Νέα
Χούντα,
Νέοι,
ΑΓΩΝΕΣ

Μπορείτε να τραγουδήσετε αγωνιστικά, τον τίτλο. Δεν σας παρακολουθεί καμιά κάμερα. Μην ανησυχείτε. Παραιτήσεις εδώ, παραιτήσεις παραπέρα. Ποιος κάνει τη δουλειά του, ποιος δεν την κάνει. Η πλύση εγκεφάλου, πως όποιος διαδηλώνει, παρανομεί! Αναρωτιέμαι πόσα λεφτά ακόμη, θα κλέψουν οι κρατούντες. Τέτοιο σκορπιοχόρι στον εγκέφαλο των πολιτικών, αλήθεια είναι αξιοτρέλαείναι και γυρίζει. Με αυτούς τους παντελώς προδότες, που έχουμε μπλέξει. Ας ξεκινήσουμε από το εξής: επέτειος Πολυτεχνείου. Λίγο πριν το μεσημέρι, η ΝΕΤ, από υποχρέωση και μόνο, δείχνει ένα βίντεο από εκείνη τη συγκλονιστική ημέρα, ως τη στιγμή που το τάνκ ρίχνει την πύλη, βάφοντας τη με αίμα αθώων φοιτητών. Η μουσική επένδυση είναι δύο ξεφούσκωτα από μεταδιδόμενη αγωνιστική κίνηση, Ελληνικά τραγούδια, στην αρχή και το τέλος. Ενδιάμεσα ακούμε αμερικάνικα της ..εποχής, τραγούδια, 6 ή 7, χαρούμενα! Ώστε ότι βλέπεις, να σου γίνεται πλύση εγκεφάλου, προφανώς, αλλοίωσης κάθε αγωνιστικού πνεύματος, ώστε να αποδεχτεί ο λαός, τελικά, το νόθευμα της ιστορίας μας, στα σχολικά βιβλία. Αβγαταίνοντας η απαξίωση για το τι συνέβη στο ..παρελθόν. Ενώ ήταν ισχυρός ο αντιαμερικανισμός των φοιτητών, μες στο Πολυτεχνείο, η ΝΕΤ, μας κάνει πλύση εγκεφάλου, προβάλλοντας ακριβώς το αντίθετο! Φυσικά το Κράτος, με όργανο το κανάλι της Βουλής, απαξίωσε να δημιουργήσει μια εκδήλωση μέσα στο Κοινοβούλιο. Αφού δεν πρέπει να μαθαίνουμε να είμαστε θετικοί, ούτε να διδασκόμαστε από κάτι που μπορεί διαχρονικά, να είναι επίκαιρο.
Πότε θα ξεσπάσει ο λαός, σήμερα, και θα πάρει αμπάριζα, κοινοτάρχες και βολευτές, που θα μειώσουν τις συντάξεις της γιαγιάς και του παππού. Μήπως και καταφέρουν να δώσουν εκείνη τη ποταπή! Αύξηση των 1000 ευρώ, στους συνταξιούχους βουλευτές, που οι κακομοίρηδες τώρα πληρώνονται με 4300 ευρώ. Και πως θα πάει η γυναίκα του τάδε και του δείνα, σε γκλάμουρ ρεστωράν, εκεί που φτάσανε οι τιμές. Μπουχού. Καλά κάνει και τους τα χώνει ο Λαζόπουλος.
