Αυτό που υπομένεις
μια ζωή.

Πλησιάζοντας στο τέλος του, ο Μάιος, 2007, εξακολουθώντας, μάλλον και λόγω, μακρόπνοου και κουραστικού, προεκλογικού, κλίματος, έρχονται να μας πείσουν, πως ζούμε σε Κράτος πρόνοιας, άρα, αν γεννήσεις ένα παιδί, με μόνιμα και σοβαρά, προβλήματα υγείας, η Κοινωνία, θα σε βοηθήσει να το φροντίσεις. Μου φαίνεται πως εσείς οι παπάδες, που λέτε τέτοια, ζείτε στην ονειροφαντασία.
Η αντιπαράθεση της εκκλησίας, με τις επιστημονικές κοινότητες, πάνω στο θέμα της άμβλωσης. Αν πρέπει να παύει η κύηση, όταν μετά από ένα προγεννητικό έλεγχο, ο οργανισμός του εμβρύου, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: θα έρθει στον κόσμο, είτε με μεσογειακή αναιμία, με νοητική υστέρηση, κλπ.
Διάφοροι επιστήμονες, συμφώνησαν μεταξύ τους, πως αν γεννηθεί ένας “προβληματικός” άνθρωπος, θα προκαλέσει έναν, δια βίου, εφιάλτη, στους γονείς. Οι παπάδες, μόνο θεωρητικά, ως πυροτέχνημα, τάχτηκαν κατά των αμβλώσεων, επειδή αν θέλανε να κηρύξουν τη Καινή Διαθήκη, κατά λέξη, θα έχαναν τελικά, τους πελάτες τους. Από κεριά, μυστήρια, τάματα, δωρεές, κλπ. Άρα, ότι κι αν λένε οι παπάδες, μη δίνεις σημασία. Ούτε οι ίδιοι τα πιστεύουν.
Ένα μωρό με προβλήματα υγείας, γεννιέται, γιατί η μάνα του, είτε κάπνιζε, κατά την κύηση, Έπινε, προφανώς, κατανάλωνε ουσίες, ή μετέδωσε, κληρονομικά, ορισμένα γονίδια, που πιθανόν στην ίδια, δεν εκδήλωσαν, συμπτώματα, εκείνης της όποιας, μη αναστρέψιμης, ασθένειας. Τα λεγόμενα “μογγολάκια”, κατά τη γνώμη μου, έρχονται στον κόσμο, γιατί ο Θεός, είτε θέλει να προστατέψει το μυαλό τους, είτε για να παιδέψει τους γονείς, ως μία μόνιμη, δοκιμασία, ταπεινότητας, προφανώς. Θα μου πεις: δια βίου; Ταλαιπωρία; Ιδιαίτερα αν μια εγκυμονούσα, δεν είχε τους πόρους, να πληρώσει έναν προγεννητικό έλεγχο –εκείνο που λέγαμε στην αρχή, περί ουτοπίας για Κράτος πρόνοιας, στην αρχή.
Ήδη, στην Ελληνική κοινωνία, τα μη “φυσιολογικά” παιδιά, οι γονείς τους, είτε τα κρύβουν στο σπίτι, είτε τα στέλνουν σε ψυχιατρεία.
Κάθε γονιός επιθυμεί να διατηρήσει την ευτυχία, στον γάμο, που θα διαλυόταν, αν το τρίτο μέλος, γεννούσε προβλήματα, απαιτώντας ιδιαίτερη μεταχείριση.
