Φως και σκιές

Η δύναμη των θέλω, στη ζωή, είναι όπως η ανάγκη της επιθυμίας, να πλύνεις και σήμερα, τα δόντια. Να αγαπήσεις την ανθρώπινη παρουσία. Εγκλιματισμένος πλήρως, στη ζωή. Ευχαριστημένος, με την εικόνα, κάθε στιγμή της ημέρας, κατά που, ρίχνει ο ήλιος, τη σκιά του. Οι μυρουδιές ανά εποχή. Η χαρά σε κάθε ηλιοβασίλεμα. Η πρώιμη δροσιά, νωρίς, θερινούς μήνες. Η ανάγκη σου, τότε, να πας έναν περίπατο, μια βόλτα. Να αθληθείς. Να πεις μια καλημέρα σ’ έναν άγνωστο, π.χ. που αθλείται όπως εσύ.
Να είναι το πρόσωπο σου, ήρεμο, με τάσεις αποδοχής, της ανθρώπινης κίνησης, στα γύρω στενά. Να σε απορροφά αυτό, όχι η κραυγαλέα φαυλότητα, της τηλεόρασης. Να θέλεις να βγαίνεις από το σπίτι –όπως οι οικογένειες, τα απογεύματα, μετά τις 8 το βράδυ. Να είναι η ευχαρίστηση σου, αυτή. Επειδή μόνο τότε, αποδέχεσαι τον άνθρωπο, την Κοινωνία. Μόνο τότε κάνεις ειρήνη μ’ αυτή. Η ήρεμη ελευθερία, που μας ωθεί ν’ ανταποκριθούμε μόνοι ή με ελάχιστη στήριξη, στα του επιούσιου. Μαθαίνοντας, με νοητικές επεξεργασίες, απλές –όπως η λειτουργία της φύσης- να εξοικειωνόμαστε με μια νέα κατάσταση: να είναι η παρουσία μας, όπου βρεθούμε, κάτι αυτοδύναμο, με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Μικροί συμβιβασμοί, σαφώς γιατί, μόνο κουρασμένος, τίμιος, εκτιμάς, κατά που στρέφει τη σκιά, ο ήλιος. Τ’ αστέρια, τη νύχτα. Η επιθυμία να κοιτάς με αποδοχή, εκείνο το μεγαλύτερο που δεν το εξηγείς, ούτε θέλεις. Η θέα της φύσης, δεν είναι για πολλά σχόλια. Απλά γεμίζεις μέσα σου, όντας εκεί. με μια μικρή γλάστρα, στο μπαλκόνι. Λίγες περισσότερες, αν είναι εφικτό. Η ανάγκη φροντίδας τους.
Ανάγκη να συζητάς μ’ ένα άλλο βλέμμα, απέναντι σου.
Το δικαίωμα να μιλάς. Υποσχόμενος πράγματα. Με όποιες δυνάμεις. Έστω και εφήμερα, παρηγορητικά, για σένα μόνο.
Να μην είσαι αληθινός, μόνο, στην περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών. Επειδή μόνο τότε, βρίσκεις χρόνο, για να ‘σαι ευδιάθετος, με πρόσωπα της οικογένειας.
Όσοι και όσες μπορούν να είναι σταθεροί, στο τι είναι σεμνότητα –όχι ζεσταίνομαι, άρα κυκλοφορώ έξω, με όλα τα …ψυχικά… χαρίσματα, σε κοινή, θέα. Λυπάμαι, αλλά αυτά τα δύο, η γύμνια, με την αξιοπρέπεια, δεν συμβαδίζουν. Stay away from me.
Φορές σκέπτομαι, από ποιους χώρους πρέπει να απέχω, για να μη με προκαλεί η γύμνια γύρω μου, η προκλητικότητα ακόμη και της αναίδειας: παραλία, χώροι με πολύ κόσμο. Δεν γίνεται να ξεφεύγεις για πάντα, από την διαστροφική ελευθερία, ορισμένων, εκεί έξω. Το “δικαίωμα” π.χ. των γυναικών, να κάνουν τόπλες, ηλιοθεραπεία. Επιδειξίες τελικά. Με μικρά ή μεγαλύτερα αγόρια, να τρέχουν γύρω στην παραλία, ή να μπαινοβγαίνουν στη θάλασσα. Γιατί τότε, δεν τίθεται θέμα, προσβολής της δημοσίας αιδούς; Γιατί ως γονιός, να μην μπορώ να φωνάξω την αστυνομία; Υπάρχει κάποιος που ύψωσε το αίσθημα της αξιοπρέπειας, πράττοντας το;
Απόδειξη συμπεριφορών, ατόμων, που θέλουν να έχουν, μόνο, δικαιώματα. Μετά βγαίνουν στα τηλεοπτικά πλατό, και κλαίγονται για ανόητα θέματα. Ω, πόσο… τους λυπάμαι.
Πώς να εκτιμήσεις τον συνάνθρωπο, έτσι; Όπως δήλωσε κάποιος άλλος: με θλίβει η συμπεριφορά των ανθρώπων, πόσο εύκολα προσβάλλει ο ένας τον άλλο. Καμία ευγένεια. Λογική. Πώς να εκτιμήσεις τον συνάνθρωπο, γενικότερα, αφού η αυθάδεια πουλά, σήμερα.
Άλλο καθαριότητα, κι άλλο, καθαρότητα (ξέρετε εσείς).
Ο ήχος των πουλιών, η ευγενική τους παρουσία. Το δικαίωμα των άλλων, να κυκλοφορούν έξω, ελεύθεροι, συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους. Τον ήλιο, τις σκιές. Η χαρά να είσαι ζωντανός, έχοντας βέβαια τα απαραίτητα. Δουλειά. Ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι. Η έννοια του σεβασμού, στην πράξη, σε κάθε μικρή κοινωνία, που αποκαλείται γειτονιά, να τηρούνται οι ώρες κοινής ησυχίας.
Η ισορροπία επιβιώνει, μόνο με άτυπες συμφωνίες, αποδοχής. Εντέλει, ας αφήσουμε ήσυχο τον άλλο, δίπλα μας. Απλά… δεν… έχει, ούτε αυτός, τα εφόδια, για να γίνει φίλος μας. Μήπως και μάθουμε κάτι, απ’ τον άλλο. Μαθαίνοντας να συμβιβάζεται, κανείς.
Υπάρχουν εξαιρέσεις, σπάνιων χαρακτήρων, αξιοπρεπών, γύρω μας. Κατέχοντας εκείνη τη παλιά ευγένεια, στην πράξη ανεξάρτητος. Χαρούμενος να υπάρχεις με ότι μπορείς, μόνος, να βρεις, που να αξίζει. Κάτι φυσικά, που δεν είναι εφήμερο. Θέλει φροντίδα, η ζωή. Αγάπη. Σα την αύρα μιας σειράς στο Μακεδονία T.V. που προβάλλεται στις οχτώμισυ, καθημερινές.

Γεράσιμος Μηνάς 2007