Σε αυτή τη χώρα δεν ξέρεις ποιος είναι το καλό κόμμα, το κόμμα του λαού.. και ποιος λέει ψέματα: παρακολουθούσα τη φαγωμάρα, από την προηγούμενη επέτειο, της 28ης Οκτωβρίου, πως πολέμησαν μόνο οι κομμουνιστές, τον εχθρό. Έως το γενικά –και μόνο- αντιαμερικάνικο πρόσωπο, πολιτικής, που πουλά το ΚΚΕ, και ο Σύριζα, αφού κάθε αγώνας και διαδήλωση, πρέπει να συνοδεύεται από σημαία κόμματος. Κάπως έτσι ψηφίζουν οι περισσότεροι, άλλους, που διατηρούν αθόρυβα, ένα προφίλ: υπέρ του λαού. Εκείνοι τα έχουνε μπλέξει, ορισμένοι δημοσιογράφοι, πάλι, δεν είναι σταθεροί στις πεποιθήσεις τους. Πότε υποστηρίζουν την Νέα Δημοκρατία, πότε, της επιτίθενται. Πότε ακούω απόψεις του τύπου: ας υποχωρήσουμε π.χ. στην εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου, από ξένα κεφάλαια, αν είναι να κερδίσουμε κάτι, μετά από 30 χρόνια! Μια ασάφεια για το ποιος έχει δίκιο, αν ακούγεται μια φωνή αλήθειας, εκεί έξω, ως επαγγελματίες της ενημέρωσης. Αν υποστηρίζουν την λαϊκή ειρήνη και καλή γειτονία. Κατόπιν ακούς τον Μακεδόνα! Πρωθυπουργό, να λέει τα Σκόπια, πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία, της μακεδονίας! (Μακεδονίας σου λέει!!!). Σ’ εσένα το λέει, να το χωνέψεις πως τελείωσε το πράγμα. Εδώ χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο, στο κανάλι των κομμουνιστών –που βγαίνουν τόσο χαρούμενοι, στο γυαλί.
Σε αυτή τη χώρα, κάποιος πρέπει να κατευθύνει, κάποιους. Δεν πρέπει ατομικά, ο καθένας, να σκέπτεται, διαφορετικά ξεαραχνιάζει τη μνήμη του, αποκτώντας αγάπη για την Πατρίδα. Ποιος; Πολιτικά κόματα, περιοδικά. Η γενιά του κλαψουροτράγουδου: αλήθεια περιμένει κανείς από μια τέτοια γενιά, ν’ αφιερώσει χρόνο και σθένος, βγαίνοντας μαζικά, στους δρόμους, να διαδηλώσει; Εμένα, η σιωπηρή αντίδραση των μαυροφορεμένων Bloggers, εμπρός στην Βουλή, για τα καμένα δάση, δεν με έπεισε. (Εννόησες το αόριστο της αναφοράς ή επισήμανσης;). Είναι η τακτική: ρίξε τα συνθήματα σου, με ηρεμιστικό όμως, στόχο. Εντάξει, πες ότι έχεις να πεις, μα απαγορεύεται στα Μ.Μ.Ε. να θίγουν ορισμένα, συγκεκριμένα, πρόσωπα –συνήθως ιδιώτες επιχειρηματίες. Από εκείνους προφανώς, που συνεργάζονται με τους ξεφούσκωτους συνδικαλιστές, εργαζόμενους, για λεγόμενα δίκαια, του λαού. Αλήθεια ποιον κοροιδεύουν;
Ετούτη η γενιά, παρακολουθούν χαζοσειρές –με πλούσια, ειδικότερα, πρότυπα- στην τηλεόραση. Με γενικά, αόριστα, συναισθήματα. Αναρωτιέσαι αν συμβαίνουν στ’ αλήθεια, ανάλογες περιπτώσεις. Μια γενιά που καπνίζουν, πίνουν, ξενυχτάνε. Η γενιά που θησαυρίζει χ ψ εταιρεία, κινητής τηλεφωνίας, με αποστολή sms, αλλά κατά τ’ άλλα, όσον αφορά τις κεραίες τους σε ταράτσες πολυκατοικιών, μέσα σε κατοικήσιμες περιοχές, κανείς δεν αντιδρά. Η γενιά που έχει ως δεκανίκι τους γονείς, αρκεί να βοηθιούνται οικονομικά. Γενιά επαναπαυμένη. Νευρασθενική. Βρίσκουν το καλό και αποχωρούν. Το στομάχι ουρλιάζει: πρόχειρη τροφή, επιθυμία για νέου είδους γεύματα, διασκεδάσεις, ταξίδια κλπ. Όλοι χρεωμένοι. Απαθής, ανενημέρωτη, γενιά. Αγοράζει πακέτα κινητής τηλεφωνίας, από χ ψ εταιρεία, που παρακολουθούσε το κινητό του Πρωθυπουργού. Ξεχνάμε οι Έλληνες. Τα έχουμε όλα, γραμμένα, πιο ουσιαστικά. Θεαματικά, ίσως είναι μια πιο ..ωραία.. λέξη. Για την κατάντια του νεοΈλληνα, που δεν διαβάζει. Δεν σκέπτεται. Δεν ελέγχεται. Γενιά των ορμονών και της καλοπέρασης.
