Η βία παράγει βία

Είναι δυνατόν να δεις μια πολεμική ταινία, με κλειστή την ένταση του ήχου; Στερεοφωνικά ή γεμίζοντας το δωμάτιο “ριπές” από το Dolby Digital 5.1
Υπάρχουν άνθρωποι που επηρεάζονται από τέτοια φτιαχτά πράγματα, κι ύστερα βγαίνουν στο δρόμο, σε κάποιο σχολείο των ΗΠΑ, θερίζοντας κόσμο, με πραγματικές ριπές.
Έπειτα κλείνεις τον ήχο, εννοώντας πως από αυτό που παρακολουθείς, μένει μόνο ο αληθινός αντίκτυπος, του πολέμου: κάτι από εκείνη τη χαρακτηριστική σκηνή, στο έργο, η σωτηρία του στρατιώτη Ράϊαν, με τον Τόμ Χάνκς και άλλους. Εκείνη η σκηνή που παλεύουν ένας γερμανός με έναν αμερικανό, στρατιώτες κι οι δύο, ενόσω ο πρώτος, έχοντας ακινητοποιήσει τον δεύτερο, του μπήγει άσπλαχνα, σιγά σιγά, το μαχαίρι, στο θώρακα –πιθανόν στη καρδιά. Λέγοντας του, ήρεμα, να σωπάσει –σούτ, σούτ, του έλεγε. Το ανούσιο του πολέμου. Όλη η φρικαλεότητα του σε αυτή τη σκηνή. Οι άνθρωποι που αύριο δε θα δουν τον ήλιο. Δε θα χρειαστούν φαγητό. Δε θα γράψουν στους δικούς τους. Δε θα πουν ένα αστείο, να σπάσει ο τρόμος, του: πυροβολώ έναν άνθρωπο απέναντι μου, χωρίς σκέψη, λες και θα το έπρατταν, το ίδιο εύκολα, πίσω στη πατρίδα του ο καθένας, σε καιρό ειρήνης. Για σκεφτείτε το, λίγο.
Η μανία να εξουσιάζει, ένας, τον υπόλοιπο κόσμο. Στο μάτι του κακού: Ιράκ, Συρία, Ιράν, Αφγανιστάν, Σαουδάραβες!! Στους πολέμους, οι αμερικανοί, σκοτώνουν όντως, για πλάκα. Ένα αληθινό first person shooter “videogame”, όπου δε ξανασυναντάς ζωντανούς, τους αντιπάλους, την επόμενη φορά, που θα ξεκινήσεις από την αρχή, το μακελειό!!
Όλα εκείνα τα παιδιά, οι καθηγητές, στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, που αύριο δε θα αγκαλιάζουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Δε θα θέτουν σε λειτουργία τα εγκεφαλικά τους κύτταρα. Εμάς, μας ενδιαφέρει μόνο, αν ανάμεσα στα θύματα, ήταν Έλληνες φοιτητές. Απλά, ξέσπασε κάποιος καταπιεσμένος. Επειδή η προσφορά ήταν μεγαλύτερη από την ικανότητα, ζήτησης. Πλούσια παιδιά, στον ίδιο χώρο! με φτωχά. Ο Bush νίπτει τας χείρας του, σε παραλλαγή μιας άλλης ρατσιστικής αντιμετώπισης, εναντίον, μέρους πληθυσμού. Που καθυστέρησαν, μέρες, να πάνε να βοηθήσουν τους πλημμυροπαθείς στην Νέα Ορλεάνη. Επειδή ήταν μαύροι. Η φοβία, το μίσος, των αμερικανών, για τους ξένους, τους μεξικανούς, τους Ασιάτες, τους μαύρους. Η εσωτερική ταραχή, η μονιμοποίηση της οπλοκατοχής, με ορισμένους μπαμπάδες, εκεί, να δίνουν όπλο στα παιδιά τους, λέγοντας τους: πάμε για κυνήγι.
Αν πέσουν σε λογικό πατέρα, παρακάμπτοντας αυτό το στάδιο, ψυχικής τους κακοποίησης, στις μεγαλύτερες τάξεις του σχολείου, θα παρατηρήσουν, άλλα αγόρια, να φέρουν όπλο, πάνω τους. Πιθανόν θα πειραματιστούν, με κάποιου, το σιδερικό.
Αν είναι «τυχεροί», να πάνε σε καλό σχολείο, ίσως η γειτονιά τους να μην είναι τόσο αθώα. Γειτονόπουλα θα τα προσκαλέσουν ως νέα μέλη, σε συμμορίες, όπου το κακό είναι μόνιμο. Μια μη αναστρέψιμη πορεία, αντίθετα από τη λογική της αλληλεγγύης και της ειρήνης. Αφού οι φέροντες όπλα, είναι ψυχικά άρρωστοι. Πολεμοχαρείς από τη φύση τους. Δεν αλλάζει τούτο. Η αρχική φουρνιά, αποστολής τους, σε τωρινούς ή μελλοντικούς πολέμους.
