Απλά, υπάρχω

Ύστερα συνάντησα χαρούμενους ανθρώπους,
Όπως η μυρουδιά του βρεγμένου χώματος
Που θυμίζει χωριό, με όμορφες αναζητήσεις.
Συνάντησα πρόσωπα
Που αγαπούσαν να βρίσκονται όπως είναι
Ανάμεσα στους υπόλοιπους
Τους μεροκαματιάρηδες,
Εκείνους που γνωρίζουν
πως έχουν φλέβες στα χέρια τους,
σ’ ένα σώμα που γερνά,
απαρηγόρητο
(Κανείς δεν θέλει,
να πεθάνει).

-

άφησα τη νέα μου μαμά,
στο αυτοκίνητο,
Κι ας έδειχνε τόσο ευδιάθετη,
Με τόση πίστη στη ζωή
Που ο ίδιος,
Ποτέ δεν υπερνίκησα
Τούτο τον αχυρένιο φράχτη.
Διαρκώς απαισιόδοξος
Μ’ ένα ηλιοβασίλεμα
Σαν έκρηξη πυρηνικής βόμβας,
Να καίγεται
Μακριά
Στο στερέωμα.
(Είχα χρόνια να δω ηλιοβασίλεμα).
Χρόνια να κάνω οτιδήποτε.

Απλά,
Υπάρχω

Γεράσιμος Μηνάς 2006