Τίποτα δεν μετέδωσαν οι άλλοτε αγωνιστές, του Πολυτεχνείου, ως γονείς, στα νέα ενήλικα τέκνα που απλά τα κλώτσησαν στον κόσμο, και τίποτα περισσότερο.
Απλά χαρακτηρίζουμε γραφικούς, τους ενεργούς πολίτες: «Να πάω εγώ, να καθαρίσω το τάδε ρέμα, ή τη τάδε, παραλία; Αυτό είναι δουλειά του δήμου;». Κι εγώ το έχω πει, το παραδέχομαι.
«Εγώ να διαδηλώσω; Εξουσία είμαι;»
«Χούντα; Αυτό συνέβη στο παρελθόν! Σήμερα είναι ..όλα.. δίκαια και δημοκρατικά». Όπως δήλωσε και μια πολίτης, σε γρήγορη συνέντευξη, στο δρόμο: να ‘ναι καλά ο τάδε που σατιρίζει, γιατί αν τα πούμε εμείς, θα βρούμε και τον μπελά μας!!
Τάχιστα, η σημερινή… γενιά, πλησιάζει σαράντα. Αρχίζει ν’ ανησυχεί, αν βρήκε την ευτυχία, αν καταφέρνουν, μόνοι τους!! να προστατεύουν την οικογένεια τους. Εφόσον φυσικά πάνε όλα, ρολόι, διαφορετικά, χωρίζουμε. Πέτυχαν επαγγελματικά. Πρόλαβαν να ξεχειλώσουν τις διασκεδάσεις τους; Έζησαν εμπειρίες; Μη φανούν σε μειονεκτική θέση, απέναντι σε γείτονες τους, ειδικά.
Γραφικοί όσοι ενημερώνονται, ψυλλιάζονται καταστάσεις. Ενοχλούν με τις ιδέες τους. Αφιερώνονται, εκτός μιμητισμού.
Ενοχλούνται τα παχύδερμα με τις μίζες και το προδοτικό, παρελθόν.
Το ΠΑΣΟΚ περνά, υποτίθεται, κρίση.
Θυμάσαι;
Η τακτική της αόριστης αναταραχής.
Έτσι, να αποσπάται η κρίση του λαού. Πρόβατο να μένεις. Μη γκρινιάζεις. Μην ενοχλείς. Μην οργανώνεσαι σε μαζικούς αγώνες. Που πας, καραμήτρο, με τέτοια ακρίβεια. Θες και απεργίες!!
Ξαφνικά γέμισε η Αθήνα από ζητιάνους. Εννοείται, μακριά από το Δημαρχείο της πόλης, αρχαιολογικούς, χώρους και άλλα τουριστικά ..ιδεώδη. Εννοείται, επιτρέπονται, μες τον κλοιό, διμοιριών των ΜΑΤ, που τεμπελιάζουν, σε δρόμους π.χ. γύρω από το Μουσείο (Πατησίων). Κάνουν κι αυτοί τον αγώνα τους! Ο εκφοβιστικός τους, ρόλος, που συνήθως τους παρακολουθούμε, σε σειρά πίσω ο ένας ΜΑΤατζής, απ’ τον άλλο, ..συνοδεύοντας.. διαδηλωτές. …Προστατεύοντας τους. Όπως εκείνη η σκηνή, να διαδηλώνουν παιδιά με γονείς, στο δρόμο, να σταματά ένα περιπολικό, στην πορεία τους, πάνω. Ως εκφοβισμό, στα ανήλικα! Να εκπαιδεύονται να φοβούνται να παλέψουν να έχουν αξιοπρέπεια. Π.χ. μη κάνοντας μάθημα σε κοντέϊνερ ή σε άθλιες, σχολικές, αίθουσες.

Γεράσιμος Μηνάς 2007