Πριν και μετά
τον Νέο χρόνο

Έχει να κάνει με το πρώτο πρόσωπο που θέλουμε να δούμε ή να ακούσουμε, θα πω εγώ, καθημερινά, ξυπνώντας ή βγαίνοντας από το σπίτι. Όχι μόνο την πρώτη ημέρα, ενός νέου χρόνου. Γι’ αυτό μην ακούτε όλους αυτούς που προσπαθούν να σας συμφιλιώσουν με άτομα, οικογενειακού σας περιβάλλοντος. Ενόσω δεν επικοινωνείτε, μαζί τους. Ειδικά, τώρα, χρονιάρες μέρες: Δεν είναι δυνατόν να συζητήσεις, ξανά, με ανθρώπους που τα έχουν όλα.
Εκτός από εσάς.
Μα για τούτο, απαιτείται ανοιχτό μυαλό, και κατανόηση, που εκείνοι δεν διαθέτουν, οπότε, αποστρέψτε βλέμμα και ακοή, απ’ όποιες σειρήνες συμφιλίωσης.
Όχι, τούτο δεν είναι ζωδιακή ενημέρωση –Χαμογελώ.
Ξυπνάς λοιπόν, κι έχεις ανάγκη, μια ορισμένη συμπεριφορά. Ακόμη και να μη σ’ ενδιαφέρουν καταστάσεις. Αυτή η αίσθηση ομοιάζει με τις μέρες που έχω όρεξη να ακούσω κλασσική μουσική. Προτιμώντας τη απ’ το να με αποσπούν ατάλαντα όντα, σε T.V. ή γειτονιά.
Έχει να κάνει μ’ εκείνο που είχα γράψει κάπου: προτού κοιμηθώ, τη νύχτα, να επιλέγω μια στιγμιαία εικόνα, γυναίκας, στην τηλεόραση, που μου αρέσει, κι αυτόματα, κλικ, σβήνει η συσκευή. Αν είμαστε ικανοί ν’ αντιληφτούμε, πως τους ανθρώπους που επιλέγουμε να παρακολουθούμε στην T.V., πραγματικά θα τους καλούσαμε, σπίτι μας. Όσο ..βαθυστόχαστο.. κι αν ακούγεται. Π.χ. να προτιμάς να ζεις στη φαντασία σου, παρά στην παρουσία ανθρώπων, που αγνοείς και το πιο μηδαμινό, που τους εκφράζει. Η άγνωστη Κοινωνία. Μια πόλη διαρκώς σε κίνηση.
Έχει να κάνει με το τι, μας προκαλεί βαρεμάρα. Ξαφνικά! Χε χε.
Γέλιο. Ξαφνικά.
Ανάγκη να ρίξεις μια μπηχτή, με το καυτό σόρτς της άλλης, στην T.V. που η όψη της παρουσίας της ομοιάζει, με προετοιμασία ζευγαριού, προς συνουσία. Συγνώμη για τον …συντηρητισμό μου, που με απομονώνει από αυτούς που τα έχουν όλα: οι οποίοι θεωρούν κομπλεξικούς, όσους δεν είναι κρέας – πρόκληση – ζώο χωρίς ψυχή (ισχύει αυτό).
Η κρίση του ανθρώπου, είναι όπως οι φυσαλίδες οξυγόνου, που ανεβαίνουν στην επιφάνεια του νερού.
Έχει …να κάνει, με το να μεγαλώνεις σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, όπου γονείς και παιδιά έχουν κοινά ενδιαφέροντα: η ζύμη κάθε νέας ζωής, ιστός που γεννά οξυδερκείς προσωπικότητες, ζωντανούς ανθρώπους, με αίσθηση του μέτρου. Ώστε πραγματικά, μεταξύ σας, να συγκρίνεστε για την προσφορά, παρά να είναι η ζωή, μόνο: με πόσα άτομα, ξάπλωσε ο χ και η δείνα. Σε συνεχή κίνηση, χωρίς παύσεις.
Έχει να κάνει με το τι θεωρώ, εγώ, σωστό, τι πέρασα ως τα τώρα. Πως κατάντησαν π.χ. σεξουαλικό παιχνίδι, οι γυναίκες.
Έχει να κάνει με το θρασύ θάρρος, στα μάτια, που βαπτίζουν ορισμένοι, ζωντάνια και κοινωνικότητα.
Καλή χρονιά. Ίδια μυαλά.
Το που σπαταλά, κανείς, το χρόνο, ομοιάζει με όλα αυτά τα χημικά που μακιγιάρονται τα θηλυκά.
Ο καθένας πουλάει κάτι, γιατί έχει έλλειμμα, αλλού. Αν είμαστε ικανοί να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντική είναι να ζεις, να υπάρχεις, ζωντανός, ξέρεις; Αν το έχανες ξαφνικά. Όσο κι αν αγαπάς τους ανθρώπους, απορείς φορές τι τους λείπει. Μήπως μυαλό; Σα τους ψυχολόγους που βγάζουν πόρισμα, εν ριπή οφθαλμού. Το παίζουν θεοί. Αναρωτιέμαι ποιος θα τους κρίνει αυτούς, τελικά. Θα τους βάλει στη θέση τους. Όχι με μαχαίρωμα, όπως τον άλλο, πρόσφατα. Μια οικογενειακή παντούφλα, αρκεί –χαμογελώ ξανά. (Για όσους δεν έχουν εννοήσει πως έχω χιούμορ, ας διαβάσουν ορισμένα διηγήματα μου, από το τελευταίο μου βιβλίο, Ριάλιτι).
Ταπεινότητα δεν είναι να βγω και να βρίσω τον ευατό μου. Η περίφημη αυτογνωσία, ως μόνη απόδειξη…
Έχει να κάνει σ’ αυτή την Κοινωνία, με τον όρο ελευθερία, τι αφήνεις στον άλλο να γίνει, ή να είναι. Και ο νοών νοείτο.

Γεράσιμος Μηνάς 2007