επιλογή, αν αυτό που κάναμε ήταν παράνομο ή όχι”. Σχετικά με την εξέλιξη και δράση του αντιπολεμικού κινήματος, τόνισε “…από τότε που βρίσκομαι στην Ελλάδα, βρίσκω το Ελληνικό κίνημα εκπληκτικό. Εύχομαι να μπορέσουμε να φτάσουμε και στην Αμερική στο ίδιο επίπεδο. Στις ΗΠΑ, το ειρηνευτικό κίνημα ήταν σχεδόν ανύπαρκτο πριν τον πόλεμο, γι’ αυτό έπρεπε ουσιαστικά να ξεκινήσει από το μηδέν. Μεγαλώνουμε κάθε χρόνο και έχουμε κερδίσει σχεδόν το 75% του αμερικανικού λαού, αλλά ο κος Bush δεν ακούει τις εκκλήσεις μας”.
Το καλοκαίρι του 2004, ο Jimmy έγινε συνιδρυτής της οργάνωσης των ΗΠΑ “Βετεράνοι του Ιράκ Ενάντια στον πόλεμο”, η οποία απαριθμεί σήμερα 300 μέλη που αυξάνονται συνεχώς. Τα αιτήματα τους είναι σαφή:
· Άμεση απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
· Απόδοση ευθυνών, ηθικών και υλικών, στους υπεύθυνους αυτής της φρικαλεότητας.
· Αναγνώριση του Διεθνούς Δικαστηρίου και παράδοση των υπευθύνων στα χέρια της Δικαιοσύνης.
· Καθαίρεση από την εξουσία κάθε βουλευτή και γερουσιαστή που υποστήριξε τον πόλεμο στο Ιράκ – μια διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει.

Γεράσιμος Μηνάς: Αυτό ήταν, κατά 90% περίπου, το άρθρο, με δικά μου, ενδιάμεσα, σχόλια.
Δεν θα προσθέσω πολλά. Κάποιες μικρές εντυπώσεις. Π.χ. Ακόμα οι Ισραηλινοί έχουν την κατάρα του χριστιανισμού πάνω τους, μιας και σκότωσαν τον Υιό του Θεού. Άρα μην απορούν γιατί τους συμβαίνουν όλα αυτά. Έστω κι αν είναι άδικο να σκοτώνονται άνθρωποι.
Τον πρώτο πόλεμο που παρακολούθησα ζωντανά από την τηλεόραση ήταν ο πόλεμος στον κόλπο. Ήμουνα κρυωμένος για ενάμισι μήνα, περίπου, έτσι δεν μπόρεσα να συνεχίσω, τότε, στο δεύτερο έτος, για λογιστικά. Αν και δεν θυμάμαι για ποιο λόγο σπούδαζα κάτι τέτοιο. μάλλον γιατί μου άρεσαν τα βιβλία που έφερνε ο πατέρας μου σπίτι. Με όλα αυτά τα ενεργητικά και παθητικά. Και τους αριθμούς.
Έβλεπα λοιπόν τον πόλεμο στην τηλεόραση που δεν μου προξένησε τόσο μεγάλη εντύπωση και τρόμο, όσο η ζωντανή μετάδοση της επίθεσης στους δίδυμους πύργους, με μια εσωτερική φωνή, να προσπαθεί να με ηρεμήσει.
Οπωσδήποτε ο πόλεμος είναι ένα φριχτό και άμυαλο πράγμα, όπως και οι προσπάθειες εκφοβισμού που χτυπάνε, αλλά απλά εξοστρακίζονται.
Είναι πραγματικά άσχημο να είσαι νέος άνθρωπος, και ξαφνικά να πηγαίνεις, είτε στον Παράδεισο, είτε στα καζάνια. Συνήθως ανολοκλήρωτος εδώ κάτω, στη γη.