Αντρικός συναγωνισμός

Φουρνιές και φουρνιές νεοσύλλεκτων πέρασαν από εκείνο το στρατόπεδο. Σε μια από αυτές, δύο νεοσύλλεκτοι γνωρίστηκαν μεταξύ τους κι αποφάσισαν να γίνουν φίλοι. Ο Αρίσταρχος, ένας εν μέρει ταπεινός άνθρωπος αν και ωραιοπαθής, κι ο Παναγιώτης, που οι αρμόδιοι τον είχαν κατατάξει στην ομάδα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Μετά την προπαίδευση συνεννοήθηκαν όταν η έξοδος τους συμπίπτει, να συναντούνται και να κάνουν παρέα. Ο Αρίσταρχος μπορεί να ήταν το επίκεντρο της παρέας χάρη στην ομορφιά του η οποία προσέλκυε τις γυναίκες από τις γειτονικές παρέες, όμως ήταν μια προσωπικότητα που δεν δεχόταν εύκολα συμβουλές, και παρόλο που ανοιγόταν εύκολα στους άλλους δεν εμπιστευόταν τον εαυτό του σε νέες φιλίες. Ο Παναγιώτης μπορεί να μην ήταν ο ελκυστικός της παρέας, όμως, είχε φροντίσει να διατηρήσει τις φιλίες που είχε δημιουργήσει προτού καταταχτεί και οι οποίοι του έδειχναν μεγάλο σεβασμό, κάτι που δεν άρεσε στον Αρίσταρχο, που η φύση τον είχε προικίσει τόσο απλόχερα. Ο Παναγιώτης εκμυστηρευόταν στον φίλο του όποια συμπάθεια κατά καιρούς έτρεφε για κάποια κοπέλα, και προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει τον Αρίσταρχο ως τον μεσολαβητή της εκδήλωσης του ενδιαφέροντος του. Ο Αρίσταρχος όμως δεν κινούνταν καθόλου αν και αναγνώριζε την βοήθεια του Παναγιώτη, στην κοινωνικοποίηση του. Τελικά, αποφάσισε να κάνει στην άκρη τον φίλο του με τις “ειδικές ανάγκες” γιατί μπορεί εκείνος να ήταν δειλός με τις γυναίκες, όμως μπορούσε να τις κάνει να του ανοίγονται και να τον εμπιστεύονται, πιο άνετα, κάτι που στον ωραιοπαθή Αρίσταρχο του ήταν εν τέλει αδύνατο να χωνέψει.
Ένας άνθρωπος υπολογίζεται κυρίως από την θέση που κατέχει, το εισόδημα του ή το πεδίο επιρροής αποφάσεων που αναλαμβάνει, τελικά όμως, η αδυναμία του να μοιραστεί την ευθύνη αυτών των αποφάσεων, το μερίδιο εν τέλει παρουσίας του σε μια παρέα με το να μην παρουσιάζει και το αδύναμο πρόσωπο του, να μην είναι δηλαδή αληθινός, τον οδηγεί σε μια αυτοέγκλειστη κατάσταση. Όπου καμαρώνει για την υπεροχή του, ανίκανος πλέον να αναλάβει την ευθύνη αυτού του, του λάθους.
Βέβαια, στο προηγούμενο παράδειγμα, υπόβοσκε ένας, ήδη, ρατσισμός, που απλά δεν εκδηλωνόταν. Μια βαθύτερη υποκρισία, να βοηθήσουμε κάποιον, ενώ τον θεωρούμε κατώτερο μας. Έτσι για να φανούμε καλοί. Κάτι που συμβαίνει, γενικότερα, μεταξύ ανθρώπων που απλά θεωρούνται υγιείς, πνευματικά. Τώρα, τι θεωρεί κανείς, ανωτερότητα, είναι προσωπική του υπόθεση. Ο αντρικός συναγωνισμός, στη δουλειά, για τη διεκδίκηση μιας γυναίκας ή μιας διάκρισης, μπορεί να οδηγήσει σε προσωπική αντιπαράθεση, ιδίως αν υποκρίνεσαι κάτι που δεν είσαι. Απλά θέλεις να πάρεις τα πρωτεία. Ότι κι αν σημαίνει αυτό. Είτε ως χαφιές του προϊσταμένου, στη δουλειά. Εκείνος που αποφασίζει σε ένα συνεταιρισμό, κεφαλαίων, και μόνο, απ’ ότι φαίνεται, τελικά. Όχι δημιουργούμε μια επιχείρηση, για να ζήσουμε από αυτό.
Πόσο θάρρος χρειάζεται, για να πετύχεις σε έναν σκληρό κόσμο, ειδικά αν ο άλλος σε κατατάσσει στα άτομα με ειδικές ανάγκες, επειδή η όψη σου, ομοιάζει ας πούμε, στα λεγόμενα “μογγολάκια”, είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο, που σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Επειδή στηρίζεται στο τι θεωρεί, κανείς, σήμερα, πρότυπο. Τι πρέπει να ακολουθήσεις. Την ασυδοσία στη συμπεριφορά, απλά για να φανείς, σύγχρονος.
Ο πρόλογος του άρθρου στηρίχτηκε στην συμπεριφορά τη δική μου και μιας υπαλλήλου, σ’ ένα σούπερ μάρκετ που είχα εργαστεί, πριν μια πενταετία, περίπου. Εκείνον που θεωρούσαν οι περισσότεροι, κατώτερο τους, λόγω της όψης του, προσπάθησε να βοηθήσει –στα λόγια μόνο- να πλησιάσει μια κοπέλα υπάλληλο, που είχε εκδηλώσει, ενημερώνοντας μας, ενδιαφέρον. Καλός άνθρωπος, πλησίαζε τα 40, χωρίς προηγούμενη σχέση, στο ενεργητικό του, λόγω εμφάνισης. Ως τη στιγμή που πήρε μετάθεση, πιο κοντά στο σπίτι του, δε συνέβη τίποτα με τη κοπέλα που τον ενδιέφερε. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, έτσι είναι ο κόσμος. Ιδιαίτερα ο αντρικός συναγωνισμός, υπάρχει δεν υπάρχει, λόγος. Ποιος θα φανεί πιο σκληρός. Πιο ωραίος. Πιο κατακτητής. Με οικονομική άνεση, έχεις δεν έχεις. Ακόμη και μεταξύ γειτόνων, αντρών, ίδιας ηλικίας, που απλά λες μια καλημέρα, υποβόσκει ένας ακήρυχτος συναγωνισμός. Αν πέτυχες, πως το δείχνεις, πως θα πατήσεις τον άλλο. Αυτή είναι η αλήθεια.

Γεράσιμος Μηνάς 2006-2007