Όπου θεωρείται φυσιολογικό να ακούμε, στις ειδήσεις, για χρήση, τακτικών ατομικών, όπλων, από τους αιμοδιψείς Αμερικανούς, σε επίθεση κατά του Ιράν. Να φτάσει δηλαδή η ραδιενέργεια, έως εδώ, αυτούσια, όπως στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, όπου οι ..έξυπνες.. βόμβες, με απεμπλουτισμένο ουράνιο, μετέφεραν τη θανατηφόρα σκόνη, σχεδόν ως το μέσο της Πελοποννήσου. Μόνο που στο Ιράν, θα μιλάμε για ένα πολλαπλάσιο Τσερνόμπιλ, αν κάποιος ηλίθιος πατήσει τελικά το κουμπί…
Κάποιος παλαιότερα, με είχε κρίνει, γιατί γενικεύω, όταν αναφέρομαι κατά των Αμερικανών, αντί να εστιάσω στη σαθρή τους Κυβέρνηση, η οποία δίδει τις εντολές. Πρώτον, την εξουσία την ψηφίζουν, πολίτες. Δεύτερον, πρώην πολίτες, στέλνονται να αιματοκυλήσουν, χωρίς σκέψη, όντας ψυχοπαθείς, τον κόσμο. Κλέβοντας τ’ αμερικανάκια, το χρυσό του Ιράκ, καταστρέφοντας επίσης, τα αρχαία τους. Χτυπώντας την Κινεζική πρεσβεία, στα Βαλκάνια, στον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία. Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα, η Κίνα, που δε σηκώνει και πολλά, θα το κάνει το μπάμ. Βέβαια, η Κίνα, τελευταία, τείνω να πιστεύω, πως είναι μαλθακή, όσο αφορά, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μπορεί να φυλακίζει χρήστες του Ίντερνετ, που κατάκριναν την πολιτική τους, αλλά δεν είναι όπως ο Πούτιν, που ενώ …επιτρέπει… διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης, μετά δίνει εντολή, να ξυλοφορτώσουν, παιδιά, γυναίκες, γέρους. Ότι βρεθεί εμπρός στους μαινόμενους αστυνομικούς.
Μόλις θυμήθηκα κάτι που άκουσα σήμερα σ’ ένα ..μικρό.. κανάλι: δε φτάνει που οι αστυνομικοί πληρώνονται με 650, 700, ευρώ, βαράνε κιόλας. Ποιους; Αγρότες, φοιτητές, συνταξιούχους, κλπ. Ο λεγόμενος φασισμός της δικής μας αστυνομίας. Εγώ τους λέω τεμπέληδες και ξεφτίλες. Άχρηστους κλπ (συμπληρώστε μόνοι σας, χεχε). Άχρηστοι χαρτογιακάδες. Υπηρέτες, του κεφαλαίου. Αμερικανικών συμφερόντων, εντός Ελλάδας.
Ξεφτίλες αμερικάνοι, όλοι σας, που δεν υπογράφετε το σύμφωνο του Κιότο, για το περιβάλλον. Όλοι σας, ξεφτίλες είσαστε. Που ανέχεστε να καταστρέφονται, σε σημερινές «σταυροφορίες» όμορφες πόλεις, ο πολιτισμός άλλων λαών. Με το πρόσχημα της απελευθέρωσης τους, από τύραννους, που οι ίδιες οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, τοποθέτησαν, στις εκεί, εξουσίες. Η πολυκαταστρεμμένη Λιβύη. Η κατεστραμμένη γη. Η τρέλα, των στρατιωτικών, στην πρώην Σοβιετική ένωση, το 1967, να πραγματοποιήσουν πυρηνική δοκιμή, 50 μεγατόνων, διασχίζοντας το ωστικό κύμα, τρεις φορές, τη γη!!!
Πόσα παιδιά, εκείνο τον καιρό, πήραν στο σώμα τους, το θάνατο, λόγω «ειρηνικού» καρκίνου. Κανείς δε ρώτησε, πως. Κανείς δε νοιάζεται στ’ αλήθεια. Δεν αγωνίζονται να υψώσουν τη φωνή τους, οι άνθρωποι. Να πουν, ως εδώ! Δε θα κάνετε ότι θέλετε. Αντίθετα, πλύση εγκεφάλου, με άπειρα υλικά αγαθά. Απεργίες. Φυλετικοί ρατσισμοί. Αγενείς εργοδότες. Να βλέπεις στην τηλεόραση, να κάθονται μαζί, οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων, των Βαλκανικών χωρών, με τη σημαία των Σκοπίων, με τον ήλιο, από τον αρχαίο πολιτισμό μας. Όλα φάτσα στο φακό. Κανένα σχόλιο, από κανένα, γι’ αυτή την εικόνα. Ούτε από το ΛΑ.Ο.Σ που δεν πείθει κανένα. Ούτε από όλους αυτούς που πουλάνε βιβλία, ως απίστευτοι μαχητές, υπέρ Ελλήνων και ιδανικών. Το κερασάκι στη τούρτα, ο αρχιστράτηγος της Τουρκίας, να μας πετάει στα μούτρα, πως εμείς θα φτάσουμε, ως …την Αθήνα, με τα τούρκικα μαχητικά μας. Τελευταία ακούω πολλά αεροπλάνα, πάνω από την Αττική. Λες;
Έπειτα, ο ήδη ανακατεμένος, μέσα του, από τους προδότες της χώρας, κι από χ ψ άλλες αιτίες, πηγαίνει να υπηρετήσει, τη μαμά, Πατρίδα.
