Ο ρυθμός των ήχων

Έντονος. Εξουσιαστικός. Στιγμιαίο θάρρος. Έχει κάτι να προσφέρει, σε κατά μέτωπο επίθεση, όπου δεν απαιτείται αιφνιδιασμός, απλά προκαλεί τρόμο στον εχθρό ή στον καθησυχασμένο πολιτικάντη. Στον αργοπορημένο, στο άκουσμα ξαφνικής επέλασης, ως μουσικός τόνος, στο κλασσικό κομμάτι. Στο εμβατήριο σε παρέλαση, που ακολουθεί θριαμβευτικά, το πνεύμα μιας Εθνικής επετείου. Ως έκπληξη, νίκης, κόντρα στα δεδομένα. Λίγες εκατοντάδες, νικούν χιλιάδες. Στρατηγική. Δίκαιη αντιπαράθεση. Ο νους νικά τους μύκητες.
Συνεχής βοή, ηχώ, ρεύμα αέρα δυνατό, μες από σπηλιές, αντιλαμβανόμενος που είναι το άνοιγμα. Ξαφνική κραυγή, προς ενημέρωση. Τοπική ησυχία. Μακρινοί ήχοι στη φύση, διακοπτόμενοι. Τροφική για ψυχική υγεία. Κατάσταση άμυνας. Εγρήγορση για περίεργους θορύβους. Δεν είναι δυνατή, τελείως η ησυχία, όπως η θάλασσα, που από ένα ύψωμα, φαίνεται λάδι, μα στην παραλία, το κύμα εξακολουθεί να τα βάζει με το υπερυψωμένο, από κείνη, επίπεδο.
Αλλού ένα επίπεδο καχυποψίας, σε σχέση με το πώς μιλά κάποιος. Τι τονίζει. Αν τον παρασύρουν οι σκέψεις του. Δίνοντας τόνο στις φωνητικές χορδές, οι πνεύμονες μας, σύμφωνα με το πώς τους χειριζόμαστε. Σύμφωνα με τον χαρακτήρα που δεν γνωρίζουμε, του άλλου, και όλο κρίνουμε. Μια τρέλα παρόμοια με τη σκέψη, γιατί ν’ ανοιγοκλείνουμε το στόμα, μιλώντας ή το αντίστοιχο με τη μηχανική κίνηση των βλεφάρων. Γιατί. Ανησυχεί ο τρελός. Χε χε.
Σου ξεφεύγει ένα εντονότερο, γιατί, μιλώντας. Σαν σημείο στο σύμπαν του δωματίου, που έβγαλε ήχο. Σπάζοντας την ησυχία. Που φορές σ’ ενοχλεί αν δεν έχεις κάτι να κάνεις, γιατί σ’ έχουν πείσει, να μην κάνεις παύση. Να μη γυρίζεις, κοιτώντας προς τα μέσα. Παρατηρώντας όποιες ελλείψεις, στην κατανόηση. Στη διάκριση. Σε επιλογή ουσίας. Με αγώνες. Αντιστάσεις. Εμπάργκο σε προϊόντα. Διαδηλώσεις. Ιαχή. Η πόλη δονείται απ’ τις φράσεις των αγωνιζόμενων πολιτών για τα αυτονόητα (2.000.000 Έλληνες, ζούνε με λιγότερα από 450 Ευρώ, το μήνα, άκουσα σήμερα, στο ραδιόφωνο ενός αστικού λεωφορείου).
Ραδιόφωνο. Πηγή ψυχαγωγίας, σαν ταξίδι ή εκδρομή, μικροί, έξω απ’ την πόλη. Πηγή που καλύπτει την επίδραση του ήχου, της μηχανής, της οποίας οι βαλβίδες λειτουργούν, ακούραστα. Μεταβάλλοντας το κλίμα, ανοχής, στην πόλη, σύμφωνα με το χαρακτήρα του καθενός. Τι ηχορύπανση παράγεις. Ιδιωτική. Στη γειτονιά. Τροχοφόρα σε κίνηση, θόρυβος, καυσαέριο.
Ανάγκη για χαλάρωση, πλάι στη φύση. Μακριά.
Ή σε πάρκα στη πόλη, λειτουργώντας οι συστοιχίες δέντρων, ως ασπίδα, στον θόρυβο. Τα μάτια παρατηρούν ήρεμα, ένα γύρω. Τα περιστέρια χωρίς χέρια. Πατ πατ, περπατούν, ανεβαίνουν μ’ έναν πήδο, ένα μικρό σκαλοπάτι. Τσιμπούν κάποιον ψίχουλο. Γουργουρίζουν –σπανίως. Ήχοι πουλιών. Δυνατοί, ήρεμοι, με ρυθμό. Κοντινά, μακρινά. Φυσικοί ήχοι, σιγανές συζητήσεις. Παιχνίδια παιδιών. Στο δικό πάρκο, όλων, όπου κανένας μεγαλοπαράγοντας, ανορεξικός και πολυπράγμων, δεν έχει δικαίωμα να καταπατεί το πάρκο. Ξεφτίλα ……..

Γεράσιμος Μηνάς 2007