Ανακεφαλαίωση

Το ξέρεις ότι έζησες μια όμορφη ζωή. Αυτό τουλάχιστον χρειάζεται να το παραδεχτείς. Απέφυγες το τσιγάρο, τα ξενύχτια, το ποτό, τις κακές παρέες, τις ουσίες, τις κολλητικές αρρώστιες. Είχες και έχεις ανθρώπους που σε ανέχονται και σε στηρίζουν. Πρόλαβες ξέγνοιαστα, παιδικά, χρόνια, κι ας μην σου έμεινε τίποτα από τότε. Επειδή υπήρχε ασφάλεια. Έζησες τη χαρά της επαρχιώτικης διαβίωσης. Γνώρισες δυό τόπους. Βουνό και θάλασσα. Τα παιχνίδια που είχες, ήταν αρκετά, γιατί με πρόχειρα μέσα, έφτιαχνες δικά σου: η φαντασία σου, πλούτιζε εκείνες τις ώρες. Το μόνο σου λάθος, ήταν η ενασχόληση σου με τους υπολογιστές, αφού σου αυξήθηκε η μυωπία, αποξενώνοντας σε απ’ τους ανθρώπους. Όχι βέβαια πως το ίντερνετ τελικά, σε βοήθησε κάπου, αφού δεν ήσουν ποτέ, από τα άτομα, που θα συναντιόσουν έξω, σε μπάρ και κλάμπ, για ατέλειωτες ανταλλαγές, εμπειριών… Είδες πόσα προβλήματα, κατά τη χρήση του ίντερνετ, σου δημιούργησαν, κοινοποιημένα ονόματα και γνωστοί άγνωστοι, δειλοί, κρυμμένοι πίσω από εταιρίες και ιδιότητες. (Ανίκανοι να δημιουργήσουν οτιδήποτε). Αλλά εδώ κυνήγησαν τον Λαζόπουλο, στα πρώτα του βήματα στην Κρατική τηλεόραση, σατιρίζοντας το τότε ΠΑΣΟΚ. Πίστευες πως τώρα, οι γνωστοί άγνωστοι της κυβέρνησης, θα σε άφηναν να λες τη γνώμη σου; Δε βλέπεις τι διαφθορά κυριαρχεί …στην Ελλάδα; Τα Κρατικά σκάνδαλα μπαίνουν στο αρχείο: ομόλογα, χρηματιστήριο κλπ. Οι κακοποιοί των Ζωνιανών, είχαν ειδοποιηθεί από διεφθαρμένους αστυνομικούς, και την κάνανε, πριν κάνει έφοδο… η τίμια… αστυνομία. Τα ..τίμια Μ.Μ.Ε. αγνοούν τι σημαίνει ενημέρωση. Καλά κάνει το STAR, που οι ειδήσεις του είναι μόνο, show biz και αερολογίες. Αυτοί είναι οι Έλληνες τηλεθεατές και πολίτες. Γι’ αυτό και ξαναψηφίζουν τους γνωστούς άγνωστους, ξενόδουλους.
Τελικά μου φαίνεται, γενικότερα η συγγραφή, σε έκλεισε αναμεταξύ τοιχίων και εμμονών: Πόσες φορές έγινες ρεζίλι, όχι τόσο γιατί είσαι άνθρωπος (μη το πεις παραπέρα, χο χο), παρά γιατί δεν κοιτούσες καθαρά, καταστάσεις. Αλλά είπαμε, ο καθένας θερίζει ότι σπέρνει. Οι μεν και οι δε. Εσύ απλά φερόσουν, σύμφωνα με αυτό που σε έφτιαξαν: οι μεν και οι δε.
Κανένα ενδιαφέρον σου ή πεποίθηση, δεν κατέληξε σε κάτι σίγουρο, αφού σε κορόιδευαν για την ηθική ή την εμμονή… σου να έχεις δική σου προσωπικότητα. Θού κύριε…
Τα χρόνια περνούσαν. Ούτε εννοούσες, πως ζούσες. Ξέχασες τι σημαίνει εργασία. Βολεύτηκες. Τα απλά τα διαστρέβλωνες. Είδε και η τάδε, τη μοναξιά σου, και φοβήθηκε (σαν ορισμένες που παρεξήγησαν το δημιουργικό σου στυλ). Έπηξες στις θεωρίες, σε κουτάκια συμπεριφορών. Πότε σου δεν είχες δίκιο, διαφορετικά θα σε υποστήριζαν. Ίσως κάποτε, πρακτικά, εννοήσεις τα λάθη σου.
Δεν σε θλίβει αυτό. Πήξαμε στους σωστούς.