Του δίνουν ένα όπλο. Μαθαίνει να το χρησιμοποιεί. Μαθαίνει μόνος του, κι άλλα, κρυφά, εκτός βάρδιας ή υπηρεσίας. Αν δε, βγάλει λαθραία, κάποια, μετά την απόλυση του, αρχίζει το κυνήγι. Επειδή κάποιος σ’ αυτή τη Κοινωνία, πρέπει να πληρώσει, την κακή του διαπαιδαγώγηση, οικογενειακά, Κοινωνικά, αφού αδικήθηκε. Όλες οι διαστροφές που πουλά η τηλεόραση, που αρκετοί εκεί έξω, θεωρούν φυσιολογικό. Π.χ. η ΕΤ-1, πριν τις 11 το βράδυ, να δείχνει ταινία, με ηθοποιούς δικούς μας και ξένους, να μιλάνε Γαλλικά ή Ελληνικά, όπου ενδιάμεσα, πετιούνται γυμνόστηθες. Μετά επανέρχεται το jetaime, με όλη τη προηγούμενη δυσοσμία, πολλαπλάσια όμως, από εκείνη την 11 Απρίλη 2007. άλλαξα κανάλι, μη ξεράσω (στα μούτρα τους, ολωνών εκεί, στο πλατό). Εικόνες που προϊδεάζουν προς απιστίες.
Όλοι οι καλοζωισμένοι στην ίδια πόλη, μαζί με τους αδικημένους. Και τους ήρεμους αδικημένους, οι οποίοι, αν τολμήσουν να αναφέρουν τις ταξικές διαφορές, περιθωριοποιούνται. Ποιος χρειάζεται, περισσότερους γκρινιάρηδες. Π.χ. οπισθοδρομικούς, δημοσιογράφους. Οι οποίοι θα τρέξουν να μας ανημερώσουν, για τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ, Κρατικού χρέους. Ακούνε τα σκάνδαλα, μα λένε, έλα τώρα, τι αξία έχει ένα ..δωράκι.. 5, 10, 15, εκατομμύρια, ευρώ. Σ’ αυτούς θα πάω να ζητήσω δουλειά για το παιδί μου. Άδικο! Να τους κατηγοράω, εγώ, ο απλός πολίτης, χωρίς στοιχεία. Ακόμη κι όταν εκείνα, βγαίνουν στη δημοσιότητα. Αλήθεια ναι, αρκετοί ψηφίζουν συναισθηματικά.
Κάποιου όμως, του τη βιδώνει, βάζοντας φωτιά σε γραφείο Βουλευτή. Του λέει: μη στείλεις στρατεύματα μας σε ξένους πολέμους, θα φέρουμε σ’ εσένα, τον πόλεμο. Άλλος πιο τρελός, αν δε σκοτώνει, εκφοβίζει, σύμφωνα με την εκπαίδευση που έλαβε –δηλαδή, έτσι νομίζει.
Άλλοι γίνονται κυνηγοί, όντας ψυχοπαθείς, βγάζοντας το άχτι τους στα πετούμενα του ουρανού, τα χαριτωμένα ζωάκια του δάσους. Ψαρεύοντας, π.χ. με δυναμίτες.
Κάποιοι άλλοι, όμως, παιδεύονται. Σκέφτονται. Υψώνουν τις φιλοσοφικές τους, ειρηνικές, απόψεις.
Εγώ το πράττω ως άσκηση, να μη καταστραφούν πρόωρα, τα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Σε αυτό έχω ταχθεί. Σε όποιον δεν αρέσει να πάει να ……. (ξέρουν αυτοί, σε ποιους αναφέρομαι. Εκείνοι που έκαναν το λάθος, να με κάνουν να διακόψω την αρχή τούτων των άρθρων, σε άλλου, εφημερίδα, με 20000 συνδρομητές. Αφού το ένα άρθρο, το μήνα, δικό μου, αυξήθηκε σε σχεδόν 15 κάθε μήνα, στο ίντερνετ. Που δεν μπορείτε να ελέγξετε, παγκοσμίως, ποιοι τα διαβάζουν).
Τι προκαλεί η βία; Παρόμοιες πρακτικές;
Μερικές φορές, πέφτουν σε τοίχο (ο δικός μου είναι πολύ τραχύς. Πεισμωμένος).
Άλλοι δεν έχουν την απαιτούμενη υπομονή. Είναι εκείνοι που χάνουν την υπομονή τους, όπως εκείνος ο Ασιάτης, στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, που εξόντωσε στ’ αλήθεια, όσους του πήγαιναν κόντρα.
Σοβαρά, μίλαγε.

Γεράσιμος Μηνάς 2007