Γκέϊ γάμος,
Στην Ελλάδα

Με λύπη μου ενημερώθηκα, για τον πρώτο γκέϊ, γάμο, στην Ελλάδα, σε κάποια πρεσβεία, Αφρικανικής χώρας. Ένας εκ των οποίων, αντρών, είναι Έλληνας. Ως γνωστό, οι γκέϊ, άντρες και γυναίκες, είναι πολύ φανατισμένοι, για αυτό που οι ίδιοι θεωρούν, φυσιολογική συνουσία –ήμαρτον- γι’ αυτό, δε θα γίνω, πολύ εριστικός. Επειδή, επίσης, είναι άθεοι, άρα έχουν το ακαταλόγιστο..
Αφού ο Θεός θεωρεί ασχημοσύνη –και αηδία, προσθέτω εγώ- ότι κάνουν δύο άνθρωποι, ιδίου φύλου, πίσω από κλειστές πόρτες, ελπίζω. Ευτυχώς που δε κυκλοφορώ, λόγω ανεργίας, γιατί δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα, αν έβλεπα εμπρός μου, κάποιο γκέϊ, ζευγάρι. Το μόνο που μπορείς να σκεφτείς εκείνη την ώρα, είναι; να ένας άνθρωπος, που πάει χαμένος. Κάποιον άντρα, που στερείται μια γυναίκα. Κάποια που είναι λεσβία, και σε άλλη φυσιολογική, περίπτωση, θα κάλυπτε το κενό, συμβιώνοντας μ’ έναν άντρα. Δυστυχώς το πρότυπο της ανωμαλίας, πουλάει, που αν οι ψυχολόγοι, ψυχίατροι, σεξολόγοι και απαυτολόγοι, άνοιγαν στ’ αλήθεια, τα χαρτιά τους, περί του θέματος, πως γίνονται οι ομοφυλόφιλοι, θα γκρεμιζόταν όλη η επιστήμη της ψυχανάλυσης. Ακόμα κι αυτοί οι σύμβουλοι ψυχικής υγείας, δε θέλουν να ξεχωρίσουν, τι είναι φυσιολογικό, και τι, όχι, γιατί θα χάσουν πελάτες.
Ζώντας στον πολιτισμό της μοναξιάς, είναι πραγματικά, κρίμα, να στενεύουν τα πλαίσια, να βρει ένα ετερόφυλο άτομο, ταίρι. Το χειρότερο που μπορεί να πάθει: να πέσει σε άνθρωπο που έκανε εγχείριση, αλλαγής, φύλου. Όπως συζητούσαν σε μια παλαιότερη εκπομπή στην τηλεόραση. Άντρες την πατήσανε. Πόσο κλονίστηκε το είναι τους, όταν έμαθαν, πως η ..γυναίκα.. δίπλα τους, ήταν προηγουμένως, άντρας! Αν και φαίνεται, νομίζω, εν μέρει, από τη χοντρή φωνή, αν και τούτο το παθαίνουν, όσες γυναίκες, καπνίζουν.
Δε ξέρεις από πού, να φυλαχτείς.
Θα μου πουν, κάποιοι, του νέου ..είδους.., ποιος με έχρισε δικαστή. Απλά χρησιμοποιώ το δημοκρατικό μου δικαίωμα, να κάνω αυτό που δε κάνουν όλοι οι υπόλοιποι, μη κατονομάζοντας, τι είναι φυσιολογικό. Δεν υπάρχει μέση άποψη. Να ρίξεις νερό στο κρασί. Αρκετή ντροπή, αρκετά, απασχολούν τα Μ.Μ.Ε., οι γκέϊ, σα να δίνουν το σύνθημα: μόνο οι ομοφυλόφιλοι είναι ευτυχισμένοι. Περνάνε καλά. Τα έχουν ..καλά.. με τον εαυτό τους! Τα βάζουν ακόμη και με τους Αγίους της Καινής Διαθήκης, κείμενα Θεόπνευστα, για την ασχημοσύνη μιας ενεργής ή όχι, ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς. Αλλά είπαμε, άθεοι είναι, ότι θέλουν κάνουν.
Παντρεύονται μεταξύ τους, κλπ.
Εξαιτίας τους, επειδή έκανα το Άμστερνταμ, την πόλη της χαράς.. τους, δε θα πήγαινα, ποτέ.
Όπως προείπα, κανείς δε βάζει το μαχαίρι, στη πληγή, ν’ αποκαλύψει το παρελθόν των γκέϊ, πως κατέληξαν σε μια νέα φύση, που στους περισσότερους, δε μας αρέσει να τους βλέπουμε να κυκλοφορούν έξω. Οτιδήποτε αφύσικο, μας ξινίζει. Ίσως να έγινα γκέϊ, λόγω κάποιου χαλασμένου γονιδίου, χάρη στο οποίο, πράττουν την αηδιαστική τους, συμφωνία δύο, πράξη. Περισσότερο κρίμα για τις γκέϊ γυναίκες, που θέλουν να γίνουν και πρότυπα, μέσω κάποιας βράβευσης τους. Αλλά όπως προείπα, καλύτερα να μη συγκεκριμενοποιήσω, επειδή είναι φανατισμένοι.
Έχουν μπερδευτεί οι έννοιες. Όπως εκείνη, ποιος είναι κομπλεξικός. Δηλαδή, άρρωστος.

Γεράσιμος Μηνάς 2007