Είναι απλά η στιγμή να συζητήσεις με το παιδί, μέσα σου, που πίστεψε σε έναν, ευρύτερα, υπερπροστατευμένο, κόσμο. Τα παραδέχεσαι τώρα, που μπορείς. Που δεν πέφτουν, διαφημίσεις. Όχι. Δεν απολογείσαι για τίποτα. Βρίθεις από λόγια. Ο Θεός προτιμά, πράξεις. Κράτα για σένα, ορισμένες σκέψεις. Μη τις δίνεις σε δυνατούς, κάθε λογής. Τι ξέρουν αυτοί, από στέρηση. Οι γυναίκες, από ειλικρίνεια.
Θαύμασε τις από μακριά, αφού μια ζωή, τούτο επέλεγες. Από μόνος σου, είτε επειδή σε φτύσανε τόσες φορές, γιατί δεν τις κυνήγησες, να αποκτήσουν ορισμένες, εμπειρία με κάτι που μόνιμα, δε θα έχουν, ποτέ. Έτσι να λένε: με πρόσεξε ένας ποιητής. Αν είναι ικανές να εννοήσουν τι σημαίνει αυτό, πέρα από την εξωτερική εμφάνιση. Πόση φαντασία, αλήθεια, τους λείπει. Μα μη πικραίνεσαι, το ξέρω πως όχι. Τούτη είναι η μοίρα σου, ο σταυρός που κουβαλάς, γιατί δεν είναι γραφτό για όλους, να κάνουν οικογένεια. Να είναι άνθρωποι. Θυμήσου κάθε φορά, που επαληθευόσουν. Στιγμές που πίστεψες πως θα σε παίρνανε σε κάποια δουλειά, λόγω φιλοτίμου σου. Βαπτίσανε την τιμιότητα σου, μια ακόμη εμμονή. Τόσο καιρό, μόνος. Δεν πήγες κι εσύ, να πουλήσεις το παρουσιαστικό σου, να αποκτήσεις …εμπειρίες. Μόνο έτσι θεωρούν ίσο, τον δίπλα τους, σήμερα. Όπως το λέει ο τάδε… (που έχει κόντρα με τον Λαζόπουλο), στο ..τραγούδι του. Ή όπως το λέει η τάδε κοπελίτσα: «όλα είναι τα λεφτά. Έτσι μου είπε η μαμά, κλπ». Μα μη νοιάζεσαι. Το ποτάμι έχει ήδη πάρει, πολλούς. Όσοι έβρισαν και όσους πρόσβαλλες. Κάθε τι που αγνοείς και σε στοιχειώνει στον ύπνο σου. Γελάς όμως. Ναι. Μη δίνεις σημασία. Η πορεία σου ως εδώ, ήταν μόνο παρηγοριά, τρίτων. Επιμέρους αχαριστίας σου. Παρεξηγήσεων. Τους εχθρούς σου, να τους πολεμάς με κάθε μέσο. Σταθερό ή ξαφνικό. Όσους –γκρεμιστεί κανένας φούρνος- σε βοηθούν, να τους σκέπτεσαι ως άξιους. Να υπάρχουν. Οι υπόλοιποι απλά, θα θερίσουν, στην πιο εριστική ώρα, ότι σπέρνουνε. Δράση και αντίδραση είναι η ζωή. Αφού οι γνωστοί άγνωστοι, σιγοντάρουν τις ταξικές διαφορές. Η ώρα εν προκειμένω, καθενός, πρέπει να περάσει, ο καθένας, στην εμμονή του. Ναι, σωστά εμίλησες. Για σένα μόνο. Πρόσεξε το. Οι γυναίκες επιλέγουν μόνο όσους, δεν θα επιβληθούν στις ίδιες. Τις αγαπάς, το ξέρω –είναι αδύνατο να εννοήσουν, πόσο. Μα δεν είδες προκοπή, τόσο καιρό. Αλήθεια χάρηκες τίποτα; Δεν είσαι σίγουρα, από αυτούς που έχουν χρόνο, μέλλον, να θυμηθούν κάποτε, άξιες εμπειρίες. Αλήθεια σε φοβίζει τόσο πολύ, ο έρωτας; Δεν χάρηκες, καημένε, τίποτα.
Έναν χορό για δύο, μια εκδρομή, κάτι ανέμελο. Πότε πήγες τελευταία, σινεμά; Θέατρο; Σε έκθεση βιβλίου, στον πεζόδρομο κάτω από την Ακρόπολη. Τι είναι η ζωή, πέρα από το ποσό που πληρώνεται κάποιος. Πόσες φορές εκτέθηκες ή είπες: θ’ αλλάξω: ίσως γίνω ότι θέλουν οι γύρω μου: είτε 1) ένα κοιμισμένο ανθρωπάκι, που ανέχεται την ακρίβεια, και τους γνωστούς άγνωστους, είτε 2) ένας ακόμη ξενύχτης, που ανέχεται τον καπνό των καπνιστών, τη φασαρία γύρω ως φυσιολογική. Τις εμμονές των αχόρταγων (θού κύριε).

Γεράσιμος Μηνάς 2007