Παρακολουθούσα στο Ρίπλεϊς, πίστεψε το ή όχι, στο Μακεδονία T.V. δύο αδελφές, όπου τα κεφάλια τους ήταν ενωμένα, παρόλ’ αυτά, συμβίωναν, οι ίδιες, υποστήριζαν, αρμονικά. Τώρα, πόσο αρμονικά μπορεί να ζήσει, κάποιος, σε μια τέτοια κατάσταση, να μη κάνει, σχέση, ολοκληρωμένη. Κοντά στα σαράντα, οι δύο αδελφές, στην ηλικία. Τι ποιότητα ζωής, θα είναι αυτή. Ειδικότερα, αν πάθει κάτι, η μία, λέμε τώρα. Δε νομίζω πως θα ‘θελα να γεννήσει η γυναίκα μου, παιδιά με παρόμοιο πρόβλημα. Φαντάζεσαι να μεγαλώνουν, να βλέπουν τους συμμαθητές τους, ως έφηβοι, να δημιουργούν σχέσεις. Οι σκέψεις, η στενοχώρια τους. Δεν αντέχεται, να βλέπεις το χρόνο να περνά, μη μπορώντας να χτίσεις κάτι τόσο φυσικό, όπως μια σχέση, με κατεύθυνση σ’ ένα γάμο. Όχι βέβαια, πως δεν έχουν γίνει εγχειρήσεις, διαχωρισμού. Πόσοι όμως έχουν τα χρήματα, για κάτι τέτοιο. Η ουτοπία των παπάδων, που λέγαμε. Προσωπικά, θεωρώ την έκτρωση, δολοφονία, πόσο δε την άμβλωση, που έχει αρχίσει να σχηματοποιείται, το έμβρυο, μες τη μήτρα. Χειρότερα δηλαδή.
Δε το θες; Εν τέλει, γέννησε το και δώστο για υιοθεσία. Πόσα και πόσα, μωρά, δε τα παρατάνε σε ξένα κατώφλια, ή τους κάνουν χειρότερα. Ας τα δίνουν στην εκκλησία, που καυχιέται, πως κανείς δε πάει, χαμένος.
Το πιο ανώμαλο που άκουσα, είναι, να γεννάει η πεθερά του γαμπρού, το μωρό της νύφης, γιατί η κόρη, είναι, είτε στείρα, ή προσπαθούσε αρκετά χρόνια, για να μείνει έγκυος. Εμένα μου ακούγεται αηδιαστικό. Πως βλέπει στα μάτια, αυτός ο άνθρωπος, τη πεθερά του.
Ως γνωστό, η Κρατική εξουσία, αντιμάχεται την κοσμοθεωρία της Εκκλησίας, οπότε με νόμο, επιτρέπει, να πάει η μάνα να σκοτώσει το μωρό της.
Θα μου πεις: γιατί το 17χρονο, το κορίτσι, που το αγόρι της δεν είχε χρήματα για προφυλακτικά –εκεί που φτάσανε οι τιμές τους- γιατί να γίνει, μάνα, τόσο νωρίς; Δυστυχώς, τα παιδιά, έπαψαν από καιρό, να είναι, παιδιά. Δε περιμένουν από τους γονείς τους, να ενημερωθούν, περί σέξ. Το θέμα είναι, πως και με ποιον, θα πάει στο νοσοκομείο, ν’ απομακρύνει το αίτιο, που θα της στερήσει ένα ξέγνοιαστο μέλλον. Αφού ως γνωστό, διαφημίζεται, να παντρεύεσαι μετά τα τριάντα. Μόνο που τότε, κουκουλώνεσαι με το πρώτο πρόσωπο που θα αποδειχτεί ως η έσχατη λύση. Αλλά ποιος τα λέει, αυτά. Μπούρου μπούρου, με ψυχολόγους, κι από ουσία, μηδέν. Ο λεγόμενος διάλογος, στους τηλεοπτικούς δέκτες –ας γελάσω. ΧΑ.
Το πιο αηδιαστικό που κάνουν οι γονείς, σε ξένες χώρες, είναι να φιλάνε στο στόμα, έστω και στιγμιαία, τα μωρά παιδιά τους. Δεν ξέρω τι ανώμαλα μυαλά, κουβαλάνε αυτοί οι γονείς. Πόσο πονηρεύουν τα τέκνα τους. Αλλά που να πάει η κούτρα τους, αφού τα έχουν όλα.

Γεράσιμος Μηνάς 2007